Chapter 31

348 17 0
                                    

Masyado na akong babad sa trabaho kahit sila Ry-

Kahit mga kaibigan ko hindi ko pa nakakausap, kahit si Justus.

I feel lonely. Damn it!

For the remaining days bago ako pumunta dito sa Romblon, I composed myself and built walls.

I think it's time for me to be the one na tawagan sila.

I picked up my phone and called Delton.

After a few rings he answered it.

"Zea! Te extrañé, ¿estás bien? (Zea! I missed you, are you okay?)" I laughed.

"Estoy tratando de serlo. ¿Cómo están mis amigos? (Im trying to be, how are my friends?)" I asked as I fix my paper works.

"Hmm, últimamente están callados. Ryan no está comenzando el juego. Lo extrañamos siendo alegre. (Hmm, they are quiet lately. Ryan is not starting up the game. We miss him being jolly.)" Nalulungkot niyang sabi.

I can't believe this. Nang dahil lang sa'kin. Shit. I mess things up

"Es mi culpa. (It's my fault.)" Pumiyok boses ko.

"No llores. No es culpa tuya, mejor amiga. Shhh. (Don't cry. It's not your fault, best friend.)" Sinusubukan niya akong patahanin.

Be strong, Zea. Stop.

I breathed, "¿Puedo hablar con algunos de mis amigos disponibles allí? (Can I talk to some of my friends available there?)" I sounded like I'm pleading.

"Claro, claro. Esperar. Azalea chicos está en el teléfono hablar con ella! (Sure, sure. Wait. Guys Azalea is on the phone talk to her!)" Sigaw niya.

"ANO?!" I heard from my friends in the other line.

"Shit." Natawa si Delton. "Si Azalea nasa phone, kausapin niyo."

I heard rapid footsteps at nag aagawan sa phone.

"Ako muna!"

"Ako nauna!"

"Gusto ko kamustahin si Zea!"

"Papakamusta ko na lang sa'yo."

"Saglit nga! I VIVIDCALL KO NA LANG." Sigaw ni Delton.

I laughed.

I positioned my phone so it's ready for a vid call.

I can now see them.

Nag uunahan pa sa screen.

"Hi, Zea!" Maligaya nilang bati.

Natuwa ako, how I miss them so much!

Napatingin sila sa likod.

"RYAN SI ZEA!"

Nakita ko tumakbo papunta sa phone si Ryan.

"Zea!" He smiled widely.

"Ry! I missed you!" Namula naman siya dahil dun na ikinatawa ko.

"Kami Zea? Hindi mo kami miss?" Ian was frowning.

"Of course, I miss you guys. So much." I winked and laughed with them.

Kwento lang sila ng kwento kung gaano daw sila bored na wala ako. Kung sobrang gloomy daw ng atmosphere nila dahil sa nangyare.

Aw, my boys needs a break.

"Kamusta naman yung training?" Pag iiba ko ng topic.

"Boring." Sabay sabay nilang sabi na ikinatawa ko.

They just looked at me in awe.

Napatigil ako at tinignan sila na parang naguguluhan ako sakanila.

"Namiss naman na ganyan ka tumawa." Ryan said.

Tinagilid ko ang ulo ko. I'm now getting teary eyed.

"H'wag kang umiyak, jusko." I laughed but a tear escaped my eyes.

"Oy Delton! Paano mag sabi ng stop crying in Spanish. Ayokong umiiyak si Zea! Hala." Natatarantang sabi ni Ryan habang sila Nathan at Ian nag kukulitan.

"No llores." Simpleng sabi ni Delton.

"No... No.. flores? Ayusin mo nga!" Naiinis na sinapak ni Ryan si Delton.

"Llores, tanga! Llores llores llores!" Sigaw ni Delton habang tumawa.

Humarap sakin si Ryan at ngumiti, "No llores!" Natawa ako dahi may accent pa ito.

"Si, amigo." Tawang tawa kami kay Ryan na ngayon ay nakasimangot.

"Have your lunch now, we'll be leaving in an hour." Malamig na bungad sa'kin ng epal.

"Yeah, okay." Yun lang ang sinabi ko at tinuon ang pansin ko kila Nathan.

I can't stop laughing because of them.

My friends will always complete my day.

When We Held HandsTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon