Αγαπη απο συμφερον

κεφαλαιο 11

Αλαφιασμένη έφτασα στην εταιρεία.. μπήκα μέσα και για πότε έφτασα στο γραφείο με τις καταστάσεις ούτε που  κατάλαβα. Έψαχνα να βρω το όνομα του πατέρα της στις καταστάσεις του προσωπικού. Κοίταζα τις καταστάσεις του '80 και μετά. Δυσκολεύτηκα.. έψαχνα για ώρες ώσπου..   Να το.. σκέφτηκα βρήκα το όνομα του. Ο λόγος που απολύθηκε ήταν επειδή έκανε δίπλα βιβλία για την εφορία. Έκρυβε ποσά από τα κέρδη της εταιρείας και τα καταχωρούσε στον εαυτό του. Ο τύπος δεν παιζοταν. Για αυτό μετά την απόλυσή του τα κέρδη της εταιρείας ανέβηκαν αισθητά. Έτσι εξηγείται το πώς ανέβηκε στην κοινωνία.  Ήμουν σοκαρισμένη με αυτά που ανακάλυψα. Αφού βρήκα τις πληροφορίες που ήθελα επέστρεψα στο σπίτι. Τις κατάστασεις δεν γινόταν να τις πάρω μαζί μου. Ωστόσο έβγαλα φωτογραφίες ως αποδεικτικά στοιχεία.
Πήγα στο δωμάτιο μου. Η Αναστασία κοιμόταν ακόμα.. η μητέρα μου ήταν στον κήπο μας και έπαιζε με τον Λιχούδο και ο πατέρας μου ήταν στην βιβλιοθήκη που είχε το γράφειο του και διάβαζε εφημερίδα.
Σκέφτηκα να μιλήσω στον πατέρα μου για να μάθω πληροφορίες αλλά δεν τόλμησα να τον αναστάτωσω. Ακόμα δεν είχε συνάντησει την Αναστασία και δεν ήθελα να την πάρει με κακό μάτι.
Πήγα και έκατσα στο κρεβάτι δίπλα της. Έβαλα τα χέρια μου στην μέση της και την φίλησα στον ξεσκέπαστο ώμο της.
- Αναστασια; Ξύπνα..  πέρασε η ώρα και εγώ ανακάλυψα κάτι.. είπα και την φίλησα στο μάγουλο. Έπειτα τέντωσα το χέρι μου και της χαϊδεύα τα μαλλιά.
- Γύρισες; .. μμ τεντώθηκε... Πες μου τι ανακάλυψες; Ρώτησε με απορία.
- Να δες και μόνη σου.. της είπα και της έδειξα τις φωτογραφίες.
Δεν μπορούσε να πιστέψει όλο αυτό που έβλεπαν τα μάτια της.
- Δεν μπορεί.. ο πατέρας μου τα έκανε όλα αυτά; Μα πώς μπόρεσε; Κάθε φορά χάνω πάσα ιδέα για αυτόν τον άνθρωπο.. είπε ταραγμένη από τις ανακαλύψεις.
- Μην ανησυχείς.. δεν ειμαι εγώ που θα τον βάλω φυλακή.. ίσα ίσα βοήθησα να τον ξεχρεώσω αλλά δεν μπορεί να γίνει κάτι. Η κατασταση δεν σώζεται. Λυπάμαι πολύ.. με όλα αυτά που έχω ανακαλύψει.. αν τα έβρισκε η αστυνομία... Ξέρεις τις συνέπειες και δεν είναι μόνο αυτά. Είναι και όλα αυτά που ξέραμε από πρίν.. και απορω τι άλλο θα ανακαλύψω για αυτόν τον άνθρωπο.
- Πραγματικά δεν ξέρω τι να κάνω... Συγνώμη για τον πατέρα μου αλήθεια.. ότι και να πω είναι λίγο.. είπε η έσκυψε το κεφάλι.
Μπορεί να μην μου είπε κάτι αλλά το κατάλαβα πως ένιωθε ενοχές για κάτι που δεν φταίει εκείνη όμως.
- Στον πατέρα μου δεν είπα τίποτα... Δεν χρειάζεται να ξέρει.. της είπα.. και τόσες ώρες εδώ ακόμα δεν τον συνάντησες.
- δεν πειράζει.. άλλη φορά... Είπε εκείνη..και σηκώθηκε από το κρεβάτι..
Άνοιξε την ντουλάπα.. άλλαξε ρούχα.. έβαλε ένα μαύρο παντελόνι τζιν και ένα απλό μπλε καλοκαιρινό μπλουζάκι.
- τι λες να πάμε μια βόλτα; Υπάρχει ένα συγκεκριμένο μέρος που θέλω να πάμε.. μου είπε και μου χαμογέλασε.
- ναι φυσικά πάμε.. της είπα.
Φόρεσα ένα μαύρο αμάνικο t-shirt και ένα τζινάκι.. έβαλα κάτι ασιμένια δαχτυλίδια που είχα και μαύρα παπούτσια.
Άνοιξα την πόρτα του δωματίου για να περάσει και κατεβήκαμε στο χολ.. εκεί ήρθε και καθοταν αραχτη η μάνα μου στο καθιστικό.
- καλώς τα παιδιά μου... Είπε και χαμογέλασε.. βολεύτηκες χρυσό μου;..ρώτησε την Αναστασία
- Ναι ευχαριστώ πολύ.. απάντησε εκείνη..
- Μαζί μου θέλω να νιώθεις άνετα.. για μένα είσαι δεύτερη κόρη μου είπε η μάνα μου και κατευθύνθηκε προς το μέρος της.. τέντωσε τα χέρια και την έκανε μια αγκαλιά.
Εγώ χαιρόμουν που η μητέρα μου το είχε πάρει τόσο θερμά..
- Έπρεπε να ερχόσουν νωρίτερα στην ζωή της.. τουλάχιστον δεν θα έκανε τέτοια ζωή.. είπε η μάνα μου και με κοίταξε με παράπονο..
- Δεν πειράζει μάνα ... Το καλό πράγμα εξάλλου αργεί να γίνει.. έτσι δεν λένε; Αποκρίθηκα εγώ..
- Της έχεις πει για όλα όσα έχεις κάνει αυτά τα χρόνια; Ειπε η μάνα μου ..
- Ναι μάνα είπα αμήχανα... Τώρα πρέπει να φύγουμε είπα και άρπαξα από το χέρι την Αναστασία για να βγούμε έξω..
- Τι ήθελε να πει η μητέρα σού; Με ρώτησε με περιέργεια... Μου έχεις κρύψει κάτι;
- Όχι τίποτα.. είπα αμήχανα κάπως...να απλώς... Κακές παρέες αυτό μόνο είπα εγώ.. ε ήμουν η ασωτη κόρη για την μάνα μου...  Ξέρεις τωρα... Είχα πολλές.. κάθε βράδυ και άλλη.. έβγαινα έξω και πέρναγα καλά.. αυτά την στεναχωρούσαν. Ήθελε να κάνω μια σχέση να είμαι φυσιολογική.. αυτό είναι όλο..
- Ωραία.. αυτό είναι κάτι που το γνωρίζω.. μου το είχες ξανά πει..
- ακριβώς.. ειπα.. άντε μπες στο αμάξι να πάμε... Δεν μου είπες που..
Ανοιξε την πόρτα .. έκατσε  δίπλα μου ..
- Θέλω να πάμε στην παραλία.. να αραξουμε αγκαλιά.. να βραδιάσει και να μείνουμε να χαζεύουμε τα αστέρια. Θέλω να νιώσω ελεύθερη από τις σκέψεις που με βασανίζουν.. είπε και έγυρε στον ώμο μου.
Της έπιασα το χέρι..
-ξέρω πως νιώθεις.. αλλά δεν φταίς εσύ. Μόνο τον εαυτό σου δεν μπορείς να κατηγορήσεις...
- δεν καταλαβαίνεις.. νιώθω σαν να μην με χωράει ο τόπος... Νιώθω ότι δεν σου αξίζω.. ο πατέρας μου φταίει ναι αλλα και εγώ είμαι κόρη του.. και αυτό με κάνει να νιώθω πολύ πιο άσχημα.. είπε.. και φυσούσε ξεφυσουσε..
Ότι και να της έλεγα τώρα δεν θα καταλάβαινε... Οπότε απλά έβαλα μπρος το αμάξι.
Φτάνοντας στην παραλία.. μας περιμένε μια δυσάρεστη έκπληξη. Ο πατέρας της.  Είχε βάλει τα τσιράκια του να μας παρακολουθούν επειδή τάχα του κλέψαμε την κόρη.
Κατεβήκα από το αμάξι. Είπα στην Αναστασία να με περιμένει μέσα.
Ο πατέρας της στεκόταν μπροστά μου ντυμένος με κουστούμι και συνοδευόταν από δύο τύπους γεροδεμένος ντυμένοι στα μαύρα.. δεν πρόλαβα να πω λέξη και ήρθαν δίπλα μου.. ο ένας μου έπιασε τα χέρια πίσω από την πλάτη και ο άλλος άρχισε να με βαράει.. η Αναστασία βγήκε από το αμάξι για να σταματήσει τον πατέρα της..
- πατέρα τι νομίζεις ότι κάνεις; Άφησε την ήσυχη... Είπε φωμαζοντας και κλαίγοντας. 
- αν δεχτείς να γυρίσεις σπίτι και δεχτείς να παντρευτείς τον Αλέξη μόνο τότε θα την αφήσω ήσυχη.
Αφού σταμάτησαν να με βαράνε και περίμεναν από μένα μια μου λέξη.. είπα στον πατέρα της πως γνωρίζω τα πάντα για την εταιρεία.. για τα χρήματα που έκλεψε από τον πατέρα μου για όλα όσα έχει κάνει. Και πως αν δεν αφήσει ήσυχη την ίδια και την Αναστασία θα ενημέρωναν την ασφάλεια..
‌Μια παρέα κάτι παιδιών περνούσαν από δίπλα και είδαν το σκηνικό. Έντρομοι απευθυνθηκαν σε κάτι αστυνομικούς που στέκονταν ένα στενό πιο δίπλα. Μόλις ειδε ο πατέρας της με τα τσιράκια του την αστυνομία να πλησιάζει... Μπήκαν στο αμάξι τους και εξαφανίστηκαν. Εγώ ήμουν πεσμένη στο δρόμο αιμορραγώτας και η Αναστασία από πάνω μου να κλαίει και να καλεί το 166. Η αστυνομία που μας πλησίασε μας ρωτάτε λεπτομέρειες ποιος μας το έκανε αυτό και πως συνέβει και μας βοήθησαν να μεταφερθούμε στο κοντινότερο νοσοκομείο. Είχα τραυματιστεί στα πλευρά στο στα χέρια στα πόδια και λίγο στο κεφάλι και στο πρόσωπο. Η αιμορραγία προερχόταν από το κεφάλι. Ένιωθα να ζαλίζομαι και να χάνω την γη κάτω από τα πόδια μου. Φτάνοντας στο νοσοκομείο οι γιατροί επιβεβαίωσαν ότι είχα πάθει μια μικρή διάσειση και μολωπες σε όλο το σώμα. Με έβαλαν στον θάλαμο όπου θα περνούσα το πρώτο μου βράδυ.