Αγαπη απο συμφερον

κεφάλαιο 7

Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε σε ένα μαγαζί στο κέντρο που συχνάζουν φίλοι της Αναστασιας. Είχα ντυθεί άνετα με ένα τζινάκι και ένα απλό μαύρο κοντομάνικο t-shirt.  Είχα βάλει ένα μαύρο ρολόι που είχα και κάτι γυαλιά ηλίου.. τα rayban..μαζί με αθλητικα παπούτσια μαύρα. Περίμενα να φανεί εκείνο το κορίτσι.. η Δέσποινα.  Έκανε λιγο αργοπορημένα την εμφάνιση της. Φόρουσε ένα φόρεμα λευκό, κολλητό που κολλακευε πολύ την γραμμή του σώματος της.  Για να την υποδεχτώ πλησίασα και την έπιασα από την μέση. Της έδωσα ένα φιλί στο μάγουλο. Και αυτό ήταν. Προσφέραμε λίγο θεαμα σε γνωστούς κ γνωστές της Αναστασίας. Όλα μια καλή παράσταση. Κανένα φιλί όμως μόνο αγγίγματα. Στο τέλος όταν την έβαλα στο κάμπριο για να πάμε τάχα σπίτι μου της έδωσα τα χρήματα που είχαμε κανονίσει.
- Λοιπόν ελπίζω να σε βοήθησα.. και να ξέρεις πως είμαι διαθέσιμη αν θες να σε βοηθήσω ξανά σε κάτι.. μου ειπε η κοπέλα την στιγμή που την άφηνα στο σπίτι της.
- θα σου πω αν χρειαστεί.. της αποκριθηκα και μετά από λίγο έφτασα και εγώ σπίτι.
Περίμενα τα αποτελέσματα. Σίγουρα η Αναστασία θα έμαθε για μένα και την κοπέλα αυτή. Δεν μπορεί.. σκεφτόμουν.. τόσος κόσμος μας είδε και οι περισσότεροι φίλες και φίλοι της. Όντως μέσα σε λίγα λεπτά χτύπησε το κουδούνι. Ήταν η Αναστασία. Οι δικοί μου έλειπαν για δουλειές. Είχαν πάει ταξίδι στο εξωτερικο. Έκατσα στην εσωτερική πισίνα του σπιτιού μου ατάραχη,  ο μπάτλερ πήγε άνοιξε την πόρτα.. την συνόδεψε προς το μέρος μου και έφυγε.
- Αναστασία.. πως και από εδώ; Δεν σε περίμενα.. είπα και το έπαιξα τελείως αδιάφορη.
- Τι εννοείς; Έχουμε σχέση ή δεν έχουμε; Τι με ρωτάς πώς και από εδώ;... Τι σου έκανα και εξαφανίστηκες; Δεν με πήρες ένα τηλεφώνο ούτε καν μπήκες στον κόπο να στείλεις ένα μήνυμα.. αλλά φαίνεται πως πέρναγες καλά.. πήρες αυτό που ήθελες από μένα και μετά απλά την έκανες.. βέβαια πως να περιμένω κάτι άλλο από εσένα.. εσύ μόνο να περνάς καλά ξέρεις. Τα αισθηματα σου για μένα; Βέβαια να υποθέσω μου πούλαγες παραμύθι.. 
- Σταμάτα λίγο.. πραγματικά λέξη δεν με άφηνεις να αρθρώσω.. προφανώς και δεν έπαιξα μαζί σου.. απλά..
- απλά τι; Με βαρέθηκες; Δεν με αγαπάς πια; Σε είδαν οι φίλοι μου σήμερα σε ένα μαγαζι. Ήσουν τόσο χαρούμενη με την καινούργιο σου απόκτημα... απορώ αν ήσουν τόσο χαρούμενη όταν βγαίναμε μαζί.. είπε η Αναστασία έξαλλη..
- κορίτσι μου μπορείς να μου πείς τι ζητάς από μένα; Είπα με πιο δυνατό τόνο...
- εγώ ξέρεις ότι..
- όχι δεν ξέρω τίποτα την διέκοψα. Δεν ξέρω τι νιώθεις για μένα. Πολλά μου έχεις εκφράσει αλλά όλα αυτά γύρω από τον πατέρα σου.. το πόσο με ευχαριστείς.. δεν μου έχεις εκφράσει τίποτα άλλο. Ξέρεις δεν είμαι χαζή...εσύ καιγόσουν για να συνεργαστούμε επάγγελματικα... Το μόνο που σε νοιάζει είναι να σώσεις τον πατέρα σου. Επιτέλους.. ποια είσαι; Τι θες από μένα Αναστασία;
- ξέρεις καλά τι νιώθω..  εσύ όμως μόνο το  μουνί σου σκέφτεσαι... Είπε η Αναστασία..
- πολύ σωστά... Σκέφτομαι μόνο με το μουνί μου για αυτό προσπαθουσα να σώσω την εταιρεία του πατέρα σου.. για αυτό σου στάθηκα τόσο πολύ.. επειδή σκεφτόμουν μόνο με το μουνί μου.. όχι έχεις δικιο... Με αυτό σκέφτομαι.. πάντα με αυτό δεν σκεφτόμουν άλλωστε.. γιατί να αλλάξω τώρα χαχ.. δεν το αξίζεις.. δεν αξίζει  να αλλάξω για  καποια αχάριστη σαν εσένα!
Το χέρι της Αναστασίας έσκασε στο μάγουλό μου..
- Τελειώσαμε.. να πηδηχτεις με όποια θες δεν με νοιάζει... Αφού αυτό ξέρεις να κάνεις καλά...
- ωραία λοιπόν.. σήκω και φύγε..  φύγε.. χάσου από τα μάτια μου.. εγώ δεν είμαι κάνα κορόιδο.. σας ακούσα με τον πατέρα σου. Σας ακούσα. Από μένα δεν θα φας δεκάρα το κατάλαβες.. είσαι αχάριστη και εκμεταλλευτρια... Σήκω και φύγε από μπροστά μου.. της είπα και έσπασα ένα διακοσμητικό βαζακι που υπήρχε στο τραπεζάκι που ήταν δίπλα στην πισίνα..
- τι εννοείς;... Τι άκουσες; Είπε η Αναστασία...
- δεν έχει σημασία.. δεν θα σου πω.. χωρίζουμε.. από εδώ και πέρα εσύ την ζωή σου και εγώ την δικιά μου..
Η Αναστασία έμεινε να με κοιτάει .. ήταν έτοιμη να μου δώσει εξηγήσεις κουνάγε τα χέρια της σαν να προσπαθουσε να βρει τις λέξεις αλλά αφού είδε ότι δεν ήμουν πρόθυμη να ακούσω.. σηκώθηκε και έφυγε.  Εκείνο το βράδυ για πρώτη φορά Στην ζωή μου εκλαψα πραγματικά.. όμως το να κάτσω μέσα δεν θα βοηθούσε..πήρα την Έλενα και βγήκαμε για ποτό. Ήθελα να πιω να ξεχαστώ. Ελεγε ξανά και ξανά πως θα γνωρίσω κάποια άλλη.. η γκόμενα δεν αξίζει αλλά δεν είναι σε θέση να καταλάβει πως ένιωθα. Και που να ήξερε πως ήταν μια δοκιμασία στην οποία απέτυχε. Αλλά δεν πειράζει.. όλα γίνονται για κάποιο λόγο. Εκείνο το βράδυ ήπια πολύ και γύρισα το πρωί. Η Έλενα δεν με άφησε στιγμή μόνη μου. Σκέφτομουν όσα συνέβησαν και δεν ήξερα τι να κάνω. Τι έπρεπε να κάνω. Η ζωή μου γύρισε σταδιακά στα παλιά της πλαίσια. Περνάγαμε καλά και αυτό με βοηθούσε να ξεχνάω όσα με πονεσαν αλλά οι πληγές δεν έλεγαν να επουλωθούν.