Upadam powoli, nie doznając obrażeń.
Uciekam od mej roli, goniących mnie porażek.
Przestrzeń me krzyki pochłania, lecz nie odmienia to mego powołania.
Już wiem to na pewno, na nic starania.
Dogania mnie prędkość własnego spadania.
CZYTASZ
Niemy Krzykacz| Teoria Życia
PoésiePoezja? Bardziej myśli na papier przelane. Choć nieczysty ich sens, przez ciebie poznane. Szukasz radości, pocieszenia w biedzie? W złe miejsce ta księga cię zwiedzie. Mimo wszystko wciąż, żeś ciekawy? Więc podejdź bliżej przez mą pracę zwabiany. A...
