BENDEN BAŞKA(SENDEN BAŞKA'NIN DEVAMIDIR)

Bölüm:3

 (Multimedya:Yağız)

Gözlerimi açtığımda bir hastane odasında olduğumu fark ettim.Yağız ortalıkta görünmüyordu.Gözüme gözükmese iyi ederdi aslında.Beni çok kızdırmış,kalbimi çok kırmıştı.

 Ben düşüncelere dalmışken içeri genç bir hemşire girdi.En samimi surat ifadesini takınıp

"Nasılsınız Begüm Hanım ?" diye sordu.

"İyiyim.Sadece biraz başım ağrıyor.Yağız nerede ?"

"Başınızın ağırması normal.Sert bi şekilde başınızı çarpmışsınız.Yağız Bey kapının önünde.Sizin için çok endişelendi.Çağırmamı ister misiniz ?" 

"Şey..E-evet.Lütfen." dedim.Hemşire kapıya doğru ilerlerken içimi yiyen soruyu sordum.

"Bir şey sorabilir miyim?Hangi şehirdeyiz? " Duymamışçasına devam edip odadan çıktı.Aradan bir dakika geçmemişti ki Yağız girdi içeri.Gözleri önünde bana bakmadan yanımdaki koltuğa oturdu.

"Şey Begüm.Ben özür dilerim.Böyle olacağını tahmin edemezdim."

Sustum...Hiçbir şey demedim.Onunla konuşmak istemiyordum.Beni gerçekten çok incitmişti.Odaya girdiğinden beri durmadan özür diliyordu.Yüzüne bakmayı kesip ona sırtımı döndüm.Hala özür diliyordu.Bir yandan başım daha çok ağrımaya başladı.

"Begüm.N'olursun.Gerçekten üzgünüm.Hiçbir şey demicek misin ?"

"Yağız başım çok ağrıyor.Ya sus ya da odadan çek git." dedim sert bir ses tonuyla.

Çok sessiz bir şekilde "Peki." demekle yetindi.Sonra anladığım kadarıyla koltuğa uzanıp telefonuyla ilgilenmeye başladı.Bende başımın ağrısı az da olsun dinsin diye uyumaya çalıştım.

...

Uyandığımda oda karanlıktı.Yağız koltukta uyuyakalmıştı.Yataktan kalkıp odanın camından dışarıyı izlemek istiyordum ama serum engel oluyordu.En sonunda onu zedelemeden cama yaklaşmanın bir yolunu buldum.Gökyüzünde yıldızları incelemeye başladım.Hepsi sanki gökyüzünün bir süsüydü.Ay bu gece dolunaydı.Dolunayı çok severdim."Orkun da severdi." diye geçirdim içimden.En büyük hayalimiz çimlere uzanıp dolunayı izlemekti hatta.Gözümden yaşlar yine akmaya başladı.Şu an  onun yanında olmak için dünyaları verirdim.Ama olamıyordum.Kahretsin nereydedim ben ?Neden Orkun'un yanında kalmamıştım ki ?

"Ay bu gece her gecekinden daha güzel." beni düşüncelerimden ayıran ses olmuştu.Yağız uyanmış yatağın köşesine oturmuş Ay'ı izliyordu.

"Evet." dedim iç çekerek.Ona hala çok kızgındım.Ama gökyüzü beni biraz olsun sakinleştirmişti.

"Küçükken.." dedi."Küçükken babamla hep hayal kurardık.Annem,babam ve ben doğanın en güzel yerine bir ev yapacağız.Benim odam çatı katında olacak.Çatısı açılacak hatta.Ben oradan hep Ay'a bakarak uyuyacağım.Yıldızlar aydınlatacak en güzel gecelerimizi.Annemle her gece Ay'ın ışığında dans edecekler.Her gece ona ilan-ı aşk edecek.Hep bu olmuştu tek hayalimiz.Ta ki babam .." dedi ve derin bir nefes alıp "o ölene kadar." dedi.

Gözleri buğulanmıştı.Babasına çok düşkün olduğu her halinden belliydi.Yatağa gidip yanına oturdum.

"Üzüldüm.Çok güzel bir hayaliniz varmış"

"Vardı." dedi ve yine sessizliğe gömüldü.

"Buranın terası var mı ?Veya hastanenin bahçesinde çimler?"