SAKAR AŞIK

PERA- YA DA YOK

ÖNSÖZ...

Hayat karşımıza birçok konuda engeller çıkarır. Önemli olan bu engelleri aşmak için gösterdiğimiz çaba...

Bu çabalar sonucu aldığımız ders, hayallerimizin ne kadar önemli olduğunu bilmek, önümüze çıkana engel değil basamak olarak görmektir. Bunların farkına vardığımız zaman hayatın aslında eğlenceli bir yer olduğunu görebiliriz. Hiç kendinize sorduğunuz oldu mu?

"ben neden birileri veya bir şeyler için hayallerimden vazgeçiyorum?". Hala sormadıysanız bunu bir deneyin derim. Hiçbir şey ve hiç kimse siz ve sizin hayalleriniz kadar önemli değildir.

Hayallerinize ulaşmak için ona inanmanız gerekir.

"İnanç görmediğimize inanmaktır. Bunun mükâfatı da inandığımızı görmektir."

H. AGUSTİNUS

İnanmaktan vazgeçmeyin...

Hayal'in dünyasına hoş geldiniz.

ARKADAŞLAR HERKESE MERHABA. YENİ BİR HİKAYE. BEN YAZARKEN ÇOK SEVEREK YAZDIM. HATTA YAZARKEN YAŞADIM BİLE DİYEBİLİRİM. DESTEK OLMANIZI VE BU MACERADA BENİ TEK BIRAKMAMANIZI UMUT EDEREK BAŞLIYORUM. UMARIM BEĞENİRSİNİZ. OY KULLANMAYI UNUTMAYIN OLUR MU? ŞİMDİDEN TEŞEKKÜR EDİYORUM

Bölüm 1

Yine bir alarm ve yine yatakta kalma savaşı veren ben... Bu her sabah böyle olmuş ve olmaya devam edecektir. Hoş bu savaşım her zaman annem ve onun terliği ile sona eriyor olsa da seviyordum bu olayı. Yatakta savaşımdan mağlup ayrılıp yerde bir miktar yuvarlandıktan sonra kendimi lavaboya attım. Günlük işlerimi hallettikten sonra sultanım annemin hazırlamış olduğu kahvaltı masasına oturdum demeyi çok isterdim ama maalesef öyle olmadı. Bugün hafta sonu olduğu için kahvaltı hazırlama görevi bana kalmıştı. Evin tek çocuğu olmak iyi hoştu da bu gibi konularda fikrim oldukça değişiyordu. Bu arada kendimi tanıtayım size adım Hayal. 18 yaşında lise son öğrencisiyim. Sınıfta kalmadım ama dönemin kayıtları dolduğu için bir yıl geç gittim okula. Her şey en başta harika gidiyordu ta ki liseye kadar... Ticaret meslek son sınıf öğrencisi olarak hem staja hem de okula gidiyorum. Nasıl bir eziyet olduğunu anlatamam özellikle staj yaptığınız yer bir banka ise bu eziyet 2 kata çıkıyordu. Ben böyle düşüncelere dalmışken annemin eli gözümün önünde bir sağa bir sola hareket ediyordu

"huhuuu dünyadan Hayale. Kızım çay taşıyor görmüyor musun? Yine dalmışsın"

"Sana da günaydın Sultanım"

Dediğimde annem yukarı bakıp bir şeyler mırıldandıktan sonra tekrar bana döndü

"git fırından ekmek al. Bugünlük ben hazırlayayım kahvaltıyı iyi günümdeyim" deyip bana göz kırptı. Annemi kocaman öptükten sonra hemen ayakkabılarımı ayağıma geçirip çaprazımızdaki fırına gittim. Ömer Amca beni görünce

"yine tam zamanında geldin" deyip tebessüm ettiğinde

"huyum kurumasın" diyerek sırıttım. Ekmekleri aldıktan sonra Ömer amcaya hoşça kal diyerek dışarıya tam adımımı atıyordum ki "DANK" bir şeye çarptım. ALLAH'M sen affet az daha ekmekler düşüyordu.