SAKAR AŞIK

Bölüm 8 HER SON YENİ BİR BAŞLANGIÇ

Etrafımızdaki insanları ne kadar tanıyoruz? Aslında tanımıyoruz. Her insanın kendinde sakladığı ve kimseye göstermediği bir tarafı vardır. Ama bir gerçek varki saklanılan taraf er ya da geç gün yüzüne çıkar...

Artık olan hiçbir şeye şaşırmadığımı düşünüyordum taki karşımda Murat'ı görene kadar... Murat'la aynı sınıftaydık ve gayet sakin kimseye karışmayan biriydi peki ya burada ne işi vardı? 

"Sen karışma Murat bu işe!" 

Murat;

"Ne demek karışma lan. Dalga mı geçiyorsun! Borayla olan hesabını git Borayla çöz bu kızın ne suçu var?" 

Benimle aynı sınıfta okuyan Muratla alakası yoktu karşımdaki kişinin. 

"ooo artık ağabey de demiyoruz bakıyorum da. Seni severim Murat karışma sen bu işe."

"sana ne abisi diyeceğim lan ben! Bora yanına bırakır mı sanıyorsun bunu!"

Kısa bir sessizliğin ardından gözüm arka tarafa takıldı. Rüveyda Bora Onur Enes Burak ve Ege geliyorlardı.  Her şey çok garipti biranda allak bullak olmuştu hayatım. Bora ve diğerleri yüzündendi.

"oooo Şerefsiz Şeref bir yılın ardından böyle karşılaşmakta varmış demek... Özledin mi beni" 

Onur muydu benim karşımda konuşan insan gerçekten. Rüveyda o kadar tedirgin görünüyordu ki şuan tek ihtiyacım olan şey ona sarılmaktı. İçeride ki kalabalık git gide artıyordu. Bora gözlerini üzerimde gezdirdikten sonra sanki biraz rahatlamış gibiydi.Gözlerime güven verircesine bakıyordu. Peki ben ona nasıl bakıyordum. Kızgın, nefret dolu, öldürmek istiyormuşçasına? evet kesinlikle bakışlarımda bunlar vardı. 

ENES

"Özledin mi bizi Şerefsiz Şerefciğim?" 

"Ah hiç sorma ne olsa da sizinle karşılaşsam diye düşünüyordum" 

Bora gözlerini Şeref'e çevirdiğinde 

"Bak sana kimi getirdik. Bizden başka özlediğin başka biri olduğunu düşündük"

Bora ve Burak birbirlerine kısa bir süre baktıktan sonra Burak arka tarafa döndü

"Ege gelsene lan bu tarafa ne işin var olum senin orada!"

Ege biraz baktıktan sonra hemen Şerefin yanına geldi. Şeref hala kolumu sıkıyordu. Kolumu çektiğimde bırakmak zorunda kalmıştı.

Burak yanında bir kızla dönünce bu kızın o gün Onurun yanındaki kız olduğunu hatırladım. 

Şeref hızla kıza doğru giderken sanki çocuk gibiydi üzülmedim desem  yalan olurdu. Bora hızla kızı arkasına aldığında

" Nereye Şeref? Hayırdır?" dedi. Şeref kaşlarını öyle bir çatmıştı ki sanki iki kaş ortada buluşmak için çaba sarf ediyordu.

"Alara! Gel güzelim yanıma. Ne olur. Bora bu yaptığınız adamlık mı lan!" 

Öyle bağırmıştı ki içerisi tıklım tıklım olmasına rağmen içeride sesi yankılandı. 

"SENİN BENİM KARDEŞİME YAPTIĞIN NEYDİ LAN O ZAMAN! SEN Mİ ADAMLIKTAN BAHSEDİYORSUN GERÇEKTEN! O SANA AĞABEY DEDİ HER ZAMAN YANINDA OLDU SEN NAPTIN LAN SEN NAPTIN!" 

Az önce Şeref'in bağırışından mı bahsetmiştim ben gerçekten özür dilerim. Boranın bağırışının yanında Şeref fısıltıydı. Bora hızla yanıma gelip beni arkasına aldı.