SAKAR AŞIK

KIR PAPATYASI

BÖLÜM 4

Evet, büyük gün geldi bugün yetimhanedeki çocuklara tiyatro gösterisi yapacağız. Heyecandan gece uyuyamamıştım ama buna rağmen kendimi çok dinç hissediyorum. Aslında bugün staja gitmem gerekiyordu ama benden sorumlu öğretmene gitmeyeceğimi söylemiştim. O yüzden rahatım. Saat 9 olmuştu ve annem hala odama gelmedi bu işte bir gariplik olduğunu düşünüp hemen annemin yanına gitmek için odamdan çıktım. Salona geldiğimde kimseyi göremeyince mutfağa geçtim. Kahvaltı hazırdı ve sadece bir tane tabak vardı. Gözüm masanın üzerindeki nota kaydı

"KIZIM BİZİM BABANLA ACİL AMCANLARIN YANINA GİTMEMİZ GEREKTİ. GECE HABER GELDİĞİ İÇİN SENİ UYANDIRMADIK. 2 GÜN BOYUNCA YOKUZ. KENDİNE DİKKAT ET AÇ KALMA"

Notu çöpe attıktan sonra masaya oturup tabağımdakileri yedim. Acaba amcamın yanına bu kadar acele gitmelerinin sebebi neydi? Annemleri aramak için telefonumu elime aldığımda kapalı olduğunu anladım. Hemen telefonumu şarja taktıktan sonra şarj olmadığını fark ettim. Sanırım bozulmuştu. Sürekli elimden düşmesine rağmen yine iyi dayanmıştı zaten. Bugün fazla sorunlu başladım güne umarım devamı da böyle olmaz. Kendimi banyoya atıp kısa bir duşun ardından hazırlanmaya başladım. Genelden vazgeçmeyip tişört pantolon giydim. Yüzüme hafif fondöten sürdüm kirpiklerimi belirginleştirmek adına biraz da maskara sürdükten sonra dudak kremimi de sürüp saçımı tepeden atkuyruğu yaptım. Saate baktığımda 11.30 olduğunu gördüm. Çantamı da yanıma alıp salona geçtim. El mecbur Bora'nın gelip beni almasını bekleyecektim. Malum telefonum bozulduğu için arayamıyorum. Televizyonu açtığımda sebepsizce kanallarda gezindim. Ama dikkatimi çeken hiçbir şey yoktu. Geri kapattıktan sonra biraz bahçeye çıkmaya karar verdim. Kapıyı açtığımda karşımda Bora'yı beklemiyordum. Ayağım kapının eşiğine takıldığında az kalsın yere düşüyordum ama son anda kendimi toparladım. Bora hafif güler gibi bana yüzü yaklaştırdı

"Sakin ol ufaklık. Bugün dans edeceğiz beraber. Beni görünce kendini yere atmaktan vazgeçmelisin"

Bu söylediğine ne kadar sinirlensem de bugün moralimi hiçbir şeyin bozmasına izin vermeyecektim

"olup olmadık yerde karşıma çıkan sensin. Ayrıca ben kimse için kendimi yere atmam bay uzun sırık bey" dedim.

"hım hım anlıyorum seni. Bu arada nereye gidiyordun?" ilk söylediğini duymazdan gelerek

"telefonum bozuldu. Annemler evde yok. Televizyonda da dikkatimi çeken bir şey yoktu bende biraz bahçeye çıkayım dedim ki seni gördüm öyle yani" dediğimde

"tamam, o zaman çocuklar bizi bekliyor hazır mısın?" gülümseyip kafamı salladım. O da hafiften gülümseyip arabasına doğru yürümeye başladı. Dikkatimi bir anda kolundaki dövme çekti. Farklı bir dövmeydi kıvrımlı alev ama yalnız alev değil farlı bir şey daha vardı. Tam inceleme fırsatı bulamadan arabasına bindi. Geçen seferki diyalog aklıma gelince hemen arka yolcu koltuğuna oturdum. Yüzüme ters ters baktıktan sonra arabayı çalıştırdı. Aklım hala annemlerdeydi neden gitmişlerdi ki nota nedenini yazabilirlerdi. Umarım kötü bir şey yok turdur.

"iyi misin ufaklık?" Boranın sesiyle kendime geldim. Kafamı salladığımda hala yola bakıyordu.

"Prova yaptığımız yere mi gidiyoruz?" sorduğum soruyu yalnızca kafasıyla onayladığında bende daha fazla üzerinde durmadım. Dün geldi biran aklıma. Ne güzel söylemiştik öyle beraber şarkıyı. Sanki o an karşımda oturan Bora farklı biriydi. Gözleri o kadar farklı bakıyordu ki bir an hiç bitmesin istedim. Biz şarkı söylerken Onur bizi videoya çekmiş instagram hesabında paylaşmıştı. Altına da 'Anlatmaya gerek yok görüyorsunuz' açıklamasını bırakmış. Başta kızacak gibi olmasam da sonrasında bir şey söylemedim. Ama Bora fazla tepki göstermişti sanırım kız arkadaşının görüp yanlış anlayacak diye  kızmıştı. Bunu düşünmemek için kafamı salladım. Bora arabayı durduğunda prova yaptığımız yere geldik. Arabadan indiğimde Onur sırıtarak bana bakıyordu. Bende ona gülümsediğimde kaşlarını çattı