İKİZİM SAĞ OLSUN

18.BÖLÜM : ÇEK LAN O ELİNİ!

'Acının rengi maviydi belkide, sonu olmayan bir okyanus gibi...'

-blue sky

Sinirle arkasından bakarken yine sinirle arkasından bağırdım.

"Yardım et bana!"

Bağırmamla durdu. Bende durdum ne demiştim öyle, böyle bir şey planlamıyordum ama pişman değildim.

O öylece dururken derin bir nefes alıp konuşmaya devam ettim.

"Pişmanım işte, yardım et bana. Yardımına ihtiyacım var..."

Arkası bana dönük olduğu için tepkisini göremiyordum. Ona doğru adım atacakken yavaşça bana döndü.

"Sen gerçekten benim sana yardım etmemi mi istiyorsun?" dedi şaşkın bir şekilde.

Gözlerinden bir şey anlayamıyordum ki ona göre davranım. Sesli bir şekilde nefesimi verip başımı salladım.

Yine uzun bir sessizlik oldu, o bana bakıyor; ben ise yere bakıyordum. Anlaşılan teklifimi kabul etmeyecekti.

"Dediklerimi un-"

"Kabul!" dediğinde başımı yerden kaldırıp ona baktım.

"Ne?"

"Yardım etmemi istedin bende yardım edeceğim."

Bu sefer ben ona baktım uzunca. Dakikalar öncesi Ediz ile bu Ediz aynı kişi mi diye. Gülümsüyordu bana. Tıpkı benim ona gülümsediğim gibi.

Çalan zil ile bakışlarımı ondan kaçırdım, utanmıştım.

"Gidelim." dedi usulca. Başımı sallamak dışında hiçbir şey yapmamıştım.

Sınıfa giderken ikimizde sessizdik. Ben sırama, o sırasına ilerlerken hâlâ aklım konuştuklarımızdaydı. Aslında öyle güzel bir şey konuşmamıştık. Sadece birbirimize gülümsememiz tuhafıma gitmişti o kadar.

Başımı yan bir şekilde sıraya koyup cam tarafına döndüm. Acaba yüzüne ne olmuştu?

"Ela, şu soruya baksana?"

Benim yüzümden olmuş olabilir mi?

"Elaaa?"

En kısa zamanda öğrenmem lazımdı.

"Kızım duymuyor musun!?" diyen ses birden kolumu çekince irkildim.

Başım sıradan kalkarken önümde oturan Su ve Zeynep bana bakıyorlardı.

"Haa?" demekten başka bir şey yapamadım.

"Nereye daldın kızım? Daha deminden beri sana sesleniyorum." dedi Su yüzüme bakarken.

"Farketmemişim. N'oldu?"

"Şu soruya baksana." dedi fizik testini önüme koyarken.