Düş Kırığı \\texting

Düş Kırığı \\18

"Sen kimsin Anonim?"

Ömer'in sorusunu duymamla birlikte ellerimi saçlarından çekmiş ve yolu başımı saçlarına yaslı bir şekilde  geçirmiştim. İnmemize az bi zaman kala derin nefes soluyup kısık bir sesle "Bilmiyorum, inan bilmiyorum. Bunu sana da söylemiştim. Tek bildiğim sana olan hastalıklı sevgim." diye mırıldandım.

Kafasını hissedeceğim şekilde sallayıp ayağa kalktı ve duran metrodan aşağı indi. Onun arkasından vakit kaybetmeden inerken yaşıtlarına göre iri olan omuzlarını görüşüme aldım.

Yavaşça adımlar atarak ilerliyordu ve içimde olan duygu patlamalarıyla dayanamayarak koştum ve beline sarıldım.

İrkildiğini hissettim ama beni bırakmadı. Kokusunu derince içime çekerken "Arkamı dönmemi ister misin?" dediğinde ellerimi çekmek istedim ama izin vermedi. "Gözlerimi kapatacağım aptal kız."

Kalbimin ritmi şaşsa da kafamı salladım ve dönmesiyle birlikte kollarının arasına girdim. Burnuma dolan kokusu eşsizliğini sürdürürken kafasını omzuma bastırdı. "Kokun güzel Anonim. Şu an tüm gizemi yerle bir edip sana bakabilirim ve bu güzel kokunun sahibini görebilirim ama yapmıyorum. Sana saygı duyduğumdan yapmıyorum. Eğer bir gün olurda kendin olarak gelirsen karşıma seni yine itmeyeceğim. Şimdi gitmemiz lazım." dedi ve gözlerini kapatıp kollarımdan çıktı. Dolan gözlerimle arkasından minik adımlar atarak okula vardım.