Human by Christina Perri

3.1K 200 17

by -DAUM-

by -DAUM-

" I can hold my breathe.
I can bite my tongue.
I can stay awake for days
if that's what you want. "

မနက္ခင္းတိုင္းဟာ တစ္ပံုစံထဲပဲ။
ျမင္ေနက် မ်က္ႏွာက်က္ ဝါက်င္က်င္ရယ္
ကုတင္ေဘး စားပြဲေပၚက စာအုပ္ပံုရယ္
ေလးလံထိုင္းမႈိင္းတ့ဲ ဦးေႏွာက္တစ္ခုနဲ႔
တက္ႂကြေပ်ာ္ရႊင္မႈကင္းတ့ဲ စိတ္ရယ္
မနက္တိုင္းဟာ တစ္ပံုစံထဲပဲ။

အေကာင္အထည္ေပၚမလာေသးတ့ဲ အိပ္မက္ေတြ
ျဖစ္လာပါ့မလားဆိုတ့ဲ စိုးရိမ္ေနရတ့ဲ ရည္မွန္းခ်က္ေတြ
တစ္ခါတစ္ေလ ...
အားလံုးနဲ႔ ဆန္႔က်င္ရာကို ႐ုန္းထြက္ပစ္ခ်င္တ့ဲ ဆႏၵေတြ
တစ္ခါတစ္ေလလည္း ...
အမ်ားနီးတူ ေရစီးရာေမ်ာပါလိုက္ခ်င္တ့ဲစိတ္ေတြ
ပုခံုးေသးေသးေလးေပၚ ထမ္းပိုးရင္း
ငိုစရာေတြေတြးၿပီး ရယ္ျဖစ္ခ့ဲပါတယ္
သုမနေက်ာမွာေတာ့ ဒဏ္ရာေတြနဲ႔ေပါ့။

" I can fake a smile.
I can force a laugh.
I can dance or play a part
if that's what you ask. "

အသက္ ၂၀ အရြယ္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕
ေလာကဓံဆိုတာဘာျဖစ္မလဲ?
စကားလံုးက သိပ္ကိုၾကီးသြားမွန္းသိတယ္
ဒါေပမယ့္လည္း ပုခက္တြင္းက ကေလးငယ္ေလးဆီမွာေတာင္မွ
ရွာၾကည့္ရင္ ေလာကဓံဆိုတာ ရွိေနႏိုင္တာပဲ။

ရရွိျခင္းနဲ႔ ဆံုးရႈံးျခင္း
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းနဲ႔ မေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း
ေအာင္ျမင္ျခင္းနဲ႔ က်ဆံုးျခင္း
ခ်ီးမြမ္းခံရျခင္းနဲ႔ ျပစ္တင္ခံရျခင္း

ကိုယ္ဘယ္ေလာက္ပဲအေကာင္းဆံုး ၾကိဳးစားႀကိဳးစား
ႀကိဳးစားမႈကို မခ်ီးက်ဴးပဲ မေအာင္ျမင္မႈကိုပဲ ျပစ္တင္ခံရတ့ဲအခါ
ကိုယ္ဘယ္ေလာက္ပဲအတတ္ႏိုင္ဆံုးလုပ္လုပ္
နႈိင္းယွဥ္ေရြးခ်ယ္ရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ပဲ တမင္တကာဖိႏွိပ္ၾကတ့ဲအခါ
ကူကယ္ရာမ့ဲ ရင္ခြင္တစ္စံုဟာ
စကားလံုးႁမွားေတြထုတ္ခ်င္းေပါက္လ်က္။

လူေကာင္းေတြ ဇာတ္သိမ္းေကာင္းတယ္ဆိုတာ
႐ုပ္ရွင္ထဲမွာပဲရွိတယ္။
ဒီလိုဆိုေတာ့ ကိုယ္ ဗီလိန္ပဲျဖစ္ခ်င္လာတယ္
အနည္းဆံုးေတာ့ ယံုၾကည္ရာကို ႐ူးသြပ္စြာ လုပ္ခြင့္ရွိေသးတယ္။

" I can do it.
I can do it.
I"ll get through it."

တစ္ခါတစ္ေလ ထိုင္ငိုပစ္ခ်င္တယ္။
စိတ္ရွိလက္ရွိ အသံေတြဝင္တ့ဲအထိ ေအာ္ငိုလိုက္ခ်င္တယ္။
လႊတ္ခ်လိုက္ရေတာ့မလား ... ဆက္လက္ၿပီးဖက္တြယ္ထားရမလား
ဒီရင္က ႁမွားခ်က္ေတြ ဖြင့္ခ်ျပမိတ့ဲအခါ
ေလွာင္ရယ္သံေတြပဲ ေပးႏိုင္ၾကတ့ဲ ဒီကမ႓ာမွာ
ေလာကနီတိဆိုတာ ဦးစြာေပ်ာက္ဆံုးသြားတ့ဲအရာပဲ။

" But I'm only human
And I blink when I fall down
I'm only human.
And I crash and I break down.
Your words in my head, knives in heart.
You build me up and then I fall apart
Cuz I'm only human. "

မွ်ေဝခံစားေပးဖို႔ မေတာင္းဆိုပါဘူး။
"နားလည္တယ္" ဆိုတ့ဲ အၾကည့္ေလးပဲျဖစ္ျဖစ္
"အဆင္ေျပသြားမွာပါ" ဆိုတ့ဲ စကားေလးတစ္ခြန္းပဲျဖစ္ျဖစ္

တိတ္ဆိတ္တ့ဲသူေတြမွာ
စကားလံုးေပါင္းမ်ားစြာရွိတယ္ဆိုတာ
စိတ္ဓာတ္မာတ့ဲသူေတြမွာ
အႏုဆံုး ႏွလံုးသားရွိတယ္ဆိုတာ
ဂ႐ုမစိုက္တတ္တ့ဲသူေတြမွာ
လူတိုင္းအတြက္စဥ္းစားေပးတ့ဲ စိတ္ကေလးရွိတယ္ဆိုတာ
ဘယ္ေလာက္ပဲ ၾကံ႕ခိုင္မာေက်ာဟန္ေဆာင္ေနရလည္း
ကိုယ္လည္း လူသားပဲဆိုတာ ...
စကားေတြနဲ႔ ဖြင့္ေျပာျပမွ နားလည္ေပးမွာလား။

" But I'm only human. "

တစ္ေယာက္တည္းပါပဲ
တကယ္ကို ကိုယ္တစ္ေယာက္ထဲပါပဲ။
အေရးလုပ္မခံရတာေတြ ထပ္လာေတာ့
ဒဏ္ရာေတြကို ဖြင့္ေျပာရမွာရွက္လာတယ္။
ခ်န္ထားခံခ့ဲရတာေတြ မ်ားလာေတာ့
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေနာက္မွာပဲ ကိုယ့္ေနရာကို ရွာလာတယ္။

ေဘာင္မဝင္တ့ဲ နာက်င္မႈေတြအေၾကာင္း
တခမ္းတနားစာဖြဲ႔မေနေတာ့ဘူး။
ကိုယ္ဟာ ၿမိဳသိပ္ျခင္းေတြနဲ႔ ေနသားက်ၿပီးသားပဲ။
မေပ်ာ္ဘူးလို႔ အက်ယ္ႀကီးေအာ္လည္း
ဘယ္သူက အဖတ္လုပ္ တုံ႔ျပန္ခ့ဲဖူးလို႔လဲ။
ေန႔တစ္ေန႔ကို အပူအပင္ကင္းစြာ ရွင္သန္ခ်င္တ့ဲ ဆႏၵေတြ
ဘယ္ေကာင္းကင္ေပၚပစ္တင္မွ သတိထားမိၾကမွာလဲ။
လူေတြက မ်က္စိနဲ႔ျမင္ရမွ ရွိတယ္ထင္ၾကတယ္။
ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ကိုယ့္ႏွလံုးသားကို သူတို႔ရင္ဘတ္ထဲ
ေခတၱထည့္ေပးလိုက္ခ်င္တယ္။
ဒါမွ ထင္ရတာထက္ အမ်ားႀကီး ပိုနာက်င္ရမွန္း စာနာႏိုင္မွာ။

" Cuz I'm only human. "