მაფიის მსხვერპლნი(დასრულებულია)

=8=

უცნობის pov:
დავინახე როგორ ესროლეს ვიღაც გოგონა. თითქოს მეცნო, მაგრამ არვიცი საიდან.  მასთან მივედი და იმ ბიჭს მხარზე შევეხე.

-მოდი დაგეხმარები ექიმი ვარ. -ვუთხარი და გავუღიმე. ნათლად ჩანდა მის სახეზე დიდი რაოდენობით დაგროვილი სევდა.

-კარგი და რა დაინახე? -მკითხა ხმის კანკალით.

-ის დავინახე, რაც არუნდა მენახა. -ვუთხარი და გოგონას სხეულისკენ დავიხარე და გავშეშდი. ის ძალიან ჰგავს ლილეს... 2 წელზე მეტია რაც არ მინახია.

-ლილე? -ვთქვი დაეჭვებით და ამით ამ ბიჭის ყურადღება უფრო დავიმსახურე.

-ის ლეაა... -თქვა და ხელში აიყვანა. მალევე ჩემს სახლთან მივედით და სახლში შევიყვანეთ. რაც საჭირო იყო ყველაფერი გავაკეთე და ტყვია ამოვიღე. შემდეგ კი ჭრილობა გავკერე და ნაკერი დავადე.

-აბა შეგიძლია მითხრა რა მოხდა? -მკითხა ჩემს წინ მჯდომმა ბიჭმა.

-პირველ რიგში შეგიძლია მითხრა ვინ ხარ? -ვუთხარი და ლუდი მივაწოდე.

-ჯიდრაგონი ვარ. ნამდვილ სახელს ვერ გეტყვი, თუმცა ყველა ამ სახელით მიცნობს. ეს გოგო ჩემთან ერთადაა... შენი სახელი რო მითხრა არა?!-მითხრა და ლუდი მოსვა.

-თემინი და რაიცი ამ გოგოს შესახებ? -ვკითხე.

-ლეა 17 წლისაა... სამწუხაროდ სკოლაში ვერ დადის, თუმცა მისი საქმის სპეციალისტია. -მითხრა  და ტუჩის კუთხე ჩაუტყდა.

-და შენ ის სიგიჟემდე გიყვარს. -ვუთხარი თუ არა ეგრევე სახე შეეცვალა.

-შეიძლება, მაგრამ რა აზრი აქვს, როდესაც მის შესახებ არაფერი არ იცი? -მითხრა და მის სახეზე უარესი ეჭვი და სევდა გამოისახა.

-კი, მაგრამ რას გულისხმობ?-ვკითხე  დაბნეულმა.

-2 წლის წინ შემოგვიერთდა და არაფერს არ ამბობს მის წარსულზე.

-კარგი მაშინ მერე გავიგებთ. ეხლა მიდი შენც დაისვენე. -ვუთხარი და მარტო დავტოვე.

ჯიდის pov:
არვიცი რატომ, მაგრამ ვიცი რომ რაღაცეებს მიმალავს ლეა. ოთახში შევედი სადაც ის იყო და დაკვირვება დავუწყე. პატარა სხეულზე დიდი პერანგი ეცვა და უგონოდ იყო.

-ლეა 2 წელია გიცნობ და არვიცი რას მიმალავ... იმედია ადრე თუ გვიან მენდობი და ყველაფერს მომიყვები შენს წარსულზე. -ვუთხარი და ისევ დავტოვე ოთახი.

ნიკეას  pov:
ყველანი მისაღებში ვართ და ხმას არავინ არ იღებს.

-გეყოთ ასე ჩუმად ყოფნა. -ვიყვირე გაღიზიანებულმა.

-რა გინდა, რომ გავაკეთოთ? შენი აზრით მშვიდად ვართ აქ?-თქვა გაღიზიანებულმა ქუქიმ.

-მშვიდად არა?! ნიკეა მეც მტკივა ცუდად ვარ. -თქვა ქაიმ გაბზარული ხმით.

-თუ ესე ცუდად ხართ მაშინ რაიმე გააკეთეთ. კარგად ვიცი, რომ გიყვართ ორივეს, მაგრამ ეს საქმით უნდა დაამტკიცოთ. -ვუთხარი და ოთახი დავტოვე.

ქაის pov:
მოიცა რა ქუქს ლეა უყვარს?! არ დავუშვებ მას მიეკაროს. დაბღვერილმა შევხედე ჯანქუქს და მანაც იგივე მზერა დაუბრუნა.

-ლეას არ მიეკარო თორემ ვერ გადამირჩები. -მითხრა ჯანქუქმა.

-და რას იზავ? ციხეში ჩამაყუდებ? -ვკითხე ნაგლურად.

-მოკეტეთ! ჩემი და არც კი ვიცი ცოცხალია თუ არა და ამ დროს თქვენ ამაზე ჩხუბობთ? აწიეთ **აკები და რაიმე მოიმოქმედეთ. -იღრიალა გაცეცხლებულმა ლეიმ და ოთახი სინათლის სისწრაფით დატოვა.

ჯანქუქის pov:
გამწარებული ვარ მათი საქციელით, მაგრამ მადლობა ლეას უნდა გადაუხადონ, რომ არ ვაყუდებ ციხეში.

ლეის pov:
-სერიოზულად როგორ შეუძლიათ და ამ დროს ჩხუბობენ?! -გავყვიროდი და ხელებს უმისამართოდ ვიქნევდი.

-ლეი დაწყნარდი როგორმე და თავი ხელში აიყვანე. -დამამშვიდა სუჰომ.

-ვცდილობ, მაგრამ ესიდიოტები ნერვებს მიშლიან მათი ქცევებით. -ვუთხარი სუჰოს.

-მათაც გაუგე. არცერთი არ დათმობს თავის სიყვარულს...