♠Bloody Girl:Book 1(The Maze Runner)♠«The Past Falls...The Future Rises»

~🖤Κεφάλαιο 2🖤~

"Στο Glade στο μέρος όπου ανήκουμε όλοι μας." Λέει ο Newt για να την ηρεμήσει αλλά έγινε το αντίθετο. Αυτή νευριασμενη του χτυπάει λίγο το χέρι λέγοντας του κάποια πράγματα.

"Μην με ακουμπάς,εντάξει; Για να ξέρεις το σιχαίνομαι να με ακουμπάει κάποιος ξένος που δεν γνωρίζω ακόμα και επίσης δεν έχεις το δικαίωμα να το κάνεις. "

Αφού ο Newt άκουσε αυτά με ήρεμο τρόπο διατάζει τον Thomas να ειδοποιήσει τον Alby ότι έχουν ένα New Greenie μετά από αυτόν και ο Thomas έφυγε γρήγορα για τον Alby.

Καθώς άκουσε το έφηβο κορίτσι τη λέξη 'New Greenie' από το στόμα του Newt άρχισε να σκέφτεται ότι υπήρχε ένα προηγούμενο άτομο μετά από αυτήν.

"Λοιπόν, υπήρχε ένα προηγούμενο άτομο πριν από εμένα,σωστά; "Εκφράζει το κορίτσι τη σκέψη που είχε στο μυαλό της στον Newt και τότε αυτός γυρίζει και την κοιτάζει στα μάτια της.

"Μην αλλάζεις θέμα στο πουθενά New Greenie για να ξεφύγεις. Τελικά μας βγήκες πολύ ιδιότροπη από ότι νόμιζα." Το σχόλιο που είπε για αυτήν δεν της άρεσε καθόλου κάνοντας την να νευριάσει ακόμα για άλλη μια φορά δείχνοντας του με την έκφραση της που είχε πάρει ενώ αυτός είχε ένα χαζό χαμόγελό.

"Μην με καν-. "Την έκοψε ξαφνικά λέγοντας της με ειρωνικό τρόπο στο τόνο της φωνής του."Δεν μου αρέσει να βλέπω κάποιον καινούργιο στο Glade να είναι νευριασμενος ειδικά με εμένα. "

Το κορίτσι κατάφερε να συγκρατήσει τον θυμό της από την απαίσια συμπεριφορά του Newt που είχε απέναντι της προσπαθώντας να τον αγνοεί όσο τον δυνατό μπορούσε αν και ήταν πολύ δύσκολο να γίνει.

"Τέλος πάντων, ποιο είναι το όνομα σου νέο κορίτσι;"Ρώτησε ο Newt αυτή τη φορά με φυσιολογικό τρόπο από τον πριν που είχε μαζί της και αυτή έγνεψε καταφατικά γιατί ένιωθε κάτι κενό μέσα της σαν μην ξέρει τίποτα για τον εαυτό της.

"Το όνομα μου είναι..."Έπαψε για λίγα δευτερόλεπτα γιατί προσπαθούσε να θυμηθεί τουλάχιστον το όνομα της αλλά ότι και εάν έκανε δεν μπορούσε να το θυμηθεί.

"Δυστυχώς... Δεν θυμάμαι το όνομα μου αλλά δεν ξέρω γιατί εντάξει;Προσπάθησα να το θυμηθώ ακόμα και τώρα αλλά δεν ξέρω τι μου γίνεται νιώθω το περισσότερο κομμάτι των αναμνήσεων μου δηλαδή όλες οι αναμνήσεις μου να μην υπάρχουν πια στο μυαλό μου με λίγα λόγια σαν να μου έχουν πάρει όλες τις αναμνήσεις μου και τις έχουν διαγράψει. "Του απάντησε στεναχωρημένη κοιτάζοντας με τα λυπημένα καφέ ματιά της σχεδόν βουρκωμένα το σιδερένιο πάτωμα του φορτίου και τότε ακούστηκε μια φωνή.