♠Bloody Girl:Book 1(The Maze Runner)♠«The Past Falls...The Future Rises»

~❤️Κεφάλαιο 25💔~

Διάσπαρτα δάκρυα κυλούσαν σαν βροχή στο υπέροχο προσώπο της. Δάκρυα τα οποία αντιπροσώπευαν θυμό αλλά κυρίως θλίψη όπου επικρατούσε μέσα στα βάθη της ψυχή της και την ταλαιπωρούσε.

Βράδυ πια.Σκοτεινιά παντού. Δεν υπήρχε κανένα φώς ούτε άνθρωπος. Μόνο το σκοτάδι και η κοπέλα να τρέχει. Το περίεργο ήταν ότι δεν υπήρχαν σύννεφα καθόλου και είχε καθαρό ουρανό με ολόκληρο φεγγάρι. Το δυνατό φως του έπεφτε στα λαμπερά μακριά μαλλιά της που ανέμιζαν στον αέρα και της έπεφταν μπροστά της. Κάλυπταν αυτό το θλιμμένο βλέμμα της που είχε εφαρμοστεί και αρχικά φαινόταν εξαιτίας του φεγγαριού.

Η σελήνη ήταν η καθοδήγηση της προς την έξοδο αυτού του δάσους, καθώς έλαμπε δυνατά.

Όμως ένιωθε ότι ζει σε μια άγνωστη κοινωνία και ότι όλα γύρω της είναι ψεύτικα αντί για αληθινά που είναι στην πραγματικότητα. Είχε φτάσει στο σημείο της αμφισβήτησης, γεγονός που ευθύνονται οι συνθήκες που έχει βιώσει. Την έχουν διαμορφώσει με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε να μην είναι ευκολόπιστη πια σε οποιοδήποτε εμπόδιο ή δυσκολία συναντήσει κάποια στιγμή μπροστά της.

Έχοντας αποκτήσει σκοτεινή διάθεση εξαιτίας της απότομης συμπεριφοράς του Newt που την είχε επηρεάσει κυρίως, η κοπέλα έτρεχε σαν χαμένη στο πυκνό δάσος χωρίς να ξέρει τι θα κάνει, αφού επιστρέψει πίσω στο Glade. Δεν ήξερε πως θα δικαιολογούσε την ξαφνική απουσία της και το σημαντικότερο ότι είδε τον Newt τυχαία.

Θα μπορούσε η λέξη 'μπερδεμένη' να χαρακτηρίσει την τωρινή της κατάσταση.

Τόσες ελπίδες που γεννήθηκαν, παγιδεύτηκαν στην φωτιά και έγιναν καπνός με τη μία. Σαν μια σελίδα ενός βιβλίου που όταν την βάζεις σε φωτιά, αρχίζει και μαζεύεται, ώσπου μαυρίζει και καταστρέφεται και μετά γίνεται σκόνη.

' Τόση ψυχρότητα;... Γιατί; Του έχω κάνει κάτι κακό;' Ρώτησε απορημένα η κοπέλα μέσα στο μυαλό της προσπαθώντας να βρει την αιτία που ο Newt αντέδρασε τόσο απότομα απέναντι της. Εξετάζει κάθε ενδεχόμενο. Μήπως ευθύνεται η ίδια; Μήπως του συμβαίνει κάτι σοβαρό; Μήπως έτσι είναι τελικά ο χαρακτήρας του και δεν θα αλλάξει;

Θολωμένη στις βαθιές σκέψεις της, κάποια στιγμή της ήρθε ένα στιγμιότυπο συζητήσης στο μυαλό της και την έκανε να σταματήσει να τρέχει.

Ανάμνηση

"Γιατί όλο αυτό καιρό που βρίσκομαι στο Glade ήσουν τόσο ψυχρός απέναντι μου; Τι σου είχα κάνει;"Οι ξαφνικές ερωτήσεις χτύπησαν τον Newt κάνοντας τον να αισθάνεται αμήχανα αλλά και μια ντροπή ταυτόχρονος.