♠Bloody Girl:Book 1(The Maze Runner)♠«The Past Falls...The Future Rises»

~🖤Κεφάλαιο 18🖤~

~Ανέκδοτο~

"Ελίζαμπεθ σε ικετεύω! Άφησε να πάω εγώ αντί για εσένα...Δεν θέλω να ρισκάρεις τη ζωή σου σε ένα μέρος που δεν γνωρίζεις κάν."

Τεράστια αναστάτωση και αγωνία είχε επικρατήσει στο εργαστήριο.Πολύ είχαν σκοτωθεί και πολύ άλλοι είχαν σωθεί καθώς τους είχαν στείλει σε ένα μέρος που κανένας δεν ήξερε.

Δεν είχαν άλλη επιλογή.Ηταν η μόνη τους ελπίδα που θα τους έσωζε από την καταστροφή.Μέσα σε όλη αυτή τη κατάστροφη ηταν και δύο φίλες καλές που συνεργάζονταν.

"Βίκυ; Θέλω αυτή τη φορά να με ακούσεις. Είναι σοβαρά τα πράγματα."

Η Ελίζαμπεθ εξήγησε όμως η Βίκυ διαφώνησε μαζί της."Ελίζαμπεθ γνωρίζω ότι αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε στα χάλια μας αλλά..."

Τότε η Ελίζαμπεθ της χαμογέλασε προσπαθώντας έστω να της φτιάξει την διάθεση για την τελευταία φορά που θα είναι μαζί.

"Ναι μας έφυγε ο Τόμας αλλά σου το υπόσχομαι ότι μια μέρα θα έρθουμε κι οι δύο μαζί για να σε βρούμε και να είμαστε όπως παλιά."

Το πρόσωπό της Βίκυς έλαμψε καθώς άκουσε αυτό από την Ελίζαμπεθ.

"Ελίζα."

Οταν την αποκαλούσε με αυτό το χαϊδευτικό όνομα αυτό σήμαινε πως κάτι θα έχει βάλει στόχο και ότι μπορεί να το χειριστεί μόνη της πιά.

"Ο επόμενος κορίτσια και εάν ξέρετε μόνο ενα απο σας μπορεί να σταλθεί."Εγνεψαν τα δυο κορίτσια με αυτό που τους είπε ένας απλός γιατρός περιμένοντας μια απάντηση.

"Η Ελίζα θα πάει.Εμένα αφήστε με εδώ."Με βουρκωμενα μάτια και με μισή καρδιά λέει και ήθελε να ξεσπάσει όμως συγκρατήθηκε και κοίταξε με απότομη στροφή την Ελίζαμπεθ και τις διέφυγαν δύο δάκρυα.

Η Ελίζαμπεθ τραβήχτηκε από εκείνο τον γιατρό και την πλησίασε σε ένα φορτίο με κόκκινα σίδερα περικυκλωμένο.

"Ελίζα και κάτι τελευταίο."

"Τι;"

"Να έρθετε σύντομα."

"Σου το υπόσχομαι Βίκυ. Να προσεχείς." Και μέσα στα λόγια της άρχισε να κλαει η Ελίζαμπεθ από την τρομερή στεναχώρια της.