Chasing Dreams

Chapter 3

"MAMIMIS kita anak, ingat ka palagi ha." pabaon ni mama sakin habang niyayakap pa rin ako.

Nasa NAIA kami ngayon dahil ngayon ang araw ng flight ko papuntang Korea. Nag resign na ako sa tinatrabahoan ko just a week ago buti na lang pinayagan ako ni boss na magresign.
Kaya heto at hinatid ako nila mama, Amy at Arman  sa airport.

"Promise ma. Tatawag po ako sa inyo araw-araw, ingat din po kayo ha."

"Wag mo kaming kalimutan e update sa buhay mo dun Ella ha. Sana makita mo na talaga sya." ni Amy naman na nakayakap sakin. "At saka dont forget to send my regards kapag nakita mo dun si Gong Yoo ha... sabihin mo sa kanya malaki na yung anak namin."

"Oh shaa tama na ang drama, punta ka na dun Ella at baka maiwan kapa nang eroplano." ni Arman naman na halatang ayaw maiyak sa pag alis ko. "At saka dalhan mo ako ng mga beauty products dun pag-uwi mo ha, para namin gumanda ako at magkaka-jowa na."

Tumango lang ako at saka umalis.

ALL passengers kindly check your seatbelts for we are about to land. And kindly please turn off your all your gadgets while we are taking off to avoid any harm of the radiation. Thank you!

Nagising ako mula sa pagkaktulog nang marinig ko ang flight stewardes na nag-aanounce. At ilang minuto pa lang ay nakarating na rin kami.

"Oh my gosh! Incheon Airport!" I said to myself as I gasped in disbelief.

"Finally Korea, Im here." I continued.

Ilang minuto lang ang nagdaan at heto na kami ngayon sa Incheon International Airport ng Korea. At saka maghahanap pa ako ng apartment na uupahan ko kaya naman nag check in muna ako nang pansamantala dito sa isang hotel sa Incheon at bukas kailangan ko pang magpunta sa BigHit para mag apply. Palakad lakad ako ngayon dito sa kalye ng Incheon na parang batang ligaw nang may mahagip ang mga mata ko sa isang magandang tanawin na ngayon ko lang nakita.

"Ohhh my gooosh! That's the Songdo IBD Tri bowl!" I exclaimed as I saw the beautiful scenery.

"This work is daebak!" patuloy ko.

I still couldnt believe it that Im actually here at 24-6 Songdo-dong Yeonsu-gu, Incheon. Dati pangarap ko lang 'to, pero ngayon, nandito na talaga ako.

I was peacefully taking photos of the tower nang may mabanga ako.

"Pasensya na ... I mean, Im sorry I didnt mean it." nauutal kong sabi sa lalake na kaharap ko.

He was wearing a black cotton fabric jacket with hood and a dark sunglasses with a mask on.

"Kwaenchanayo." he said with his head down.

My gosh! Its weird, no I mean this man is weird.

"Mian hamnida ajussi." I repeat saying sorry in their language.

"Kwaenchanayo, munjeeopsseoyo." the guy said its alright no problem in Korean.

I smiled at him awkwardly.

"Jal gayo." I said and left.

Why do I feel so weird? I mean, I dont really understand though.

I released a big deep sigh and I decided to eat dinner at the nearest restaurant in the hotel.

"Menyupan jom boyeojuseyo?"* I said as I raised a hand to get the waiter's attention.

"Ne." he said and smiled.

May gosssh! Is it really like this? People I have met today was quiet friendly.
After a little while he handed me the menu that I asked for.

"F*ck! Ba't ganito? Mukha ba talaga akong nakakaintindi nito? Di porket nagko-korean ako kanina." I said to myself nang makita ko yung menu na nakasulat sa hangul. Di pa kaya ako masyadong nakakaintindi nun.