Yolculuk Zamanı

1.1K 36 7
                                    

-6-

Ayağı kalktığımda Derin'in baygın gözleri bana döndü.

"Artık eve gideyim ben."

Dediğimde o da ayağı kalktı.

"Söylediklerimden rahatsız olmadın değil mi?Benim kötü bi niyetim yoktu."

"Tabiki kötü bi niyetin yoktu ben sadece şaşırdım.Ne söyleyeceğimi bilemedim.Sana da kabalık etmek istemiyorum ama..bu konuyu kapatsak?"

Başını yere eğip kafasını salladı.Kolunu okşadığımda eğilip gözlerinin gözlerimi bulmasını sağladım.

"Ben şimdi gidiyorum.Yarın gidiyoruz değil mi?"

Deyip gülümsediğimde yüzünü güldürebilmiştim.

"Hadi kaçtım ben daha çanta hazırlayacağım."

Deyip kapıya doğru ilerledim.O da peşimden geliyordu.

"Gerek yok.Sen de hazırlan.Ben çıkarım."

"İyi tamam.Görüşürüz."

Dediğinde ona sarılıp el salladım ve aşağı indim.Televizyonun etrafı kalabalıktı.Kimseye gözükmeden evden çıkmaya karar verdim.Zaten oldukça sesliydi.Kimsenin duyma ihtimali olmadığı için rahatlıkla kapıdan çıktım.Kapıdan çıktığımda Kerem'i evin duvarına yaslanmış oturduğunu gördüm.Onu görünce duraksasamda belli etmemeye çalıştım.Evin kapısının önündeki merdivenlerden inip yanına geldim.İnerken yerde oturduğu için eteğime dikkat edip indim.Beni görünce ayağa kalktı.

"Gidiyor musun?"

Kafamı salladım.

"Bişey mi oldu?"

Dediğinde yerdeki mermerden gözlerimi alıp ona baktım

"Hayır.Bişey olmadı."

Hiçbişey olmamış gibi davranmalıydım.Aslında zaten hiçbişey olmamıştı.

"Yarın geliyor musun?"

Diye sorduğumda gülümsedi

"Evet.Sen?"

"Geliyorum."

Deyip başımı yere eğdim

"Bora'yla konuştunuz mu?"

Diye sorduğunda ona baktım

"Arıyor ama açmıyorum."

"Rahatsız ediyorsa konuşalım onunla."

Dedi.Gülümseyip göz kırptı.

"Hayır sakın.Karışma artık."

Dediğimde kaşını kaldırıp gözlerini devirdi.

"Hayır Kerem öyle demek istemedim.Sadece uğraşma boşver.Bak..ben teşekkür ederim.Bora konusunda hep yanımdaydın."

"Tabiki yanında olacağım."

Dediğinde kaşımın çatıldığını hissetmiştim.Çünkü anlamamıştım.Neden zorundaydı?

"Neyse hadi seni eve bırakayım."

"Hayır gerek yok ben giderim."

"Zeynep.."

"Ya cidden gerek yok.Yakın zaten."

"Peki ama gidince mesaj at."

Gülümseyip kafamı salladım.

Eve gittiğimde üstümü değiştirdim ve yarın için çantamı hazırlamaya başladım.Hazırlanırken telefonum çalmaya başladı.Tişörtün altında kalan telefonumu elime aldım ve açtım.Sesli bişekilde inledim

AŞK(Değişim Aşamasındadır)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin