-23-
Zeynep
Hava oldukça serindi.Kış geldiğini hissettirmeye başlamıştı.Ellerimi ceplerimin içine koyduğumda sağ elimde titreşim hissettim.Telefonu cebimden çıkarmamla ekranda annemin ismini görmem bir oldu.Hemen ekranı sağ kaydırıp telefonu kulağıma götürdüm
Zeynep:Alo
Dememle ilgiyi üzerime yeniden çekmiştim.Hemen etrafımda toplanmışlardı ve bana sorular yöneltiyorlardı.Bense ilgimi anneme verdim
Esin:Hayatım baban yoğun bakımdan çıkarılıp odaya alınıyor
Zeynep:Ge..gerçekten mi?Çok şükür.Ben geliyorum hemen tamam mı?
Esin:Akşam gelirsin zaten daha uyanmayacağını söylüyorlar.Bizi odaya da almayacaklarını söyledi doktorlar
Zeynep:Olsun ben yinede gelmek istiyorum
Esin:Zeynep yorma beni.Akşam gelirsin bitanem.Neyse kapıyorum şimdi.
Zeynep:Tamam
Telefonu kapadığımda meraklı gözleri üstümde hissettim
Eylül:N'olmuş?
Zeynep:Babam yoğun bakımdan çıkarılıyormuş.Odaya alacaklar
Eylül:Ay sonunda bi haber geldi.Çok sevindim canım
Deyip sarıldı.Ayrılıp yanaklarımı avuçlarının içine aldı
Eylül:Senin niye yüzün düştü?
Zeynep:Annem gelme diyor.İçeri almayacaklarmış,zaten hemen uyanmaz demişler
Bora:Ama haklı..dinlenmen gerek
Oğuz:Aynen öyle.Daha bişeyler atıştırmadın bile.
Zeynep:Ben rahat edemem.Biliyorum kızar gidersem ama kovmayacak ya
Merve:Tamam o zaman bişeyler yiyip gidelim hep beraber
Eylül:Evet öyle yapalım o zaman.Ne dersin?
Fazla mızmızlanmak istemiyordum.Kafamı sallayıp onayladım.
Biraz daha yürüdükten sonra kafeye gelmiştik.Bişeyler sipariş edip atıştırdıktan sonra kalktık.Ben acele ediyordum çünkü ne olursa olsun göremesem bile orada olmak istiyordum.Hastahaneye iki araba gittik.Biri Oğuz'un diğeri Bora'nın.Bora'nın arabasında ben,Bora ve Merve diğerleri ise Oğuz'un arabasındaydı.15-20 dakika içinde hastahanede olmuştuk.Annemlerin olduğu kata asansörle birlikte çıktık.Koridorda gözlerim annemleri ararken Kerem'in de burada olduğunu farkettim.Bir an için duraksasamda devam ettim ve annemin yanına gidip sarıldım
Zeynep:Bi gelişme var mı?
Esin:Odaya alacaklar birazdan.Durumu iyi diyor doktorlar
Gülümseyip Mert'e döndüm.
Zeynep:Ablacığım..
Deyip sarıldım.Ayrılıp gözlerine baktığımda kaçırdı gözlerini
Zeynep:Özür dilerim haber vermeliydim ama inan telaşlanmaman için..
Mert:Tamam sorun değil
Dedi soğuk bi sesle.Fazla üstüne gitmeyecektim.Zaten alırdım gönlünü.Derin ve annesiyle de biraz konuştuktan sonra beklemeye başladım.Bir yandan göz ucuyla Kerem'e bakıyordum.Duvara yaslanmış bekliyordu.Bikaç dakika içinde yoğun bakım kapısından babamı sedyeyle çıkardılar.Herkes ayaklandı.Ben de öyle.Babamı sedyeyle götürdüklerini görünce tuhaf hissetmiştim.Çok,çok tuhaf..Gözlerim dolmuştu birden ama yinede sedyeye yaklaşıp onun peşinden ilerledim.Odaya aldıklarında ise peşlerinden gitmeyi bırakmak zorunda kalmıştım.Gözümden yaş süzüldüğünde omzumdaki elle birlikte arkamı dönüp Bora'nın göğsüne kafamı yasladım.O ise saçlarımı okşayıp beni rahatlatacak şeyler mırıldıyordu.
