Angel In Disguise

Chapter 4 - His Proposal

His Proposal

~*~

Cia's POV

Nagsimula ang araw, sa isang simpleng almusal. Pagkatapos, may binigay silang agenda sa amin at ininstruct kami sa mangyayari sa isang linggong pagstay namin dito sa Batangas. Medyo inaantok pa din ako at kulang sa pahinga dahil sa nangyari kahapon.

Too distracted by that unknown creature. Tss.

"Cia, what happened to you ba? Hanggang ngayon, mukhang may malalim ka pa ring iniisip." Kanina pa akong kinukulit ni Jhen tungkol sa nangyari sa akin kahapon. Kung bakit daw ako tulala, kung bakit namumutla at hingal na hingal pagkapasok ko sa kwarto namin.

"Ano ka ba, okay lang ako." Tinitigan niya lang ako na para bang hindi siya naniniwala sa sinabi ko. She just kept her mouth silent for the whole bus assignments.

"Girls, look at her. She looks disgusting right? Mukha siyang balisa." I just looked away. Walang magandang maidudulot kapag nakipag away pa ako sa pinsan ko. Lalo na't malala na ang pagkabitch nito.

You read it right. Unfortunately, schoolmate ko ang pinsan kong brat. Remembering her scene sa coffee shop, mas disgusting siya.

"Can you please just shut your nasty mouth? Nakakairita ka kasi, gurl! You look so beautiful pa naman but your attitude stinks!" Napahagikhik naman ako sa litanya ni Jhen. Truly, she's a queen bee! Kahit may sasabihin pa si Dianne a.k.a. Brat, she insisted to continue.

"Such a queen bee." Mahina kong usal habang nakatingin na sa bintana ng bus.

"Arghhh! Bakit ka dito uupo?!" Sigaw ng katabi ko habang nilalagyan ng gamit ang katabi niyang upuan. Here she is, being the queen bee who makes her own rules. I smiled with my realization, little by little, I can really feel the my last sem would be memorable. Pero natigil ang malalim kong pag iisip nang makita ko si unknown creature na tila lumilipad kasabay ng pag andar ng bus.

I looked away ang gazed on my seatmates. Katabi ko sa upuan si Jhen. Tapos katabi naman ni Jhen si Greg, yung class president namin. I tried to sleep pero kahit anong pilit ko, hindi pa rin ako makatulog.

Three hours had passed. He's still at the same position where I last saw him. Nakatitig siya sa mga mata ko, as if he's begging me to help him. Pero sorry na lang siya, hindi talaga ako ang makakatulong sa kanya.

I was about to shut my eyes, when the bus we were riding stopped. Biglaan ang pagpreno ng bus kaya halos lahat kami ay nagising ang mga diwa. I gazed at his position awhile ago pero wala na siya sa pwesto niya.

I hurriedly run to the front part of our bus. Sinikap kong huwag matuliro sa makikita ko. Pilit na pinapaandar ng driver ang bus pero ayaw talaga nitong mag start. Nilingon ko ang windshield only to see him.