Inverted

Chapter 6-Discoveries

I was waked up by my alarm clock na nakaset ng 5 am. Gumising talaga ako ng maaga para hindi na makatakas pa si Keylien kahit na kulang ako sa tulog. It was my third day here in Keart and things are getting weirder for me day by day.

Last night, nagising ako para uminom ng tubig. I checked the time in my phone and it was 2 am. I sudden heard some strange noise outside kaya napatingin ako sa bukas kong bintana. I was about to close it when I noticed that the neighbor's house was still lively. I don't know if they have events or something, but the strange thing here is that all of our neighbors were still awake. May mga tao pang nakatambay sa labas. May mga bata pang naglalaro sa kalsada.

Naalala ko nang mga nakaraang gabi ay nakakarinig din ako ng ingay mula sa labas, but I'm just too lazy to check it out. Bumaba ako para kumuha ng tubig and I was shocked when I saw Dad and some maids awake and still working. For Dad kasi, sleep is very important, on a second thought, baka iba naman ang motto ng Dad ni Katreese. I remember asking him that night...

"Hey Dad! It's already 2 am and you're still here and working? You should get some sleep na." Instead of answering me he gave me a weird look. "Dad?" I asked once again.

"I am just curious, are you really fine? Baka naapektuhan ka ng pagkahimatay mo kaya nakakalimutan mo ang ibang bagay-bagay?" I just shrugged saka nagderetso na sa kitchen at uminom. Hindi na akong nag abalang sagutin pa si Dad, baka mahuli pa niya na hindi ako si Katreese eh. I'll just know it by myself.

And now, it feels like I'm on a documentary show na pilit dinidiskubre ang isang mundong wala akong nalalaman. This planet is really mysterious, at araw araw ay unti-unti kong nadidiskubre ang misteryo ng planetang ito, ngunit ang hindi ko mahanap ay ang eksplanasyon kung paano ito nangyari.

Napatigil ako mula sa malalim na pag iisip nang biglang mag alarm ang aking cellphone. It's the signal that I am waiting for. Dali-dali akong umalis sa bahay sakay sa aking motorsiklo. I just purchased this motorbike yesterday. Para less hassle sa traffic. Mas mabilis akong nakarating dahil kakaunti palang ang sasakyan sa kalsada at dumaan ako sa shortcut.

Naabutan kong natutulog pa si manong. Nang makapasok ako sa loob ay agad kong tinungo ang lugar kung saan biglang naglaho si Keylien. Sa soccer field.

Nobody's here. Sa palagay ko'y tapos na rin maglinis ang mga janitor ng school. Wala kasing pumapasok ng ganito kaaga, maliban nalang kung may projects silang hinahabol or may kababalaghan silang gagawin. You know what I mean.

Napatigil ako sa paglalakad nang nasa harapan ko na ang mataas at mahalamang pader kung saan ko huling nakita si Keylien. Wala na akong sinayang na oras at hinawi ang bawat halaman doon at naghahanap ng kahit anong bagay or switch. I think there's a passage here. Hindi basta-basta maglalaho si Keylien, I don't believe in ghost either.

Halos malibot ko na ang buong pader ngunit kahit ano ay wala akong nakita. Napaupo nalang ako sa damuhan at isinandal ang aking katawan sa mahalamang pader. Nakakapagod kaya maghanap lalo na kung ganito kalapad ang pader. I sighed in frustration. If I was on Earth, I wouldn't waste any effort to check this wall. I am an effortless person, unless nalang kung may kinalaman ito sa pagagawa ng inventions ko, but if I wouldn't exert any effort ay hindi ako makakauwi. Lahat ng nangyayari at nararanasan ko ngayon? It was all new to me.

*kriiing*

I took my phone at my pocket. Clyde is calling. I was about to answer the call nang bigla nalang dumulas sa aking kamay ang aking cellphone kaya nahulog ito sa damuhan.

*bzzt...bzzt*

The phone is vibrating and ringing at the same time pero ang hindi nakatakas sa akin paningin ay bahagyang paggalaw nito habang nag v-vibrate. Tila ba ay nakapatong ito sa matigas na bagay kaya ito ay gumagalaw. Sandali– tama I should check the ground.

Pinulot ko ang phone ko saka pinatay ang tawag ni Clyde. Bakit ba napakaaga niyang tumawag? Aish! Bahala siya, ito muna ang uunahin ko.

Kinapa ko ang bahagi ng damuhan kung saan nagpatak ang aking cellphone, the ground on that part is hard, hindi katulad ng normal na lupa at na para bang tinabunan lang ng pekeng damo.

Sinubukan kong bunutin ang makapal na damo roon and I was right. The grass here is artificial dahil sa halip na damo lamang ang nabunot ko ay sumama pati ang pinaka lupa nito. It looks real and anyone can be deceive. The ground on that part is made of metal and it looks like a manhole. Ang kaibahan lamang ay doble ang laki nito sa normal na manhole. Ito ba ang daan? Pero paano ko ito mabubuksan? Ni handle wala.

Mula sa aking kinatatayuan ay muli kong tiningnan ang pader sa aking harapan. One thing is for sure, the switch or something that can make that metal hole open is in this wall. Siguro ay natatakpan iyon ng pekeng lumot.

Kinapa ko ang pader at hinanap ang posibleng pekeng bagay na nagtatakip sa switch. Hanggang sa mahagip ng mata ko ang matingkad-tingkad na kulay na lumot at kakaiba sa kulay ng normal na lumot. Sa tingin ko ay ito na ata 'yon. I touched it...

"Aw sh*t!" I cussed when something sharp poked my hand. Napatingin ako sa mapulang dugo na nasa aking daliri—

"WAAAAH! WHAT THE HECK!" I am falling down, literally.

Napapikit nalang ako at inintay ang aking pagbagsak. Shet h'wag naman sanang magkabali-bali ang mga buto ko, ayaw kong mamatay sa ibang planeta!

Sobrang lalim naman ata nito? Feeling ko nakalutang lang ako at hindi nahuhulog? I opened my eyes and my jaw dropped when I saw myself at the mirror. I am floating.

"Sino ka?!" Sa sobrang gulat ko dahil sa pagsigaw na iyon ay nawalan ako ng balanse at tuluyang nahulog sa sahig.

Sino ba kasi ang sumigaw?! Oh shit! Mahuhuli ako!

I was about to escape ngunit pabangon palang ako ay nakaramdam ako ng malamig na bagay sa aking leeg. A knife.

"You can't escape, intruder." I heard a cold voice at my back and within this time? I know I'm dead.