Darcy Styles |H.S.fanfic| correcting

PART 6 •Louis• V

•Louis•

"Godverdomme trap toch eens die fucking bal in de goal!" Roep ik door het huis. Ik ben voetbal aan het kijken, dus is het normaal dat ik zo hard vloek. "Ja ja goeie pas, ja nu jij shot hem erin, Ja jaaaaaa gooaaal!" Gil ik wanneer Engeland de bal in de goal van Italië schopt. 'Tring Tring Tring Tring...' Ik grijp mijn iPhone van de tafel en antwoord op het onbekende nummer.

'Hallo met wie spreek ik?'

'U spreekt met het ziekenhuis, bent u Louis William Tomlinson?'

'Ja dat ben ik, wat is er?'

'Het is in verband met uw vriend genaamd Harry Edward Styles'

Harry in het ziekenhuis?

'Wat is er met Harry?'

'Hij is in een autoaccident terecht gekomen, momenteel word hij geopereerd'

'Dank u wel om mij te verwittigen'

'Geen probleem meneer Tomlinson'

Ik zet de televisie uit en loop naar de gang, ik ga naar buiten en trek met een ruk de deur dicht. Ik gooi de deur van mijn auto open en stap in. De tranen rollen over mijn wangen. Alleen al de gedachte dat hij zou kunnen sterven. 

Met gierende banden rijd ik de parking van het ziekenhuis op, ik parkeer me dicht bij de ingang en spring uit mijn auto om dan naar de ingang te rennen. Wanneer ik binnen ben loop ik naar de balie. "Hallo, mevrouw ik kom voor Harry Styles," zeg ik gehaast. De vrouw typt iets in de computer "Harry Styles word op dit moment geopereerd maar u kunt wel wachten in de wachtkamer op de 4de verdieping gang D kamer 450, bent u familie of vrienden van meneer Styles?," vroeg de vrouw. "Ik ben zijn beste vriend, zijn familie zit in Amerika, ik heb ze het al gezegd maar door omstandigheden daar kunnen ze pas over een week terug komen," leg ik zo snel mogelijk uit. "En u naam is Louis Tomlinson?" Vraagt ze. Ik knik geïrriteerd, kan dat mens eens niet gewoon haar fucking kop houden zodat ik naar die verdomde wachtkamer kan gaan? "Oké dat is dan in orde, dan mag u naar de wachtkamer gaan," zegt ze met een grote glimlach. Ik begrijp echt niet hoe dat dat mens nu nog kan lachen.

Na iets van een uur komt er een verpleegster de wachtkamer binnen. "Bent u Meneer Louis Tomlinson?," vraagt ze terwijl ze me aankijkt. "Ja dat ben ik," zeg ik zo kalm mogelijk. "De operatie is heel goed verlopen van Meneer Styles, u kunt hem bezoeken in zijn kamer. Hij moet wel nog even bekomen van de operatie, hij zal zo dadelijk wakker worden. Wilt u met mij volgen?" Vraagt ze en loopt de wachtkamer uit. Ik sta recht en loop haar achterna. Ze stopt bij een witte deur. "Hier is de kamer van Meneer Styles, ik zal jullie alleen laten," zegt ze en gaat weg.

Ik neem de deurklink vast en ga naar binnen, daar zie ik Harry roerloos op het witte bed in een witte kille kamer liggen. Hij is vol met draadjes. Ik ga op de stoel zitten naast het bed en neem zijn zachte hand vast. Ik kijk hem aan, hij moest eens weten wat ik voor hem voel. Terwijl ik naar hem kijk gaan zijn ogen langzaam open. "Louis?" Komt er schor uit zijn mond. "Ja Harry, wat is er?" Vraag ik zachtjes. Hij snikt zachtjes, na een tijdje snikken stort hij in een huilbui uit. Ik pak hem goed vast en laat hem uithuilen. "Louis, ik mis Paris zo hard," snikt hij tussen het huilen door. Ik verstijf en laat hem los, sta recht en loop de kamer uit. Ik hoor Harry mijn naam nog roepen, maar negeer dat.

Hij houd nog van Paris, te veel om van mij te houden. Hij houd van me, dat weet ik, maar dat is vriendschappelijk. Ik hou van Harry zoals hij van Paris houd, alleen houd hij niet zoveel van mij of toch niet op de manier dat ik van hem houd.

Ik zet het op rennen en ren het ziekenhuis uit,

naar waar weet ik niet,

gewoon naar nergens.