Ne yapacağını şaşırmıştı. Arayanı düşündüğünde aklına gelen ilk kişi eski sevgilisiydi ama neden konuşmuyordu o zaman hem de barışmak için onlarca şans istemişken? Korkuyordu ve buralarda yeni olduğu için pekte tanıdığı yoktu. Mecburen Alper'i aradı.
-Hadi aç şunuuuu!!
-Hey Deniz selam naber?
-Alper müsait misin?
-Ne oluyor sesin titriyor iyi misin?
-Korkuyorum, lütfen bana gelebilir misin?
-Kızım konu ne söylesene.
-Gelince anlatırım, konum atıyorum.
-Peki geliyorum.
...
Korkudan hem kapıyı kilitlemiş hem perdeyi çekmişti Deniz. Bir an önce Alper'in gelmesi için dua ediyordu. Vücudunun titremeye başladığını ve kalbinin duracak gibi attığını hissedebiliyordu. Bir gözü saatteydi adeta akrep ve yelkovan hiç hareket etmiyor gibi geliyordu. Bir an yerdeki kırık şişeye göz ucuyla bakarken bu kokunun bir yerden tanıdık geldiğini hissetti. Bu koku Alper'in kız arkadaşının yanından geldiği zaman üzerindeki kokunun aynısıydı. Aman Allah'ım yoksa...
Kapı çalıyordu ve Deniz kapıya koşarak gitmişti.
-Kim o?
-Ben geldim kızım açsana şunu.
-Selam Alper kusura bakma seni apar topar çağırdım.
-Sorun değil ama ne oluyor açıklar mısın?
-Şu sıralar gizli numaradan biri arıyor ve evde bana ait olmayan bir şey buldum. Korkudan ne yapacağımı bilemedim. Aslında ilk Cevdet'i aradım polis olduğu için ancak ulaşamadım telefonuna.
-"Oooo kızımızın bir platonik aşığı var desene" dedi Alper ve gevşekçe güldü ama Deniz'in ciddiyetini görünce hemen düzeldi.
-Saçmalama Alper istersen.
-Kusura bakma biraz gülmenin işe yarayacağını düşünmüştüm. Kim olduğu hakkında bir fikrin var mı?
Deniz'in aklına o an vanilya kokusu geldi ama bunu anlatmak istemiyordu çünkü kendisinin olmadığından emin değildi. Belki unuttuğu ya da görmezden geldiği bir hediyeydi. Belki de...
-Bilmiyorum belki eski sevgilim ama konuşurdu o zaman. Belki de sadece işletmek için birkaç haylaz çocuk. Sanırım gereksiz vesvese yaptım.
-Sen uyuyana kadar bekleyebilirim tabi sorun olmazsa senin için.
-Yok ya sanırım abarttım sana da zahmet verdim buraya kadar. Teşekkür ederim istersen bir kahve yapayım.
-Teşekkür ederim başka bir zamana gitmem gerekiyor Defne'ye sözüm var bu gece için.
-"Peki o zaman" dedi Deniz ve yavaşça kapıya yöneldiler. Tam kapıdan çıkacakken Alper:
-O eşya neydi bahsettiğin hani sana ait olmayan?
-"Hiiiç sanırım eski bir dosttan hediye ama ben unuttum zamanla" dedi ve konuyu geçiştirdi.
-"Ne kadarda vefalı bir arkadaşsın Deniz" diyerek takıldı Alper.
Alper gitmişti ve Deniz kendisine bir kahve aldı düşünmeye başladı. Yaşadığı olaylar bağlantılı mıydı yoksa sadece tesadüf mü? Her şeyin zamanla ortaya çıkacağını düşünerek bir şarkı açtı ve rahatlamaya çalıştı. O sırada telefonu çaldı, tedirgin bir şekilde telefona uzandı arayanın Cevdet olduğunu görünce rahatlamıştı.
