So Far Away

9 : CaeCae De Bir Akşam Planları

Viya :
Telefonumdan yükselen ses bizi merakta bırakırken telefonu hızla alarak Taehyung'un konuşup sorun çıkarmadığından emin olmuş bir biçimde kulağıma yaklaştırdım.

" Tanıyor muyum? "

" Tanışabiliriz. "

" Acaba bir ihtimal- "

" Okulda ki çocuk olabilir miyim? "

Duraksayarak yanıtladım.

" Aynen. "

" Adımı söylemeye zamanım olmadığı için üzgünüm. "

" O halde telefonumu almam için gelmem gereken bir yer var mı? Yada okula getirebilir misi- "

" Telefonunu sevdim her ne kadar bu arkadaşı Taetaeh🍩 diye kaydetmiş olman beni incitsede. Kusura bakma biraz kurcaladım. "

Gözlerim devasa olurken Taehyung'un sesini işittim.

Taehyung
" Şimdi seni ben kurca- "

" Saat 22.00 da CaeCae de eminim duymuşsundur. Yalnız gel."

Telefonun kapanmasıyla kala kalmıştım. Sanırım telefonuma ulaşmamın tek yolu CaeCaeye gitmekten başka bir şey değildi. Telefonu Taehyunga uzattığımda çatık kaşları ile karşılaşmıştım.

Taehyung
" Gitmeyeceksin herhalde. "

Diğer zamanların aksine derin çıkan ve kalın olan sesini işittim. 

" Neden gitmeyeyim? "

Gözlerini alayla çevirdi. 

Taehyung
" Ölmek istemiyorsan mesela! Canına mı susadın? Seni daha iyi ölüm şekilleri olduğuna temin ederim. "

Göz devirdim.  Neden bu kadar baskı kuruyordu ki?

" Alt tarafı bir yemek Taehyung. "

Taehyung
" O çocuk seni kaçırsa yada saçma sapan davransa veya seni- "

Neden bu kadar endişeleniyordu. 

" Taehyung? "

Duraksamıştı. Gözlerimi şüpheyle çevirdim.  İyi görünmüyordu.

" İyi misin? "

Başını elleri arasına alıp tepindiğinde derin bir nefes aldım.

Taehyung
" Bunu yapmak zorunda mısın? "

Başımı salladım.

" Güven bana telefonumu alıp dönmüş olacağım. "

Tanrım. Kendinde mi o?

Taehyung
" Deliriyorum. "

Taehyung gözlerini devirip eve döndüğünde üzerime değiştirip hazırlanmak üzere içeri girdim. Bu ilginçti. Oldukça ilginç. İçimden bir ses sıradan bir akşam olmayacağını söylüyordu, gerçi bu güzel çocuklarla tanıştığım o harika gün de dahil hangi günüm normaldi ki?

Taehyung :
Az önce gözümün önünde çocuğun biri Viyaya yürümüş hatta koşmuştu. Eve geldiğim andan itibaren kendimi kanepeye fırlatarak derin bir nefes aldım. Bu kız aklını mı kaçırmış!? Kendimi çok halsiz hissediyordum. Akşam akşam çocuğun biriyle buluşmakta neydi. Delirmiş cidden delirmiş. Oturduğum koltukta Viyaya biraz daha çıldırmış sıfatı yapıştırma eylemim arasında duraksamıştım.

Bana ne oluyordu böyle!?

Yattığım koltuktan hızla doğrularak saçlarımı karıştırdım.