Take the way to Love (Completed)

Part 12

ညေမွာင္သည္အထိကို baekhyun ျပန္မလာေသးတာ
ေၾကာင့္ chanyeol စိတ္ထဲထင့္လို႔လာသည္။
တစ္ခုခုမ်ားျဖစ္ေနတာလား

အာရံုက လက္ထဲမွဖတ္ေနတဲ့စာအုပ္ဆီမွာ ႐ွိမေနေတာ့ေပ။
ဒီေကာင္ေလးနဲ႔ ပတ္သတ္ရင္ဒီလိုမ်ိဳး ပံုစံပ်က္သည္အထိ
ျဖစ္ေနတဲ့ အမူအရာမ်ားေၾကာင့္
ကိုယ့္ကိုကိုယ္လည္း စိတ္ကုန္သည္။
ငယ္ငယ္ကတည္းက မိဘအေပၚတြင္ေတာင္ ခင္တြယ္မႈကို
မေဖာ္ျပခဲ့ေသာ မိဘေ႐ွ႕တြင္ပင္ အရယ္အျပံဳး ခံစားခ်က္မ႐ွိခဲ့ေသာသူက ဒီေကာင္ေလးေၾကာင့္
ဂေယာက္ဂယက္ေတြျဖစ္ကာ ေနမတတ္ထိုင္မတတ္
စိတ္ေတြ႐ႈပ္ေထြးေနမိတာ ရယ္စရာေတာ့ေကာင္းသည္။

Chanyeol စာအုပ္ကိုပိတ္၍ ထိုင္ေနရာမွထကာ အေ႐ွ႕အေနာက္ အေခါက္ေခါက္အခါခါ လမ္းေလ်ွာက္ေနမိသည္။ လက္ဖ်ားေတြပဲ ေအးလာသလို
ေျခဖ်ားေတြပဲ ေအးလာသလို။ ထိုင္မရ ထမရ
ပထမဆံုးၾကံဳေတြ႔ေနရတဲ့ စိုးရိမ္မႈ ခံစားခ်က္။

နာရီလက္တံ ၈နာရီကိုေက်ာ္လြန္သြားခ်ိန္ ေခါင္းေတြ
ေနလို႔မရေအာင္ပူထူလာသည္။
မျဖစ္ေတာ့ဘူး
ေမွာင္ေနေသာ ကမ္းေျခကိုျမင္ေနရတာေၾကာင့္ ဓာတ္မီးပါယူ၍ ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။

ျဖစ္ႏိူင္တာကေတာ့ baekhyun
အိမ္ျပန္လမ္းမသိတာေနမွာ
ဒါေပမယ့္..
ဟိုတယ္ေ႐ွ႕မွကမ္းေျခစပ္မွာ မတ္တပ္ရပ္မိစဥ္ chanyeol အက်ပ္႐ိုက္သြားသည္။
အကယ္၍ လမ္းေလ်ွာက္သြားတာဆိုရင္ ဦးတည္ရာတစ္ခုကို လိုက္႐ွာရင္ေတြ႔ႏိူင္မွာပဲ။
ဒါေပမယ့္ ဘယ္ကို သြားရမလားညာကိုသြားရမလား..
ေမွာင္မဲေနတာေၾကာင့္ အေဝးမွဘာကိုမွမျမင္ရေခ်။
လမ္းေၾကာင္းႏွစ္ေၾကာင္းမွ
မိမိဘယ္ဘက္သို႔ လိုက္ရမည္မွန္းမသိ..

စိုးရိမ္ေဒါသေၾကာင့္ ခတ္လာတဲ့လႈိင္းကိုပါ ေျခေထာက္နဲ႔
လွမ္းကန္လိုက္မိသည္

" shitt' ဘယ္မွာလဲကြာ ''

အလိုလိုကို ေဒါသထြက္လာတာထက္ တစ္ခုခုျဖစ္သြားမွာကို စိုးရိမ္စိတ္က ပိုၿပီးေတာ့မ်ား၏။
တစ္ခုခု ျဖစ္ေနတာလား..အခုလည္း ဘယ္ဘက္ကို
သြားရမလဲ မသိတဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ပိုၿပီးမခံမရပ္ႏိူင္ျဖစ္တာ

တိုက္ခတ္လာတဲ့ေလညင္းနဲ႔ အတူ chanyeol
ဆီသို႔အေတြးတစ္ခု စီးဝင္လာသည္