Bir Melez'in Hikayesi:Elisa Wociet

~5

Elena Wociet

"Elisa'yı nasıl kurtaracağız zeki vampir?"

Saatlerdir beraberdik ve her konuşması beni çileden çıkarıyordu.

"Tanıdığım birkaç asi vampir var diyelim."

Dalga mı geçiyordu?

"Dalga geçmiyorum cadı."

Sinirle kollarımı birbirine bağladım. "Zihnime girmekten vazgeç!"

"Sen de daha az gürültülü düşün o zaman. Konumuza dönelim şimdi."

"Tamam. Birkaç asi vampirle nasıl bir Baş vampiri yenebileceğiz peki?"

"Birkaç asi vampir ve Alain."

"Yani..."

"Baş vampir olan Alain."

Önüme döndüm. "Anladığım kadarıyla Alain Elisa'dan hoşlanmıyor. Neden onu kurtarsın ki?"

Carval bıkmışcasına ofladı. "Elisa sana hiçbir şey anlatmamış anlaşılan. Sorgulamadan dediklerime uysan olmaz mı?"

Ses çıkarmazken arabayı çalıştırdım.

"Nereye gidiyoruz?"

Carval gülümserken eliyle sağ tarafı işaret etti. Direksiyonu çevirip sağdaki yola girdim.

"Arabayı ben kullansam."

Of!

"Hayır! Sadece yolu tarif et!"

*

Saatleri saymayı bırakmıştım. Yol o kadar uzundu ki en sonunda dayanamayıp arabayı Carval'a vermiştim sonunda. Verdikten hemen sonra da koltukta uyumuştum.

Uyandığımda bir petrol istasyonunda ve yalnızdım. Üzerimde kalın bir kaban vardı. Uykulu gözlerimle etrafa göz gezdirdim. Arabanın kapısını açıp çıktım. Soğuk hava anında bana çarparken kalın kabanı alıp, büyük olmasına aldırış etmeden üzerime geçirdim.

Acaba Carval nereye gitmişti?

İstasyonun içine göz gezdirdiğimde sadece çalışan bir kaç kişiyi gördüm.

Buz gibi rüzgar yüzüme bir defa daha vurdu. Dışarıda durmaya dayanamayınca arabaya bindim. Üzerimdeki kabana biraz daha sarıldım.

Neredesin vampir?

Yan kapım açılıp kapandı. "Buradayım cadı."

Önüne gelen saçlarını arkaya doğru taradı.
"Yiyecek bir şeyler aldım." Elindeki poşeti kaldırıp indirdi. Poşeti alıp açtım. Hamburger paketini çıkartıp poşeti koltuğun ortasına koydum. Acıktığımı kokusunu alınca anlamıştım.

Elisa  Wociet

Lucian diğer vampirlerle ilgilenirken arkasında hayranlıkla onu izliyordum. Ona duyduğum hayranlığı tarif edemiyordum. Ölmemi söylese cümlesini tamamlamadan kendimi onun için feda edebilirdim. Neden yaptığımı ya da onun neden böyle bir şey istediğini sorgulamadan yapabilirdim.

Düşüncelerimden Lucian'ın ani tepkisi çıkardı beni. Sinirle arkasına dönüp hızlı adımlarla yanımdan geçti. İçgüdülerim onun peşinden gitmemi söylerken hızla peşinden ilerledim. Marina'nın evinin salonuna girdi.

Birden bağırmasıyla korkup yerimde sıçradım.
"Ne oldu?"

Bakışlarını bana çevirmesiyle sakinleşir gibi  oldu.
"Küçük melezim. Yanıma gel lütfen."