I cried.
Yes I cried sometimes but it doesn't mean
I am gay.We are human.
We have emotions and feelings.
Pero ako wala talaga. Its because I don't consider myself as ...
Haha ayan , di ko maituloy. Ano ba namang seat work ito? Masyadong personal.
Ito kase yung activity namin and ito ang katanungan na nabunot ko. Kamalasan.
Haha parang Q & A lang diba?Q: have you ever cried ? For what reason?
Hanggang sa nagtime na at di pa natapos sumagot ang mga mag aaral sa mismong classroom.
Pinapupunta kase ng guro namin sa harap upang bigyan ng konteng oras at sagutin ang katanungan.
It so happened na i-cocontinue ang activity pero written na lang. Yey! Sa bahay na aatupagin.
Sadly. Nahirapan parin ako.
Di ko parin masagutan ng maayos kaya iniwan ko na lang sa lamesa.
Di ko namalayan na nakatulog na pala ako. Pag gising ko, mataas na ang sikat ng araw.
Deads. Paktay ako neto.
Takbo ako sa CR. Ligo mabilisan ,suot uniform. Suot sapatos. Hila so bag. At yung papel nga pala sa table. Hinablot ko na lang at sinuksok sa bag.
Takbo pababa at bukas front door.
"Mang Ditto, hatid nyo na po ako." Nagmamadaling sambit ko.
Sakay ako sa sasakyan.
Tingin sa orasan. Shemsz 28 minutes na lang. Travel time ko pa.
Kamalasan talaga. Di naman ako nagpuyat kagabi. Di man lang ako ginising ni Mattywakal. May pagka- selfish talaga ang batang yun.
Hopefully nakaabot ako, 5 minutes late lang ako. Pero late parin.
Upo ako sa seat ko at pinatong ang bag ko sa desk.
Nagpapasa na sila ng written activity na pinauwi saamin. Ngayon nga pala deadline noon.
Napaawang ako ng bibig dahil Hindi ko pa yun natapos sagutan.
Kinuha ko ang lagumot na papel mula sa aking bag.
At nahihiyang iniabot sa kaharap ko.
Pero napansin kong madaming sulat.
Aba? Nasagutan ko nga ba talaga? Ang Alan ko three sentence lang naisulat ko sa essay na yun pero bakit mukhang back to back ang sagot?Gusto ko sanang bawiin at tignan ang handwritten kung saakin nga yun pero naipasa na ito mismo sa table ng aming guro.
Hays.
Pag-uwi ko sa bahay. Gutom na gutom na naman ako. Tatlo lang subject ko maghapon.
Diretso ako kusina.
Dungka ng makakain.
Haha. Kapal ko dumiretso sa kusina.
Parang good student lang eh noh?Wala namang inatupag kundi porma.
Atleast sinisikap ko paring pumasok kahit ayaw ko. That is a great "sacrifice."
My genius little brother clapped his hand.
Lumingon ako sa dinning room. Andun pala sya nanonood ng discovery channel.
Bakit kailangan pang pumalakpak? Engot lang?
BINABASA MO ANG
Silent Geniuses
Humor"When someone is silent , it doesn't mean they know nothing " Warning: Be aware , They might be geniuses.