Love wins

Κεφάλαιο 3ο: Τυφλωμένοι από ζήλεια

Το πρωί που σηκώθηκα ακόμη σκεφτόμουν τα λόγια της Χριστιάνας. Έπρεπε να απομακρύνω τον Γιούρι από την Ναυσικά. Δεν ήξερα πως όμως. Θα το έκανα διακριτικά, με την πρώτη ευκαιρία. Σήμερα κιόλας. Θα του έλεγα ότι γενικά δεν έχει καλή φήμη σαν άτομο. Και έπειτα θα αποφάσιζε τι θα έκανε από μόνος του.
                                                ***************

"Το βράδυ η Σωτηρία έχει κανονίσει να βγούμε έξω και μου είπε να καλέσω και εσάς. Θα το πει και στη Βαρβάρα και την Ναυσικά, να έρθουν μαζί μας. Ψήνεστε;", μας λέει ο Χάρης στο σχολείο.
"Μέσα", λέει ο Γιούρι. "Έλα και εσύ, θα έχει πλάκα!", απευθύνεται σε εμένα τώρα.
Αρχικά δεν θέλω ούτε να το ακούσω. Αν δεν ήταν η Βαρβάρα, θα είχα πει ναι. Από την άλλη όμως, ίσως μπορεί να μου φανεί χρήσιμη σε μια ιδέα που μόλις μου πέρασε από το μυαλό.
"Ναι", είναι η τελική μου απάντηση.
"Ωραία λοιπόν. Θα πάμε σε κλάμπ ή μπάρ;", ρωτάει ο Γιούρι αυτή την φορά.
"Μάλλον σε μπαρ, αλλά αν έχετε κάποια ιδέα, πείτε την."
"Όχι, είναι εντάξει για μένα." απαντώ.
"Οκ κανένα πρόβλημα.", λέει και ο Γιούρι. Όταν λέει 'κανένα πρόβλημα' και έχει τόσο χαλαρό υφακι, θέλω απλά να του πιάσω την φάτσα και να τον φιλάω στα χείλη μέχρι να μην μπορεί να αναπνεύσει, τόσο κούκλος είναι.
Στο μεταξύ, έχω αρχίσει να καταστρώνω το σχέδιο στο μυαλό μου. Δεν θα του πω κάτι για τη Ναυσικά. Αλλά θα προσποιουμαι ότι φλερτάρω τη Βαρβάρα το βράδυ. Δεν μπορεί, θα το προσέξει. Άσε που και η ίδια θα μου την πέφτει όλη την ώρα, είτε στην ψύχρα, είτε πιο ύπουλα, με το δικό της τρόπο. Και μετά, ο,τι προκύψει. Αν και δεν μου αρέσει που θα παίξω με αισθήματα κάποιου, δεν αφήνω τέτοια ευκαιρία να πάει χαμένη. Απόψε θα τον κάνω να σκάσει από την ζήλεια του. Βέβαια, θα είναι και η ηλίθια η Ναυσικά εκεί πέρα, οπότε θα υπάρχει ένας βαθμός δυσκολίας, αλλά και πάλι είμαι αισιόδοξος.

                                           **************

"Πως είμαι;", με ρωτάει μόλις φτάνω στο σπίτι του για να τον πάρω να φύγουμε.
Νομίζω πως δεν άκουσα καλά. Ένας κούκλος βέβαια! Φοράει ένα κάρο πουκάμισο με συνδυασμό μπλε και μαύρο, μαύρο σκισμένο τζιν και ένα ζευγάρι all star κόκκινα. Έχει ανοίξει το πουκάμισο και από μέσα φοράει ένα λευκό κολλητό T-shirt. Και το κερασάκι στην τούρτα είναι το σέξι αποσμητικο που έχει βάλει, με άρωμα μέντας. Θέλω να του πω "είσαι κινούμενη αμαρτία αγόρι μου", αλλά συγκρατώ τον εαυτό μου και το μόνο που λέω είναι "Τέλειος είσαι". Και πάλι βέβαια ακούστηκε κάπως, αλλά θέλω να του τραβήξω την προσοχή, έτσι δεν είναι; Και πράγματι με κοιτάει, μου χαμογελάει και λέει κάτι που δεν περίμενα με τίποτα να ακούσω εκείνη την στιγμή:
"Κι εσύ είσαι πολύ ωραίος". Κοκκίνισα. Δεν με είχε ξαναπεί ποτέ έτσι. Λες να....... Όχι αποκλείεται. Ας δούμε πως θα κυλήσει η βραδιά και μετά βγάζω συμπεράσματα.
"Λοιπόν, πάμε;", μου λέει ξαφνικά, βγάζοντας με από τις σκέψεις μου.
"Ναι, φύγαμε", του λέω και βγαίνουμε από το σπίτι του.
Έξω κάνει παγωνιά. Δεν έχω πάρει μαζί μου ζακέτα ή κάτι πιο χοντρό. Εκείνος έχει φορέσει ένα λαδί μπουφάν με χνουδωτή επένδυση. Αμέσως παρατηρεί ότι τρέμω σαν το ψάρι από το κρύο και χωρίς δεύτερη σκέψη βγάζει το μπουφάν του και λέει:
"Φόρεσε το"
"Μα..."
"Φόρεσε το, δεν το χρειάζομαι." και ταυτόχρονα μου το περνάει στους ώμους.
"Δεν κρυώνεις;", τον ρωτάω
"Με το ζόρι το πήρα από το σπίτι, με έπριξε μάνα μου με την γκρίνια της."
Τι τζέντλεμαν! Και μόνο που μου το έδωσε, πήγα να λιποθυμήσω.
Πάντως πρώτα το κοπλιμεντο και τώρα αυτό, έχω αρχίσει να πιστεύω ότι με φλερτάρει. Ποιόν κοροϊδεύω, προφανώς είναι τσιμπημενος μαζί μου και μου το δείχνει. Μακάρι να είναι αλήθεια όλα όσα σκέφτομαι. Και μόνο στην ιδέα να τα φτιάξουμε, με πιάνει τρέλα. Ονειρεύομαι τις ώρες που θα περνάμε μαζί αγκαλιά και που θα φιλιομαστε σαν να μην υπάρχει αύριο.
                                        
                                            ************