[ပထမ]ကြယ်ပုံပြင် ||HunHan OTP Completed||

Story ❇09❇

ေရွ႕စင္ျမင့္ထက္တြင္ရပ္ေနသည့္ သင္ၾကားေရးဆရာ၏ စကားသံကနားထဲတြင္ၾကားတစ္ခ်က္မၾကားတစ္ခ်က္ ။ ေခတ္အသီးသီးမွႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္တို႕၏ ရဲ႕ဝံ့ေသာ သို႕မဟုတ္ မုုိက္ရူးရဲဆန္ေသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ားအေၾကာင္း ရွင္းလင္းျပေနသည့္ သင္ခန္းစာက က်ြန္ေတာ့္အာရံုလြင့္ပါးျခင္းကို သိမ္းသြင္းဖို႕မတတ္သာ ။

Brake ေပးေသာ ဆယ္မိနစ္စာအခ်ိန္ကိုေရာက္သည္ႏွင့္ ဖြင့္ခ်ည္ပိတ္ခ်ည္လုပ္ေနမိေသာ ဖုန္းကိုက်ြန္ေတာ္လံုးလံုးလ်ားလ်ားေကာက္ယူဖြင့္ၾကည့္မိရသည္ ။

'' . . . . ''

အမည္နာမသတ္မွတ္ထားျခင္းမရွိပါပဲ မွတ္မိရင္းႏွီးေနသည့္ဖုန္းနံပါတ္တစ္ခုကို အထက္ဆြဲ . . ေအာက္ဆြဲ ။ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မက်ႏိုင္ပဲ အသိဝင္လာသည့္အခ်ိန္မွာ မ်က္စိေရွ႕ကဖုန္းေခၚဆိုမႈကိုျပသေနခဲ့ျပီျဖစ္သည့္ လႈပ္ခါေနေသာ ဖုန္းပံုစံကေလး ။ ခပ္ျမန္ျမန္ပင္ ေအာက္ေျခမွအနီေရာင္ဘားတန္းကိုဖိႏွိပ္ပစ္လိုက္ရျပီးလ်င္ ။ ေနာက္တစ္ႀကိမ္အတြက္ မရည္ရြယ္ေတာ့ပဲ က်ြန္ေတာ္ဖုန္းကိုျပန္ခ်လိုက္သည္ ။

ယေန႕အတြက္ ဒုတိယအႀကိမ္ေျမာက္က်ဆံုးျခင္း ။ ဘယ္အခ်ိန္ထိက်ြန္ေတာ္ခ်ဳပ္ထိန္းႏိုင္မည္ကိုမေသခ်ာ ။ လူတကိုယ္တည္းႏွင့္လြန္ဆြဲေနရသည့္ စိတ္ႏွစ္ခြ၏ အေၾကာင္းရင္းခံကတစ္ခုသာျဖစ္ပါ၏ ။

Oh Sehun . . .

က်ြန္ေတာ္သူ႕ကိုမေတြ႕ရတာ ေလးဆယ့္ရွစ္နာရီျပည့္လုနီးျပီ ။ ဖုန္းတစ္ေခၚစာေဝး၍ စာတစ္ေၾကာင္းပင္အဝင္မရွိေသာ ဖုန္းမ်က္ႏွာျပင္ကိုေငး၍ က်ြန္ေတာ့္ရင္ထဲ၌တစစႀကီးထြားလာသည့္အလိုမက်ျခင္း ။

Oh Sehun ကိုမဟုတ္ ။ က်ြန္ေတာ့္ကိုယ္၌ကိုယ္သာ ။ သူ႕ဆီကအဆက္အသြယ္တစံုတရာမရသည့္အျဖစ္ကို အဆင္မေျပသည့္က်ြန္ေတာ့္စိတ္ကိုသာ ။

က်ြန္ေတာ္ဘာျဖစ္ေနပါသနည္း ။

မျမင္ရသည့္အလံုပိတ္အခန္းတစ္ခုကို ကိုယ္တိုင္တည္ေဆာက္ကာ က်င္လည္ေနရသည့္အသိုင္းအဝိုင္းႏွင့္ နံရံတစ္လႊာျခား၍ေနတတ္က်င့္ရွိျပီးသားျဖစ္ေသာ က်ြန္ေတာ့္အတြက္ . .