[ပထမ]ကြယ်ပုံပြင် ||HunHan OTP Completed||

Story ❇19❇

စိုးစိုးစီစီျမည္ေသာ လူလုပ္ငွက္ေက်းသံျဖင့္က်ြန္ေတာ္အိပ္ယာကႏိုးသည္ ။ စားပြဲေပၚမွႏိႈးစက္ခလုတ္ကိုမ်က္လံုးမဖြင့္ပဲ လက္ျဖင့္ယမ္းကာပိတ္ျပီး ကုန္းထရ၏ ။

အပ်င္းတစ္ခ်က္ဆန္႕ကာ ဖိနပ္စြပ္၍ထလာစဥ္ ျမင္ရသည့္ပန္းခ်ီလက္ရာသဖြယ္ရုပ္ပံုလႊာ ။ က်ြန္ေတာ္ၾကည္ၾကည္ေမြ႕ေမြ႕ျပံဳးမိသည္ ။ ေန႕စဥ္ျမင္ရေသာ္လည္းမရိုးႏိုင္သည့္ ။

'' morning hyung . . ''

ႏႈတ္ဆက္ရံုျဖင့္အားမရ . . ေဘးေစာင္းျမင္ေနရသည့္ပါးျပင္ႏုေထြးဆီအကဲပိုပိုျဖင့္အၾကင္နာေျခြမိေသးသည္ ။

'' အဟင္း . . မ်က္ႏွာေတာ့မသစ္ရေသးဘူး Hyung ရဲ႕ ''

သစ္ႏြယ္ခက္တစ္ခုကိုကိုင္ကာ မ်က္လႊာခ်လ်က္ပန္းျဖဴ ပြင့္ကေလးကိုနမ္းရႈိက္ေနသည့္ သူကေတာ့ဘာမွမတံု႕ျပန္ ။ ဂႏၲဝင္ဆန္ေသာအလွတရားက လူမဟုတ္သည့္နတ္အဆင္းသဖြယ္ျဖင့္ သူ႕ကိုယ္စားအျဖစ္လူတစ္ကိုယ္စာပံုခ်ဲ႕၍နံရံတြင္ခ်ိတ္ဆြဲထားသည့္ ဓာတ္ပံု။ သို႕ေသာ္လည္း သူကဤပံုရိပ္ေယာင္ထက္အဆကုေဋကုဋာခ်ီ၍တင့္တယ္ပါေလသည္ ။

'' ဒါေပမယ့္ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ က်ြန္ေတာ့္ဆီမွာ သူပဲရွိေတာ့သူနဲ႕ပဲအလြမ္းေျဖရမွာပဲ . . Hyung နားလည္ေပးမယ္ ဟုတ္  ''

မည္သူမ်ွမေတာင္းခံသည့္ ေျဖရွင္းခ်က္ကိုခပ္ျမဴ းျမဴ းဆိုလ်က္ က်ြန္ေတာ္အခန္းထဲကထြက္လာခဲ့သည္။

ေပါင္မုန္႕တစ္ခ်ပ္ကို Toaster ထဲထည့္ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ကိုေဖ်ာ္ ။ လြယ္ကူရွင္းလင္းလွေသာက်ြန္ေတာ့္မနက္စာကိုေမေမျမင္လ်င္ျဖင့္ ျမည္တြန္ေတာက္တီး၍ဆံုးမည္မဟုတ္ေသာ္ျငား ။ အခုေတာ့ က်ြန္ေတာ္တစ္ကိုယ္တည္းသီးသန္႕ခြဲထြက္ေနသည္မို႕ ဆိုမည့္ေငါက္မည့္လူမရွိ ။

မီးဖိုေခ်ာင္အထိဟင္းလင္းပြင့္ Hall ခန္းရွည္တစ္ခုႏွင့္အိပ္ခန္းတစ္ခန္းသာပါေသာဤကြန္ဒိုက လက္ရွိလုပ္ေနေသာ company တည္ရာႏွင့္မေဝးလွသည္သာမက က်ြန္ေတာ့္တစ္ေယာက္စာအတြက္ေတာ့အပိုအလိုမရွိအဆင္ေျပလွပါသည္ ။

Sunday မနက္တိုင္းအိမ္ထမင္းဟင္းကိုအလြမ္းျပန္သယ္တတ္ေသာက်ြန္ေတာ့္အား ေဖေဖကေတာ့အေထြအထူးသိပ္မေျပာ ။ ေယာက်ာ္းေလးျဖစ္သည့္အျပင္အေနၾကာျပီမို႕အေနာက္တိုင္းယဥ္ေက်းမႈကလည္းမသိမသာစိမ့္သက္ပံုရသည့္ ေဖေဖကက်ြန္ေတာ့္ကိုဆံုးမအမိန္႕ေပးဖို႕ထက္ ညွိႏႈိင္းေဆြးေႏြးေသာပံုစံမ်ိဳးျဖင့္သာအုပ္ထိန္းလာသည္ ။