Mijn Verhaaltjes van Vroeger

Het Snoepjesparadijs (deel 3)

Hoofdstuk 4: Het Snoepjesbos
Martje, Selina en Lena gingen naar Het Bos. De bomen zijn van zoethout en de bladeren van suikerspin. Er hangen snoepaardbeitjes aan de planten en suikerbanaantjes aan de bomen. En snoepkersjes aan de struiken. Nu reden ze nog door Paarsdorp -dat vond Martje wel een goede naam, want alle huizen waren paars- in Lena's snoepautootje. Martje kijkt naar buiten. Opeens stopt de auto met gierende remmen voor de poort van Het Bos. Martje schiet naar voren en ze heeft nog geluk dat ze een dropriem om heeft, want anders was ze tegen de bestuurdersstoel aan geknald. Martje ziet door de spijlen van het hek het bos liggen. Het voldoet aan alles wat Selina had verteld in de auto. Ze vindt dat Snoepjesbos een betere naam was dan Het Bos. Ze vraagt aan Selina waarom dit bos Het Bos en niet Het Snoepjesbos. Selina antwoordt: 'Een ander bos heet Het Snoepjesbos en dat ligt aan het Snoepjespaleis. Het is het grootste van Snoepjesland en er hangt het meeste snoep.' 'Kunne we daar ook eens naartoe gaan?' vraagt Martje. 'Nee,' zegt Selina. 'want dat is verboden terrein voor burgers. Daar mogen alleen de koning en de koningin komen.' 'Oei.' zegt Lena. 'We moeten onze namen zeggen aan de poortwachters, want anders mogen we niet naar binnen. Martje, jouw naam kennen ze niet in Snoepjesland. We moeten even je naam veranderen. Wat dacht je van... Martina?' 'Oké.' zegt Martje -of Martina of hoe je haar ook wil noemen- tegen Lena. Ze parkeren de auto en lopen naar de poortwachters.

Hoofdstuk 5: Naar het paleis.
'Ja, maar..' sputtert Lena. 'Geef me jullie paspoorten of jullie gaan naar het paleis.' zegt de ene poortwachter. 'En dat is niet om gezellig thee te drinken met de koningin.' zegt de andere poortwachter grinnikend. Selina en Lena geven hun paspoorten, maar Martje heeft er geen. Wat nu? 'Kom, kom. Geef dat paspoort nou maar aan de poortwachter.' zegt de ene poortwachter tegen Martje. 'Ik, ik...' stamelt ze. 'Ja...' zegt de andere poortwachter. Martje haalt diep adem en zegt met een piepstem: 'Ik heb er geen.' 'Wat!' zeggen de poortwachters in koor. 'Ik heb geen paspoort.' zegt ze opnieuw. 'Roep Gruwalda!' zegt de ene poortwachter tegen de andere poortwachter en hij rent meteen weg. Even later komt hij terug met een strenge mevrouw. Ze heeft haarnetjes om haar knotjes en een brilletje op haar neus waarmee ze je aankijkt alsof je een kakkerlak bent. Dan glimlacht ze. 'Zo, zo. Ik heb er dus weer een nieuwe kandidaat bij. Hoe heet je, mijn kind?' 'Ma... Martina.' stamelt Martje. 'Nee, neem haar niet mee naar De School!' roepen Selina en Lena tegelijk. 'Aha, nog twee kandidaten erbij. Neem ze mee, poortwachter. En o ja, de oudste breng je maar naar de koning. Als slaaf.' zegt Gruwalda en ze draait zich om en loopt weg. Lena, Selina en Martje worden in een vrachtwagen gestopt en ze krijgen nieuwe kleren. Selina en Martje krijgen een schooluniform en Lena krijgt een slavenuniform. De vrachtwagen rijdt en rijdt en dan, "pieeep", stopt hij met gierende remmen. De chauffeur stapt uit en maakt de achterklep open. 'Uitstappen!' zegt hij. Lena, Selina en Martje stappen uit en worden naar de troonzaal gebracht. 'Aha.' zegt de koningin. 'Nog meer speeltjes.' en ze kakelt het uit. 'Buigen.' sist de wachter achter hen. Lena en Selina knielen neer, maar Martje blijft koppig staan. 'Ah, een ondeugend kind.' klinkt een stem vanuit de schaduwen, en er komt een oud vrouwtje met allemaal wratten tevoorschijn. 'Ah, een heks!' gilt Martje en ze slaat een hand voor haar mond als ze beseft wat ze heeft gezegd. 'En nog onbeleefd ook. Zal ik haar slaan, Site?' zegt de heks en ze haalt een roe tevoorschijn. 'Nee, doe maar niet.' zegt de koningin. Pfoeh, denkt Martje, dat is nog goed afgelopen. Maar de heks richt een vinger op de koningin en zegt: 'Echt niet?' De koningin denkt even na en zegt dan als gehypnotiseerd: 'Ja, doe toch maar, Erma. Doe toch maar.' De heks, die blijkbaar Erma heet, loopt op Martje af en slaat Martje met de roe. Acht keer. 'En nu buigen.' sist de heks op spottende toon. Martje knielt maar. De heks Erma kijkt gemeen toe en geeft ze alle drie een schop in hun knieholte. Ze kakelt het uit, dezelfde lach als de koningin toe ze binnenkwamen. Die vrouw laat de koning en de koningin doen wat zij wil! denkt Martje. Echt een heks.

AN:
En dat was het alweer. Ik denk dat ik bij het overtypen van dit verhaal het meest gelachen heb, maar ik heb er niet verder aan geschreven.

Dit is waarschijnlijk het laatste deel dat gepubliceerd zal worden van dit boek (of ik moet toevallig nog een schrift vinden met een verhaal).

Dussss.

Ik hoor het wel als jullie willen dat ik verder schrijf aan dit verhaal of een vervolg maak op een van de andere verhalen ofzo.

Misschien tot ooit,
Punk_Girl_2005

2015/2016, 9/10 jaar
Groep 8 / 6e leerjaar