Hoofdstuk 3: Het Snoepjesdorp. Martje knippert met haar ogen. Er staat een meisje over haar heen gebogen. 'Ze is wakker.' zegt het meisje. Er komt een vrouw binnen met een kopje kruidenthee. Ze geeft het kopje aan Martje. 'Drink maar op.' zegt ze. Martje drinkt gulzig het kopje leeg. Dan vraagt ze: 'Wie zijn jullie?' 'Ik ben Lena en dit is Selina.' zegt de vrouw. 'Wie ben jij?' 'Ik ben Martje.' zegt Martje. 'En hoe oud ben je?' vraagt Lena. 'Ik ben negen.' zegt Martje. 'Over een paar weken wordt ik tien. Waar ben ik eigenlijk?' Lena en Selina beginnen te lachen. 'Je bent hier in het Snoepjesparadijs. Kijk maar buiten.' zegt Selina en ze schuift het gordijn een stukje opzij. Martje kijkt en ziet een straat van karamel, zuurstokken als lantaarnpalen en een rivier van gesmolten chocolade. 'Wow.' is het enige wat ze kan uitbrengen. 'Wil je naar buiten.' vraagt Lena en ze doet de deur al open. Martje springt naar buiten op de stoep van noga. Nu ziet ze dat de huizen van marsepein zijn gemaakt. De bliksemafleiders zijn lolly's en de wolken zijn suikerspinnen. De zon is een grote Napoleon van citroensmaak en de daken zijn van drop.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Waar was ze terecht gekomen? Kon ze ooit nog naar huis? Of wilde ze liever hier blijven? Allemaal vragen spookten door haar hoofd. Zou ze alles hier ook op kunnen eten? Toen zag ze een vrouw met een kruik naar de chocoladerivier lopen en de kruik vullen met chocolade. Dus toch! Toen vroeg ze aan Selina: 'Kun je echt alles hier opeten?' 'Je kunt alles eten, maar je mág niet alles eten.' 'Oh...' zegt Martje. 'Wat mag je dan niet eten?' 'De huizen, de daken, de bliksemafleiders, de zon, de straat, de stoep en de lantaarns.' 'Mag je het gras en de wolken wel eten?' 'Ja, en de chocoladerivier.' 'Waarvan is het gras gemaakt?' 'Dat weer niemand, maar je kunt het eten en je wordt niet ziek. Kom dan gaan we naar het bos.'
