Banned?

Banned 1

Banned?

Episode : 1

Bugün yeni okulumdaki ilk günümdü. Çok fazla heyecanlıydım. Aslında neden heyecanlıydım onu bile bilmiyordum. Her zaman ki gibi okula ilk adımımı attığımda bana bakacaklardı, hakkımda fısıldaşacaklardı, ben sinirlenecektim, yürümeye devam edecektim, müdürün odasını bulup hangi sınıfta olduğumu öğrenecektim, sınıfa girip herkesin bir kez daha bana baktığını görecektim , ve sonra öğretmen bakışmaların ortasına girip ‘’ yeni öğrencimiz sensin sanırım ‘’ tarzından bir şeyler geveleyip kendimi tanıtmamı söyleyecekti. Evet bugün olay buydu. Yeni öğrenci Ashley Coms. Evet adım Ashleydi. Ve son sınıfa gidiyordum. Niye bu kadar endişelisin nasılsa 1 yıl sonra okuldan defolup gideceksin diye merak ediyorsunuz biliyorum ama , alıştığım ve sevdiğim insanları bırakmak kolay olmadı.

. Onlara değer veriyordum. Daha doğrusu ben benimle konuşan ve arkadaş olmaya çalışan herkese değer veriyordum. Bu yüzden de çok kaybettiğim insanlar oldu. Fakat—

‘’ Hadi Ashley ! Gitme vakti geldi kızım! ‘’ annemin sesi tekrar kulaklarıma dolduğunda günlüğümle arama 10 saatlik bir mola verme zamanı gelmişti.

‘’ Tamam anne ‘’ 2. Kattan bağırıyordum çünkü biraz yukarıda kalmıştım ve zaten o şuan büyük ihtimalle mutfakta bir şeylerle meşgul oluyordu.

‘’ Seni seviyorum anne ‘’ deyip yanağından öpmüştüm. Giderken elmamı almayıda unutmamıştım. Evet. Elmayı seviyordum. ‘’ Seni seviyorum baba ‘’ diye de bağırmıştım az kalsın babama hoşça kal demeyi unutuyordum! Elmamdan bir ısırık aldım ve converselerimi giyip çantamıda omzuma takıp kapıdan çıkmıştım. Hava biraz essede yürümek için gayet makul bir havaydı. Ki zaten eteğim de dizimden sadece 3 santim yukarıdaydı. Bu beni sıcak hissettiyordu.

Diğer kızzlar gibi sürtük olmak bana göre değildi. Eteğimi kıvırmak yani. Bu saçmaydı neden erkeklere fiziğimi göstereyim ki ? Gerçekten saçma.

Okulun kapısı yolda göründüğünde içimi belli belirsiz bir heyecan basmıştı.

Buradan belli olduğu kadarıyla, okulda bolca benimle uğraşacak ve benimde onlarla uğraşmaktan kaçmayacağım türden sürtükler vardı. Bir dakika! Sürtükler kaça ayrılıyordu ki ? Bu anlamsız sorularıma bana çarpan çocuk bölmüştü. Ona teşekkür edecektim!

‘’Önemli değil. ‘’ dedim biraz gülümseyerek. İlk günümden olay çıkarmak doğru olmazdı. Sadece 1 senemi geçirip defolup gidecektim ve buradaki insanları bir daha görmeyecektim. Hepsi buydu.

Çocuk bana bakmadan hızlı bir şekilde yürümeye devam etti.

Tekrar arkasından " önemli değil " diye bağırdım ama duymadığı çok belliydi çünkü durmamıştı. Bende pes etmedim onun peşinden gidiyordum. sabah sabah sinirlenmemeye çalışıyordum fakat elimde değildi. Bana bir özür borcu vardı! Yaklaştığımda omzundan durdurup önüne geçtim. " Önemli değil " diyerek lafımı 3. kez tekrarladım. Fakat karşımdaki şahısın bir şey anlamadığı belliydi ki kafasını çok az sağa yatırıp bana bakıyordu. Bakıyordu. Hala bakıyordu. Gözlerine doğru elimi şıklattığımda kafasını sallayıp, tekrar(!) bana çarparak yoluna devam ettim. Bu okulun hepsi böyle olacaksa eğer uğraşacak fazla işim olacaktı.

Bu olayı kafamda defalarca düşünüp tarttığımda her insanın başına gelebilecek olması durumunu varsayımıma aldım ve yoluma devam ettim.

Converselerim sıkıyordu. Belki de yeni bir tane almam gerekiyordu. Ama bu renkte başka bir tane daha bulacağımı sanmıyorum. Turuncu. Turuncu rengini seviyordum. Bence çok eşsiz bir renkti. Masumdu,güzeldi.