Mga luha, na nang gagaling sa aking mga mata. Ito ay hindi ko mapigilang pumatak, pag na kikita ka. Ayoko mang aminin sa iba, na nasasaktan na ko sinta. May pag asa pa ba? Na ako'y masalba.
Mga luha, na karamay ko sa aking bangungot.
gusto ko nang magising, sinta pero wala akong magawa. Pilit ginigising ang sarili, upang mapunta sa realidad. Realidad kung saan maraming kasinungalingan, pero isa lamang ang alam kong tunay at totoo. Yun ay hindi mo na ako mahal.
Kung isa man itong bangungot, pakiusap. Gisingin mo naman ako sinta. Dahil hindi ko makakaya, pag nawalaka. Mas gusto ko pang mabuhay sa isang bangungot na kasama ka. Hindi sa realidad, na wala ka.
Hindi ko na alam, kung ano ang bangungot sa realidad. Mas maituturing ko pang bangungot ang realidad, Dahil wala ka na. Hindi ko matanggap ang lahat. Para akong bina- bangungot nang gising habang nakatingin sayo giliw.may ibang kasamang babae, habang mag kahawak ang kamay.
-Paki usap, gisingin mo na ako. kung sakaling na nanaginip lang ako.
~*~bangungot
Vote.Comment kung anong masasabi nyo~
BINABASA MO ANG
TULA
PoesíaTula Kung tula man itong maiituturing nang iba, edi masaya. Ps: hindi po ako perpekto, wag nyo po akong sisihin kung hindi nyo man magustuhan ang aking gawa. Salamat.
