Stop The Endless Chase

Surprise

Nanghihina ako matapos ang unang engkwentro ko kanina kay DJ. Kaya naman imbes na magmukhang kawawa sa kanila ay nagpaalam na rin ako agad na aalis. Kinuha ko na lang ang numero nila para kahit paano ay may koneksiyon pa rin kami. Gusto kong makapag-isip. Thinking about where to go and what to do, our place popped up in my mind.

Bigla tuloy akong napaisip, kagaya pa rin kaya iyon ng dati? Nakaukit pa rin kaya ang pangalan namin ni DJ sa loob ng puso sa puno ng acacia? O baka binura na niya? Hindi naging matagal ang naging biyahe ko sa nasabing lugar dahil hindi naman ito kalayuan. Una kong napansin ang pagiging iba ng bakuran. Maayos na ito kumpara dati.

I parked the car beside the lot and stepped out of Dad's car. I roamed my eyes around and study all the minimal changes. Right after that, I put my eyes on the gate and see if there's any possible way to get inside.

Nilapitan ko kaagad ang gate nang makitang hindi ito nakakandado. Marahan ko itong binuksan at sinalubong ako ng madamong lote. Mula sa p'westo ko ay natanaw ko ang puno ng acacia na matibay pa rin na nakatayo, ang duyan sa ibaba nito, ang madamo at mabulaklak na paligid.

I smiled out of nowhere and quickly stepped closer to Mr. Tree. Biglang parang naglaho ang sakit na nararamdaman ko, ang mukha ni DJ na halatang galit sa akin sa hindi ko malamang dahilan, at ang bigat sa dibdib ko nang makita ang pamilyar na mga letra sa gitna ng puso sa puno ng acacia.

My memories with DJ suddenly all came back as if they all just happened yesterday. Masyado ngang mabilis ang panahon. Parang kailan lang ay pinaguusapan pa lang namin ang pag-alis ko, parang kailan lang ay tumitig ako sa nasasaktan niyang ekspresyon dahil nakita niya akong paalis. Pero ngayon ay hindi ko na alam.

Umupo ako sa duyan at bahagya itong pinagalaw. Bigla akong niyakap ng preskong hangin kaya maharan akong pumikit upang mas damhin ito.

Hindi ko na alam kung ano nang mangyayari ngayon. I left Paris, France and set aside the dream that I've already started because of this blurry situation I have with him. Noong una ay sinakripisyo namin ni DJ ang araw-araw dapat na magkasama kami para sa pangarap ko, ngayon naman ay sinakripisyo ko ang pangarap na nasimulan ko na para malaman kung ano ba talaga ang problema.

Kung sakaling wala na talagang tiyansa sa amin ni DJ, wala nang mangyayari. Masasayang lang ang lahat. Masasayang ang pagsasakripisyo naming dalawa para sa pangarap ko. Napakagulo.

"I don't want to talk to you, Kath. At kung iniisip mo na magagamit mo ang mga magulang ko para bumalik ako sa 'yo well then, think twice. Wala kayong pinagkaiba lahat. Umalis ka na dahil ayaw na kitang makita pa kahit na kailan!"

What DJ told ma awhile back suddenly came back. It's as if he's accusing me for something I didn't know. Or is it just his excuse to get rid of me? Well, if he's trying to hurt me, it works. But if he's asking me to let him go that easily then it's a big NO. Hindi ko hahayaan na masayang lang ang lahat sa wala.

I need to make a move. Kung kinakailangang magmukha akong masama dahil ikakasal na sila ni Charmaine ay wala na akong pakealam. All I want right now is to know his reason and to know if he still loves me or not.

I've stayed here for a couple of minutes before deciding to go. I took my phone out of my pocket and dialed Tita Janice's number. It didn't take too long and she already answered it.

"Hello, Tita?" I asked on the other line.

"Heart, hija. Hi, napatawag ka?"

"Tita, I just want to ask if what DJ is doing right now?" again, I asked. Tita Janice giggled and from here, I can see how wide her smile is.