Until You [Completed]

Seven

​ေမွာင္ေနေပမယ့္JeonJungKookႀကီးဆီသြားရဦးမယ္ဆိုၿပီး10နာရီေလာက္တည္းက ထြက္လာခဲ့တယ္။လျပည့္ညမလို႔ေတာ့မဟုတ္ဘူး သူသခ်ၤာ႐ွင္းျပမယ္ဆိုလို႔ေလ။

လမ္းတဝက္ေလာက္မွာ မနက္ကေတြ႔တဲ့ Arjushi?

Man:ေကာင္ေလး တေယာက္တည္းလား

အေနာက္ကိုေျခႏွလွမ္းေလာက္ဆုတ္လိုက္ေပမယ့္ ထိုသူဆီကရေနတဲ့အရက္နံ႔

Tae:အနားမလာနဲ႔ေနာ္

Man:ဟိုေကာင္ေလးမပါဘူးမလား ဟားဟား

အနားကိုတိုးတိုးလာတဲ့ Arjushi အေနာက္မွာ နံရံသာက်န္ေတာ့တာမလို႔ တ မိတာက Ommaမဟုတ္။JeonJungKookကိုသာ...။

ထိုလူႀကီးဆုပ္ျဖဲလိုက္လို႔ အက်ႌ ေလးမွာလည္း တစစီ။JungKook ah ငါေၾကာက္တယ္...။ငါ့ကိုလာကယ္ပါ။

JungKook's side>>>

JK:မလာေသးပါလား ဘာျဖစ္​​ေနတာပါလိမ္​့ လိုက္​သြားမွပဲ

အဲ့​ေလာက္​ထိကိုစိတ္​ပူတဲ့JeonJungKook

လိုက္​႐ွာဖို႔သြားရင္​း လမ္​းခ်ိဳးတခုအ​ေရာက္​

Tae:JungKook ahhh

TaeHyung​ေအာ္​သံ​ေၾကာင္​့ လမ္​းထဲကိုၾကည္​့တဲ့ သူ႔​ေပၚမွာအုပ္​မိုးထားတဲ့ မနက္​ကလူႀကီး ထိုလူႀကီးကို ဆြဲဖယ္​ကာ ​ေလးခ်က္​ဆင္​့​ေလာက္​ထိုးလိုက္​သည္​။

Tae:J..JungKook ah ​ေတာ္​...​ေတာ္​ပါ​ေတာ့ မင္​း​ေထာင္​က်လိမ္​့မယ္​

အဲ့လူကိုထိုးတာရပ္​လိုက္​ၿပီး သူ႔ကိုလွည္​့ၾကည္​့​ေတာ့ ငို​ေနတဲ့သူ။

JK:​ေတာင္​းပန္​ပါတယ္​...မကာကြယ္​​ေပးႏိုင္​ခဲ့လို္​့

TaeHyungကိုဆြဲဖက္​ကာ ​ေတာင္​းပန္​စကားကိုသာ တတြတ္​တြတ္​ ​ေရရြတ္​​ေနမိသည္​။

Tae:မ..မဟုတ္​တာပဲ မ​ေတာင္​းပန္​ပါနဲ႔ ​JungKookဘယ္​ပီသ​ေတာ့မလဲ

JungKookခပ္​​ေရး​ေရးျပံဳးလိုက္​ၿပီး

JK:အင္​း...ဘာမွမျဖစ္​ဘူး မလား

Tae:အင္​း

​ေဘးနားကလူႀကီးကို​ေတာင္​ဂ႐ုမစိုက္​ႏိုင္​ အ႐ိုလြန္​​ေန​ေသာ VKookႏွ​ေကာင္​အား မ်က္​လံုးထဲျမင္​ပါရန္​။