Until You [Completed]

Nineteen

JungKook​ေဆးရံုက ဆင္​းသည္​ႏွင္​့ အိမ္​တန္​းျပန္​လာလိုက္​သည္​။

Tae:JungKook.. ငါတို႔ အတန္​း​ေျပးတာမ်ား​ေနၿပီ​ေနာ္​..​ေက်ာင္​းသြားမတက္​ရဲ​ေတာ့ဘူး

မ်က္​ႏွာငယ္​ျဖင္​့​ေျပာ​ေန​ေသာ TaeHyungကို စခ်င္​၍..ထပ္​ ျဖဲ​ေျခာက္​လိုက္​သည္​။

JK:ဟုတ္​တယ္​ ​ေက်ာင္​းပါအထုတ္​ခံရမလားမသိဘူး

Tae:ဘယ္​လိုလုပ္​မလဲဟင္

မိုးၿပိဳ​ေတာ့မည္​့ မ်က္​ႏွာျဖင္​့ TaeHyung အား

JK:ကိုယ္​နဲ႔ ခိုးရာလိုက္​​ေျပးလိုက္​​ေတာ့

JungKook စကားသံ​ေၾကာင္​့ TaeHyung မ်က္​​ေစာင္​းႀကီးထိုးကာ

Tae:ခ်ီး..အ​ေကာင္​း​ေျပာ​ေနတာကို

JungKookလည္​း တဟားဟားရယ္​ရင္​းပင္​ TaeHyung ပုခံုးကိုဖက္​ကာ ဆက္​​ေလ်ွာက္​သြားသည္​။

​ေက်ာင္​းဝင္​းထဲအ​ေရာက္​မွာ​ေတာ့ ​ေက်ာင္​းအုပ္​ဆရာႀကီးက ႏွစ္​ပတ္​ ​ေက်ာင္​းနားလိုက္​ပါသည္​။ ခြီး..​ေပ်ာ္​တာ​ေပါ့ KimTaeHyung​ေလးတို႔က ႏွစ္​ပတ္​လံုး JeonJungKookနဲ႔ဒိတ္​ပစ္​မယ္​ ဟားဟား။

အျပန္​လမ္​းမွာ​ေတာ့ JeonJungKookနဲ႔KimTaeHyung မုန္​႔​ေတြစားရင္​း ​ေပ်ာ္​​ေပ်ာ္​ႀကီးျပန္​လာခဲ့​ပါ​ေတာ့သည္​။

_____________________

"Jimin!ဘာလို႔ ကိုယ္​့ကို​ေ႐ွာင္​​ေနတာလဲ!"

အ​ေ႐ွ႕က​ေန YoonGiကို​ေက်ာ္​ကာ အတင္​းဆက္​သြား​ေန​ေသာ Jimin ပုခံုးကို ဆြဲကိုင္​ကာလွည္​့လိုက္​သည္​။ အႏွီက​ေလးက မ်က္​ရည္​မ်ားျဖင္​့။

JM:ခင္​ဗ်ားကို မုန္​းတယ္​!သြား!

အတင္​းကို တြန္​းထုတ္​​ေန​ေသာ JiMinကို ဖက္​ကာ

YG:မဆိုးနဲ႔ က​ေလး..ကိုယ္​ ဟို​ေန႔က​ေျပာတာ မိန္​းမကိစၥမဟုတ္​ဘူး မယံုရင္​ JungKookကို ​ေမးၾကည္​့

ထိုသို႔​ေျပာလိုက္​​ေတာ့မွ ထု႐ိုက္​တြန္​းထုတ္​​ေန​ေသာ လက္​​ေဖာင္​း​ေဖာင္​းမ်ားၿငိမ္​သြားသည္​။

YG:က​ေလး ကို ဘယ္​​ေတာ့မွမထားခဲ့ဘူး ဘယ္​မိန္​းမမွလည္​း စိတ္​မဝင္​စားဘူး ဘယ္​​ေယာက္​်ားမွလည္​း စိတ္​မဝင္​စားဘူး MinYoonGi ဆိုတဲ့​ေကာင္​က ParkJiMin တစ္​​ေယာက္​တည္​းပဲ