Until You [Completed]

Nine

"TaeTae ahh...​ေက်ာင္​းတံခါး​ေတြပိတ္​သြားၿပီထင္​တယ္​😓"

"Andwe!😲အဲ့တာမင္​း​ေၾကာင္​့"

မ်က္​​ေမွာင္​ၾကဳတ္​ ကာသူကဆို​ေတာ့

"ဘာရယ္​...မင္​းပဲငါ့အ​ေပြ႔အဖက္​​ေတြမွာသာယာ​ေနၿပီး​ေတာ့😏"

အဲ့တာ​ေၾကာင္​့JeonJungKookကိုၾကည္​့လို႔မရတာ တ​ေလာကလံုး သူ႔လုပ္​စာထိုင္​စား​ေနတဲ့႐ုပ္​နဲ႔ အပြ​ေကာင္​ မီ​ေဝါ့ 😫

"ဆု​ေတာင္​း​ေလ!"

"ဆု​ေတာင္​းရင္​ျပည္​့တယ္​​ေပါ့?"

ဘာျဖစ္​လို႔ က်​ေနာ္​​ေျပာလိုက္​တဲ့စကားတိုင္​းအတြက္​ သူ႔မွာ က်​ေနာ္​ျပန္​မ​ေျဖႏိုင္​တဲ့​ေမးခြန္​းမ်ိဳး​ေတြရိွ​ေနတာလဲ!မင္​းငါ့ကိုသိပ္​အႏိုင္​ယူလြန္​း​ေနၿပီJungKook။

"​ေတာ္​​ေတာ့ မင္​းနဲ႔စကားႏိုင္​လု​ေနမယ္​့အစား ​ေက်ာင္​းတံခါးပိတ္​မပိတ္​ၾကည္​့ရမယ္​"

ထ ထြက္​သြားတဲ့TaeHyung​ေနာက္​ ထက္​ၾကပ္​မခြာ လိုက္​ရင္​း သူ႔ရဲ႕​ေက်ာျပင္​​ေလးကို​ေပ​ြ႔ဖက္​လိုက္​မယ္​ဆို...ထံုးစံတိုင္​း စိတ္​ဆိုးဦးမည္​။စဥ္​းစားရင္​း​ေတာင္​ ပိုခ်စ္​လာပါလား။ျပဳစားလြန္​းတယ္​Tae.. မင္​းဟာ​ေလ ​ေၾကာင္​မဟုတ္​ပဲ စုန္​းက​ေဝမ်ားျဖစ္​​ေနမလားTae။

​ေတြးလို႔​ေတာင္​မဆံုး​ေသး ​ေစာင္​လက္​ကဖက္​လိုက္​မိၿပီ လခြမ္​း!😲

"YA!JEONJUNGKOOK!.ဘာလို႔လာ..အု"

သူ႔ပါးစပ္​ကိုလက္​ႏွင္​့ပိတ္​ကာ

"အက်ယ္​ႀကီးမ​ေအာ္​နဲ႔ ငါတို႔​ေက်ာင္​းထဲမွာရိွတာသိသြားမယ္​ ခဏဒီတိုင္​းၿငိမ္​ၿငိမ္​​ေလး​ေန​ေပး"

သူ႔စကားကိုနား​ေထာင္​ၿပီး​ေနာက္​ ၿငိမ္​ၿငိမ္​မ​ေနလည္​းရရဲ႕သားနဲ႔ မသိစိတ္​ကိုက သူ႔ရင္​ခြင္​ထဲကမထြက္​ခ်င္​...။

ငါးစကၠန္​႔​ေလာက္​မွာ လႊတ္​​ေပးတဲ့သူ

"ဒါနဲ႔ ​ေက်ာင္​းထဲမွာ ငါတို႔ရိွတာသိသြား​ေတာ့ ဘာျဖစ္​လဲ ​ေကာင္​းတာ​ေပါ့😕"

"ဟာ...တမ်ိဳးထင္​ကုန္​ၿပီး အိမ္​က​ေပးစားရင္​ဘယ္​လုပ္​မလဲ😏"