Linked || SOONHOON [ ON- HOLD ]

Chapter One

Bump

Ang asim ng itlog ni Jihoon-- este, hehe, ng mukha niya.

Kasi naman, paanong hindi lulukot at magmumukhang naaasiman si Jihoon kung ganito ang nasa harapan niya...

Si Seungkwan at Hansol na sObRa kung maglandian. Nasa cafeteria ang magkakabarkada ngayon. Naghahanap ng jowa. (Tara, sama tayo. Hehe.) Syempre charot lang.

Lunch break kasi nila. Hindi kumpleto ang barkada dahil ang iba ay masyadong busy sa kung anoman ang ginagawa nila. School related, probably. Kaya sila Seungkwan, Seokmin at Jihoon lang ang magkakasama. Pero imbes na mapayapang makakain, ito pa ang bubungad kay Jihoon. Badtrip na nga siya, mas lalo pa siyang nabadtrip dahil sa nakikita niya. Nasa harap pa niya, at tAKE NOTE, nakapatong sa lamesa ang magkahawak na kamay ng dalawa at nagsusubuan pa.

Hayy... hindi na naawa sa mga walang lablayp.

Hi, Jihoon. Hehe-- jOKE LANG.

"Tangina, ang landi." Jihoon sighed and tried his best to focus on his food. But he can't. Masakit na nga sa mata ang katabi niyang si Seokmin, dumagdag pa ang nasa harapan niya.

Pero mas masakit daw si Jihoon sa mata. Masyado daw kasi siyang gwapo, nakakasilaw kaya masakit.

:--)

Seungkwan exaggeratedly gasped when he heard what the older said. Muntik na niyang mahigop ang pagkain sa harap niya sa sobrang pagka-exagged nito, "oH MY GO--"

Tinakpan naman ni Hansol ang bibig nito, "yOU'RE NOT SUPPOSED TO SAY--"

"OH MY GAHD." Pagtapos ni Seokmin sa sasabihin ni Hansol kaya sabay namang napatingin ang dalawa sa kaniya. They both exaggeratedly gasped again.

Padabog na nilapag ni Jihoon ang kutsarang hawak niya, "TANGINA, HINDI BA KAYO TITI--"

"Na malaki?" Singit na naman ni Seokmin.

Jihoon tightly shut his eyes and let an air out. Again, trying his best to calm down. Pero hindi na niya talaga kaya. Dahil nga super-duper-ultra-mega-napakabadtrip siya, may pa-walk out ang koya niyo.

"Hyung!" Wala nang magawa ang tatlo kundi ang sundan ng tingin ang nagwalk-out na nakatatanda.

"Ayan kasi. Lagot kayo. Baka pagbalik no'n--" Biglang napatakbo si Hansol kaya hindi na natuloy ni Seokmin ang sasabihin, "Oh, bakit tumakbo 'yon?"

Nakita naman niyang nanlaki ang mata ni Seungkwan habang nakatingin ito sa may bandang likod ni Seokmin. Kinabahan naman ang kabayo-- este, ang koya niyo dahil parang nakakita ng multo si Seungkwan. Kahit na kinakabahan, lumingon pa rin si Seokmin sa likod niya.

And when he saw what's behind him, he had the same expression Seungkwan had in his face.

Why?

Because they saw Lee Jihoon, with a guitar in his hands, walking towards them.

At 'yung mukha ni Jihoon? Nakakatakot. Sobra.

Ngayon alam na nila kung bakit tumakbo ng mabilis si Hansol.

"kINGINA!"

**

Lahat na yata ng mura ay namura na ni Jihoon sa isip niya. Pakiramdam din nito, sobrang pula na ng kaniyang mukha sa sobrang inis. Para siyang batang hindi binilhan ng laruan ng kaniyang mga magulang at padabog na naglalakad.

Bakit nga ba siya badtrip na badtrip?

Bukod sa kaganapan kanina sa cafeteria, badtrip na talaga siya kaninang umaga pa lang.

Late siyang nagising dahil "hindi" gumana ang alarm clock niya. Nakalimutan niya kasing i-set ang alarm niya. 'Di ba dapat siya ang sisihin at hindi 'yung alarm clock? Pero, hayy, itong si Jihoon 'yung alarm clock ang sinisi. Pinagalitan pa niya. "You had one job!" Sabi pa niya. Para nang sasagot pabalik 'yung alarm clock at magsosorry sa kaniya, 'di ba? Kaya ayun, late na siyang nakarating sa school. I-english-english pa, alarm clock na nga lang 'yung pagsasabihan.

Tapos muntik pa nga siyang hindi papasukin dahil nakalimutan rin niya kaniyang ID. Nakalimutan pa niyang magdeodorant, mabango naman ang kilikili niya pero hindi lang siya sanay na hindi nagde-deo. Hehe. Pati nga ang paglotion at paglagay ng BB cream, hindi na rin niya nagawa. Buti nga nakapag-ahit naman siya...

Ng buhok...

Sa baba...

Baba, as in chin.

Dahil magta-time na, papunta na ng classroom si bH0xZsC jIho0m na beastmode. At lalo pa siyang na-beastmode. Hindi dahil sa "bH0xZsc jIho0m", ha. Ganda kaya ng nickname niya. Peyburit nickname niya 'yan.

Dahil dito...

"Anak ng puta!" Hindi niya alam kung hindi ginagamit nung babae 'yung mga mata niya o sinadya niya talagang banggain si Jihoon. May kasamang palo pa sa dibdib, alam naman sana niyang wala naman siyang mahahawakan. Tsk, mangbubunggo na nga lang may bonus pa talagang chansing, hano?

Iba si ate girl.

Hindi naman sa OA si Jihoon pero sa lakas ng imFact nung pagkakabunggo sa kaniya ni ate gurl, napaupo si Jihoon sa sahig. Ang sakit tuloy ng pwet ni Jihoon.

Ito namang si ate girl, imbes na magsorry at tulungan si Jihoon na tumayo, ganito pa ang ginawa...

She just stood there and watch as Jihoon stood up by himself. Sariling sikap, mga bes. Sabi nga nila, kung hindi mo tutulungan ang sarili mo, sino oa ang tutulong sa 'yo? 'Di ba't ikaw at ikaw lang din naman--

aNO BA PINAGLALABAN KO

So ayun, before Jihoon could even let a word out, the girl smirked at him and walked away.

There was something in that smirk of hers. It has something that made Jihoon fall in the ground again.

But this time, his conciousness left him.

END OF CHAPTER ONE.

sO AYUN MAYGAHD PH CARATS ANO NA MAGHANDA NA KAYO JUSKO

SELLING MY FATS, PM FOR MORE INFO JUSKO

BUTI MALAPIT NA PASUKAN NAMIN, MAY BAON NA. MAKAKAPAG-IPON NA YAAZ

Ayun... makakapunta ba kayo? Huhuhu. Sana makapunta tayong lahat.

Ayun, feeling ko sobrang daming typo kasi nanggigigil ako habang tinatype ko 'tong chap na 'to, eh. HAHAHAHA. Sorry na.

Ayun, thank you for reading this!

Ayun, spread love, love SVT, love SoonHoon! 💕

-SebbyLumiere