Forever Fan of Yours

Over? (PART 3)

CARMELA'S POV

Halos kalahating oras na 'kong nakatayo sa pinto ng dorm nila Jinyoung dahil hindi ko alam kung mapapatawad pa ba niya ko sa lahat ng sakit na naidulot ko sa kanya.

"HINDI PORKET MAHAL NA MAHAL KA NIYA AY MAIINTINDIHAN KA NA NIYA SA LAHAT NG BAGAY!"

"HINDI PORKET MAHAL NA MAHAL KA NIYA AY MAIINTINDIHAN KA NA NIYA SA LAHAT NG BAGAY!"

"HINDI PORKET MAHAL NA MAHAL KA NIYA AY MAIINTINDIHAN KA NA NIYA SA LAHAT NG BAGAY!"

Damn it!

Iniisip ko palang na hindi niya ko mapapatawad, naiiyak na agad ako.

Huminga muna ako ng malalim tsaka ko lakas-loob na pinindot yung doorbell.

Carmela, please lang. Tatagan mo yung sarili mo!

Maya-maya lang bumukas na yung pinto at agad na nagtama yung paningin namin ni Jinyoung kaya nangilid nanaman yung luha ko.

Pinagmasdan ko yung kabuuan ng mukha niya ng mabuti. Magulo yung buhok niya at mugto yung mga niya na halata mo na agad na kagagaling niya lang sa pag-iyak kaya hindi ko na napigilan yung pagbuhos ng sariling kong luha.

"J-Jinyoung..." Lumuluhang tawag ko sa pangalan niya.

He took a deep breath tsaka niya ko tiningnan ng malamig. "It's late. What are you doing here?" Cold na sabi niya kaya mas lalo lang akong naiyak.

"H-hon---"

"It's Jinyoung." Seryosong sabi niya kaya napakagat nalang ako sa labi ko para pigilin yung pagpatak ng mga luha ko dahil nasaktan ako sa sinabi niya.

Huminga nalang ako ng malalim tsaka ko diretsong tumingin sa mga mata niya.

"I-I'm s-sorry..." Sincere na sabi ko habang umiiyak. "I-I know it will be very h-hard for y-you to f-forgive m-me. But I want y-you to l-look into m-my eyes to see that I-I am truly s-sorry..." Umiiyak na sabi ko habang diretsong nakatingin sa mga mata niya.

"Leave." Tanging sabi niya habang malamig na nakatingin sakin pero mas tinatagan ko lang yung loob ko kahit ang sakit-sakit na.

"I won't leave unless you forgive me." Matigas na sabi ko at marahas naman siyang bumuntong hininga.

"Carm, it's lat---" I cut him off.

"I-I remember, y-you once said that y-you would do a-anything for m-me, right? Now, all I am a-asking from y-you is to accept my a-apology..." Pilit na nagpapakatatag na sabi ko habang patuloy sa pagtulo yung mga luha ko.

"Accept your apology?!" Kunwaring natatawang tanong niya kaya mas naiyak ako. "Does your apology can fix my broken heart?!" Mapait na tanong niya at kitang-kita ko kung paanong tumulo yung mga luha sa mata niya.

"I-I'm so s-sorry. By l-lying to you, I-I know, I b-broke your heart. B-but I want y-you to know that I b-broke mine, t-too. I m-made the b-biggest m-mistake of my life, by b-betraying a love so t-true..." Umiiyak na sabi ko tsaka ako lumapit sa kanya.

"Will you please stop hurting me?! Carm, I feel like very stupid every time I see you... it hurts me and it breaks my heart!" Mariing sabi niya at akmang isasara na niya yung pinto kaya hinarang ko yung braso ko at napasigaw nalang ako sa sakit.

"DAMN IT!" Rinig kong sigaw niya at naramdaman ko nalang yung paghawak niya sa braso ko kaya napatingin ako sa kanya. "Does it hurts?" Nag-aalalang tanong niya kaya napayakap nalang ako sa kanya at dun ako umiyak.

"H-hon, I'm begging you... please forgive me..." Nagmamakaawang sabi ko habang nakayakap sa kanya.

"Carm, the pain that you've cause me is killing me! Do you think I can forgive you?!" Galit na sabi niya tsaka niya hinawakan yung magkabilang balikat ko para mailayo niya ko sa kanya kaya napahagulgol nalang ako.

Too much pain can kill me... Pero wala naman akong karapatang magreklamo. Ginusto ko 'tong katangahan ko eh! Kaya panindigan ko.

"H-hon---"

"Jinyoung." Pagtatama niya sakin habang walang emosyon yung mga mata niya.

"J-Jinyoung, please... I can't live without you!" Umiiyak na sabi ko tsaka ko hinawakan yung kamay niya pero agad niya ring binaklas yun.

"You can, Carm. Nakayanan mo nga akong hindi mahalin, diba? Yung mabuhay pa kayang wala ako sa tabi mo?" Sarkastikong sabi niya kaya napayuko nalang ako habang dinadama yung sakit.

"J-Jinyoung..." Nasabi ko nalang dahil nahihirapan na kong magsalita dahil sa pag-iyak.

"I'm in pain because of you!" Mapait na sabi niya habang diretsong nakatingin sa mga mata ko at wala naman akong nagawa kundi ang humikbi nalang. "Why, Carm?! WHY?!" Biglang sigaw niya at damang-dama ko yung pait, galit, lungkot at sakit sa bawat salita na lumalabas sa bibig niya habang tumutulo yung mga luha niya. "Is my love isn't enough for you to love me back?!" Mapait na sabi niya at kitang-kita ko sa mga mata niya na sobrang nasasaktan siya kaya mas napahagulgol nalang ako. "Tell me, Carm! Kulang pa ba?!" Tanong niya habang patuloy kaming nag-iiyakan na dalawa. Hindi na ko makapagsalita sa sobrang pag-iyak ko kaya sunod-sunod nalang ako na umiling bilang sagot sa tanong niya. "All this time my heart loved you with all its might, did you know that?!" Mapait nanaman na tanong at tumango lang ako habang humahagulgol.

Hindi ikaw yung nagkulang, Jinyoung... Kundi ako! Nagkulang ako dahil hindi pa ko tapos na mahalin si Jungkook... I'm sorry for causing you so much pain.

"Loving you is like hugging a cactus, the tighter I hold on, the more it hurts! And did you know how much it hurts when you have someone in your heart but can't have in your arms, huh?! Loving you, gives so much pain, Carm!" Galit na sabi niya habang patuloy na tumutulo yung mga luha niya na nakapagpadurog ng puso ko.

Ang sakit-sakit na marinig mula sa kanya yung mga salitang yan pero alam kong mas nasasaktan siya kaysa sakin.

"You could have been honest instead of pretending that you loved me. By turning my back on you, I am setting your heart free... It will broke my heart into tiny pieces, but the pain will be worth it because you never loved me from the very start..." Lumuluhang sabi niya habang pinagmamasdan niya yung mukha ko na para bang iyun na yung huli na makikita niya yung mukha ko kaya kinabahan ako.

"By turning my back on you, I am setting your heart free..."

"By turning my back on you, I am setting your heart free..."

"By turning my back on you, I am setting your heart free..."

Akmang tatalikod na siya sakin nang hawakan ko yung kamay niya kaya tiningnan niya ko.

"Please, don't..." Umiiyak na pakiusap ko sa kanya pero nginitian niya lang ako ng pilit.

Hindi ko kayang mawala siya sakin...

Naramdaman ko namang humigpit yung pagkakahawak niya sa kamay ko tsaka niya ko nginitian ng pilit. "Please, be happy... without me..." Sabi niya at bigla nalang niyang binitawan yung kamay ko tsaka siya tumalikod sakin at naglakad palayo.

Sinubukan ko siyang habulin pero huli na ang lahat dahil na naisara na niya yung pinto ng dorm nila.

"JINYOUNG!" Umiiyak na tawag ko sa pangalan niya habang malakas kong kinakalampag yung pinto. "JINYOUNG!" Sigaw ko ulit habang patuloy sa pagkalampag. "JINYOUNG, PLEASE!" Sigaw ko ulit. "JINYOUNG!" Humahagulgol na tawag ko sa pangalan niya.

Unti-unti akong nakaramdam ng pagod kaya napaupo nalang ako habang nakasandal sa pinto ng dorm nila Jinyoung.

"J-Jinyoung..." Mahinang tawag ko sa pangalan niya habang patuloy sa pag-iyak.

Jinyoung, I'm so sorry...

"Here..." Napatingin naman agad ako sa pinanggalingan ng boses na yun at nakakita ko ng hinding-hindi ko inaasahan.

ITUTULOY...

----
A/N. SO, AYUN! MASYADO 'KONG NAG-ENJOY SA HEARTBREAKING SCENE NI MELA, KAYA PURO SIYA MUNA. HIHIHIHI.😋💕