ANDREI’s POV
After kong makita ang condo ko na fully furnished na handa na akong lumipat bukas. It’s past 7 pm na and I am done fixing my things. Maghapon kasi akong nag ayos ng nag ayos ng gamit. Tomorrow is Sunday and I’ll take that day na lumipat sa condo ko since isa lang naman ang klase ko sa lunes.
Naisipan ko munang dumiretso sa kusina para kumain ng dinner. Hindi pa kasi ako kumakain dahil sa pag aayos. I want to go out of this hell really.Ilang linggo narin akong nagtitiis makita ang mga nakakasukang mga pangyayare ito sa bahay.
Nagulat ako ng makita ko ang ama ko na nasa bar counter. Sa tancha ko, babago palamang itong nainom.
“Katalina, bakit hindi ka kumaen ng dinner? Dapat sumabay kana samin ng –“
“Sino dad? Ng babae mo? Nakita ko nga ang kotse nya e. Mas gugustuhin ko pa atang malipasan kesa sa sumabay sa inyo. Besides you don’t care Dad. “ I answered coldly.
“Galit ka ba talaga sa akin anak?” May bahid ng lungkot sa boses ng daddy ko.
“What do you expect dad? Magpakasaya ako kasi sira na ang pamilya ko? Goddamn it dad! Sa tingin mo ba masaya ako?!”
“Nagmamahal lang naman kami anak..”
“Fck that bullshit dad!? Shut it! Nag mamahal? Nagmamahal kayo? Ng ibang tao? Ng hindi nyo asawa? Pamilya? At kami dad? Kami ng Kuya ko? Mahal nyo ba kami? Kung pagmamahal ang tawag nyo jan bakit kami hindi nyo magawang mahalin?! Magawang alagaan? Magawang buoin ang pamilyang to?! Ang lame dad. Kung pagmamahal ang tawag nyo jan. Hindi sana tayo wasak ngayon.” I hissed.
My dad just look at me straight. With pain in his eyes, guilt.
“We tried but---“
“Shut it dad. I don’t want to hear lies. Ayoko nang makarinig ng mga paasa nyong salita. You’ve ruined all of this family got. Wala na akong mga magulang. Mas pinili nila ang sarili nilang kaligayahan kesa sa pamilya nila. Sa mga anak nila. “
I started to walk away from where my father is.
“By the way I will move out tomorrow. Tutal wala na rin namang natitirang pagmamahal sa bahay nato why not just leave diba? It’s for the better. “I said before I totally walked out.
RON’s POV
After ng game naming dumiretso nako sa bahay nila Sofie. But Tita just told me na umalis daw si Sofie. I tried calling her pero nag riring lang. Fck. Napasabunot nalang ako kanina habang iniisip kung nasaan si Sofie.
Shit Sofielize, what are you doing to me?
I got frustrated kaya naman tumambay nalang muna ako sa park na madalas kong puntahan. Peace at calm ditto. Hindi maingay at hindi polluted gaya ng sa Metro. I just tried calling her friends para alamin kung nasaan sya.
Almost 3 hrs narin ako dito sa park and to my surprise nakatulog ako.
I called her again trying my luck that she’ll answer the phone.
But unfortunately, patay na ang phone nya.
I decided to go back to their house and wait for here.
After 30 mins of waiting outside. I saw her with Sean laughing and happily walking together.
Nag init ang ulo ko. Para bang kating kati ang kamao kong manuntok. What the hell is she doing with that fcking bastard?!
Nagtimpi muna ako sa loob ng kotse ko hangang sa hindi ko na kinaya at sinugod ko na sya.
“ANONG KARAPATAN MONG HALIKAN ANG GIRLFRIEND KO HA?!” Sabay suntok ko sa may panga niya.
“What the hell Ron! Ano bang ginagawa mo?! Stop that!”
Hindi ako nakinig kay Sofie at inambangan ko lang siya ng suntok. Walang hiyang gago to. Hinalikan nya ang girlfriend ko sa pisngi! Kahit na pisngi un bakit siya hinalikan ng p*tnginang ito?! Binawian din ako ng suntok ni Sean at ngayon ay dumudugo na ang labi ko.
“WALA KANG KARAPATANG HALIK HALIKAN ANG GIRLFRIEND KO. AKIN YAN TADO KA!’
“Tama na Ron! Ano ba?! Tumigil kana!” Napatigil naman ako ng marinig kong halos naiiyak na si Sofie.
“Hon, I—m I..”
Tinulungan nyang tumayo si Sean. “Pumasok ka na muna sa loob Sean.”
“Hindi kaya ko na umuwi Sofie. “
“Sigurado kaba?” Bakas ang pag aalala sa mukha ni Sofie.
“Oo. Una nako.”
“Hon, Sorr---“
*PAAAAK* Sinampal nya ako.
“Anong karapatan mong saktan si Sean ha Ron ha?!”
“Bakit ba kasi kayo magkasama Sofie? Nakailang text ako sayo, tawag?! Tas malalaman ko lang na kasama mo si Sean ha?!”
*PAAAAKKK*
“Hindi mo naiintndihan Ron e! Kasama ko si Sean dahil gumawa kami ng , ng project namin. Tapos bigla mo nalang siya susuntukin ha?! Grabe ka Ron.”
Napatungo na lamang ako.
Masakit. Na sa halip na “Sorry” ay ito pa ang nakuha ko galing kay Sofie. Sobrang sakit. Ipinagtatanggol nya si Sean sakin.
“Alam mo din ba yung pakiramdam na, “ Hindi ko na nakaya at kumawala na sa mga mata ko ang kanina ko pang pinipigilan.
“Na maghintay sa taong akala ko darating? May laro kami kanina Sofie, alam mo yun diba? Tinext kita para iremind yun. Para malaman mo. Pero Sofie wala ka. Iniintay kita. Hindi ka dumating. Miski nag pasabi man lang na may gagawin kayong project ni Sean hindi mo sinabi. Maiintindihan ko naman kasi e, “
Pinunasan ko muna ang luha ko bago ako nagsalitang muli.
“At ang pakiramdam na ipagtanggol mo sya sakin? Masakit Sofie. Pero sorry Sofie. Nadala lang ako ng selos ko. Pasensya kana Sofie. Sorry.”
Tumingala ako sa kanya at umaasang may bakas sa mukha nya ng kahit konting guilt. Pero laking gulat ko na walang emosyon ang mga mata niya.
“Umuwi kana Ron. Wala akong panahon sa drama mo. Sorry kung hindi ako nakapunta sa laro mo. Alam ko namang panalo kayo. Kahit wala ako dun kaya mo.”
Ang sakit. Bakit sya ganito. Sobrang sakit </3
“Bakit kaba ganito Sofie? Ano bang problema? Ano? May nagawa ba ako? Sofie naman oh”
Hindi na tumigil sa pag tulo ang luha ko. Oo na bakla na kung bakla pero mahal na mahal ko si Sofie e. Sobra sobra.
“Pagod nako Ron. Umuwi kana.”
“Ano bang gusto mo Sofie? Gagawin ko naman lahat e.”
“Lahat? Space Ron. Space. Distansyahan mo muna ako, nakakasakal kana e. “
BINABASA MO ANG
I AM PERFECTLY COMPLETELY INLOVE WITH YOU. (ON HOLD)
FantasySHE is wrecked. Absolutely incomplete. HE is a whole. But still feels incomplete. HE doesn’t know HER. SHE is a stranger to HIM. Until one tragic accident hit them. SHE’s alive. HE’s dead.
