RON’s POV
After ng klase ko ay nagmadali na ako dahil susuduin ko pa ang girlfriend ko. Patay ako dun pag late ako. Kaya naman nag paalam muna ako sa barkada.
“Akil, Steve, Josh una na muna ako. Si Sofie kasi nag papasundo.”
“Oh? Sige dude. Wag kana ring babalik para walang praktis. Haha. ” – Steve
“Oo nga dude. Mala tigre pa naman ang Sofie mo pag nagalit. Larga na captain!” – Akil
“Sige sige. Babalik ako mga ugok. Hatid ko lang yun. Mamaya ah!”
Ang mga kabarkada ko ay mga kapwa ka team mates ko rin sa basketball. Oo captain ako. Magaling ako e. Si Steve. Akil at Josh ang mga pinaka close ko sa mga yun. Since bata palang kami ay mag kakasama na kami. Si Steve ang tipo ng taong seryoso. SA KABALIGTARAN. Si Akil naman e makwela at si Josh misteryoso.
Habang nadridrive ako pa punta sa school ng girlfriend ko ay bilang nagvibrate ang phone ko.
“Hon! Asan kana ba? Ang tagal mo ha!” Sofie my girl.
“Hey wait up hon. Malapit na ako. Just wait there.”
“Okay better be. Bye.”
“I lo---“ She hunged up. Just wow.
Hindi ko na natuloy ang sasabihin ko. She’s cold. Again.
Sofielize Andrano is my girlfriend. Matagal tagal narin kami. We loved each other so yeah. Rest is history. She’s a total beauty and hot. Really. Pero hindi kami parehas ng pinapasukan. Na kick out kasi sya sa school ko. Some personal matters.
Pagka park ko ng sasakyan at agad ko syang nakita. Pero hindi ko gusto ang mga inaakto nya.
She’s standing with him again. Chatting and laughing.
Sean Ruiz.Captain ball ng Midtown College. Greatest rival pagdating sa sports ng Westridge College - University. Ang school namin.
And the fact na ako ang captain ng school at kasama nya ang girlfriend ko summarizes all kung bakit kulong kulo ang dugo ko ngayon.
I immediately walk towards them at hinapit si Sofie sa bewang.
“Hon, let’s go?”
“Oh, Ron. Yeah. Uhm..” At bahagya syang tumingin kay Sean. “I’ll better go Sea, thanks for the chitchat”
“Yeah sure Sofie. “
“Tara na” Sofie said to me habang naglakad na at sumakay sa shotgun seat. I hate it! Chitchat daw. Argh. Damn that asshole! Ano naman kaya ang pinag usapan nila?!
Does it had to do kung bakit ang cold nya sakin?
WESTRIDGE COLLEGE UNIVERSITY GYM.
Nagpapalit nako ng jersey ko dahil sobrang pawisan ako sa practice namin. Naabisuhan ko na rin silang mag warm up kanina kaya naman pagkadating ko e diretsong practice game na kami.
Nahatid ko na din si Sofie kanina. Magshoshoping pa daw sya. Girly stuffs. Tinanong ko sya about dun sa chitchat nila ni Sean but ang sabi nya, nagkakwetuhan lang daw sila at nagkamustahan. Ayoko namang pairalin ang init ng dugo ko sa lalaking iyon kaya naman inaccept ko na ang reason ni Sofie. Mahal ko si Sofie at may tiwala ako sa kanya.
“Oh captain, wala ka atang patubig at patowel ngayon ah? San na? Na late” – Mike, isa sa mga teammates ko.
“Oo nga pare parang napapansin kong hindi na madalas si Sofie sa pagbisita pag practice game natin” Sabat naman ni Akil.
“Tss. Manahimik nga kayo. Busy lang sya this past few days. Syempre mage exam week na. Ayoko namang mang abala. Ang sabihin nyo kasi inggit kayo. Mga babaero!”
“Pweh. Tara na . Iwan na yang si Ronuel “ – Akil
“Oo nga. Jan kana captain!” – Steve
Napailing nalang ako sa mga kaibigan ko. Actually tama ang napapansin nila, medyo cold at distant sakin ngayon si Sofie. I don’t know why. Pero pag tinatanong ko naman siya iwas siya. Lagi nyang sasabihing “I’m okay” o kaya naman “I’m tired. Let’s just shut it”
“Captain!: Bar kami. Sama ka?” – Akil. Hilig talaga sa gimik.
“Hindi na, saka nalang. Una nako sa inyo.”
Sumakay nako sa kotse ko at nagdrive na pauwi. I think I need a cold shower. Masyado nakong madaming iniisip.
BINABASA MO ANG
I AM PERFECTLY COMPLETELY INLOVE WITH YOU. (ON HOLD)
FantasiSHE is wrecked. Absolutely incomplete. HE is a whole. But still feels incomplete. HE doesn’t know HER. SHE is a stranger to HIM. Until one tragic accident hit them. SHE’s alive. HE’s dead.
