Kamisama Hajimemashita

3

"Hayır değil."dedi Tomoe ve hepimiz dönüp şaşkınca ona baktık.

"Hey bende burada kalmaktan memnun değilim tamam mı?"dedim onun ses tonunu taklit etmeye çalışarak.

"O zaman git."dedi ve kapıyı gösterdi. Bu çocuk kendini ne sanıyordu? Kabul ediyorum gerçekten çok yakışıklıydı ama bu böyle davranabileceğini göstermezdi.

"Hayır vazgeçtim. Gitmiyorum. Sen git."dedim ve arkamı döndüm. Gerçekten sinirlenmiştim. Her şey zaten üst üste geliyordu bir de küçük beyin kaprisleriyle mi uğraşacaktım?

"Ne demek gitmiyorum?" dedi tıslayarak. 

"Kaba saba davranıp bağıran sensin. Yani..." dedim ve kapıyı gösterdim. Beni tutup kendine çevirdi ve geçen birkaç saniyede suratında kurnaz bir ifade belirdi.

"Bir hafta veriyorum sana. Tapınak işleriyle bir hizmetçin olmadığı için kendin uğraşacaksın. 1 hafta dayanabilirsen gideceğim." dedi ve kollarımı bırakıp arkasını dönüp gitti. Gözlerimi tapınağın içinde gezdirdim. Umutsuzdu. Gerçi umrumda da değildi ama kendini beğenmişe meydan vermek istemiyordum. 

"Nanami haydi sana odanı gösterelim." dedi çocuklar ve havada uçarak bana yol göstermeye başladılar. Sahi? Bunlar nasıl uçuyordu ki?

"Siz nesiniz?"diye sormaktan çekindiğim soruyu sonunda sordum. Düşünecek olursak soğukkanlı bir kızımdır ama yine de bu...

"Biz tapınağın hizmetkarlarıyız."diye aynı ağızdan cevap verdiler.  "Yıllardır onu koruyoruz."

Bunu daha fazla kurcalamamak istediğime karar verdim. Genelde beni rahatsız eden şeyler hiç yokmuş gibi davranırdım. Çocuklar beni bir kapıdan geçirdiler ve bu kapı sanki bir eve açılıyor gibiydi. Dışarıdayken başka bir bina falan görmemiştim oysa.

"Burası senin odan."dediler ve bir kapıyı gösterdiler. Kapıyı açıp içeriye girdiğimde odada sadece bir şişme yatak olduğunu gördüm. Her koşulda bankta yatmaktan iyidir. Bavulumu bir köşeye koydum ve kendimi yatağın üstüne attım. Ne kadar yorulmuş olduğumu fark ettim. Ayaklarım sızlıyorlardı. Gözlerimi kapattım ve derin bir uykuya daldım.

Sabah kalktığımda Tomoe başımda beni bekliyordu. Uyandığımı görünce yüzüne sinsi bir gülümseme yerleştirdi.

"Nereden başlamak istersin? Temizlik? Tamir? Bahçe? Yemek? Aa evet bir de 20 yıldır kaydedilen dualar var?" dedi ve arkasına yaslandı. O bu işten gerçekten zevk alıyormuş gibi görünüyordu.