Me and the Nine Idiot Idols

Chapter Twenty two🌸

Denise Faith Lee's PoV

Nandito ako ngayon sa kotse ni changbin, ihahatid niya ako kila Marv kasi kotse nalang raw ni Marv ang gagamitin namin pagpuntang airport at mall.

"Don't buy one piece or two piece, okay munch?" Changbin said seriously and his eyes is on the road.

"But munch! Magswimming tayo! Alangan naman mag T-shirt ako?" I said.

"No buts princess, ayaw kong makita ng ibang lalaki ang katawan mo" seryosong sabi pa rin niya. Wala na akong magagawa pa, kaya tumango na lamang ako.

Ilang minuto ay nakarating na kami sa bahay nila Marv,inalalayan ako ni changbin bumaba ng kotse at nagpaalam na ako sakanya.

"Umuwi ng maaga munch ha? Wag magpapagabi dahil puro kayo Babae. Magiingat ka munch ko. I love you" he said sweetly at hinalikan ako sa noo.

"Ikaw din munch, take care. Sabihan mo yung skz members na wag na wag magkakalat sa bahay ha! Kundi bubugbogin ko sila! Ingat sa pagdadrive munch ko. I love you more" I said at yinakap siya.

"Ay! Agang diabetes naman ang mangyayari sakin!" Kumalas ako sa yakap kay changbin at tiningnan ang nagsalita. Si Marv na nakaayos na. I smiled at her and I greeted her good morning.

"Halika na nga dito faith! Kuya changbin ako nang bahala kay faith hehehe. Magboboys hunting kami" sabi ni Marv. I saw changbin glared at Marv.

"Umayos ka Jeanne! Isusumbong kita kay hyung chan!" Saad ni changbin at na kita ko namang nagblush si Marv.

"A-Ano ba kuya changbin! Wag mo nga akong tawagin by my second name! T-Tsaka wag kang magsusumbing kay c-channie. Magjojoke lang ako eh" Marv said. Tumawa naman kaming dalawa ni changbin. Halata din tong isang to eh.

"Oh siya aalis na ako, magiingat kayo ha? Munch ko magiingat ka ha? See you later" changbin said at hinalikan ulit ako sa noo ko bago umalis. We waved goodbye to him.

"Tara sa loob faith, nandun sa garage yung kotse ko eh. Sabi nila Trisha and Lea sa mall nalang raw natin sila imeet so tayo lang na dalawa ang susundo sa cousin at bff mo" sabi ni Marv at pumasok kami sa gate, dumeretso kami sa garage at pumasok sa kotse niya.

"Sa incheon tayo noh?" She asked. Tumango naman ako. Nagsimula na siyang magdrive kaya nagkwentuhan muna kami.

"Marv umamin ka nga" I said.

"Ano namang aaminin ko faith? Wala akong pinatay ha! Hahaha" she joked.

"You like kuya chan noh?" I asked. Na kita kong nabigla siya ngunit nakatingin pa rin siya sa kalsada.

"S-Sino n-naman ang nagsabi niyan?" Nauutal na tanong niya. Boom! Huli ka!

"Halata ka Marvie Jeanne! Hahaha" I said. Napabuntong hininga naman siya saka nagsalita.

"Ganon ba? So aamin ako sayo, wag mo sasabihin kay channie ha?" She said kaya tumango ako.

"Magkababata kami ni channie..." Panimula niya... Nakinig naman ako.

Marvie Jeanne Choi's PoV

*flashback*

I was in the playground, nang biglang hindi ko mahagilap si yaya Josephine. Nagsimula na akong umiyak dahil wala akong kasama.

Umupo ako sa seesaw kahit na walang nasa kabila, umiiyak pa rin ako habang tinatawag si yaya.

"Yaya! *sobs* y-yaya *sobs" I cried, ngunit wala pa rin si yaya. Biglang may lumapit sakin at inabot ang isang panyo.

"Are you lost? Please stop crying. By the way I'm chan" he said, hindi ko kinuha ang panyo dahil sabi nga nila don't talk to strangers.

"Oh come on, gamitin mo na tong panyo ko bata." He said, nang hindi ko pa rin tinatanggap ang panyo ay siya na mismo ang nagpunas ng mga luha ko.

"We can be friends bata, magpakilala ka naman. Don't cry na, I'm here naman eh" he said then smiled.

"I'm marvie" I simply said. Ngumiti naman siya at inabot ang kamay niya sakin.

"I'm chan, nice to meet you vievie" he said. Tinanggap ko naman ang kamay niya.

"Nice to meet you too channie" I said at ngumiti sakanya.

Nang makita ako ni yaya Josephine ay nagpaalam na ako kay channie, dahil uuwi na kami. Sabi niya doon lang raw siya nakatira at tinuro ang bahay na halos magkalapit lang sa bahay namin. From that day lagi na kaming naglalaro, minsan pumupunta ako sakanila at minsan naman ay pumupunta siya samin.

I felt something for him nung tumungtong na akong 10 years old, akala ko puppy love lang.

Dumating ang araw na umalis kaming Seoul at pumuntang America, we never loss communication. Akala ko dahil hindi ko na siya nakakasama ng madalas ay maaalis na ang nararamdaman ko.

Ngunit nung bumalik ako at nakita ko siya ulit, hindi maipagkakaila.

Siya pa rin pala....

*end of flashback*

"Ayieeeee nakakakilig naman ang story niyoooooo!" Sabi ni faithy. Ngumiti na lamang ako sakanya.

I hope he loves me too, but its just a hope. Kasi alam kong best friend lang ang Turing niya sakin...

"We're here" I said at ipinark ang kotse ko. Nandito na kami sa incheon.

Lumabas kaming pareho ni faith at naghintay sa waiting area.

Naghintay kami ng ilang minuto hanggang sa may dalawang babaeng papalapit samin.

"Ate Faith!"

"Besh!"

----