Stiekem leven is moeilijk

Als je wordt ontdekt..

Om 6:20 gaat mijn wekker. Het is maandag, het begin van een nieuwe week. Gelukkig hoef ik niet lang naar school, we hebben alleen 2 toetsen. Snel trek ik een shirt en een broek aan. Ik pak mijn etui, meer spullen heb ik niet nodig. Zo te horen is mijn moeder nog niet wakker. Van mijn zusje heb ik ook geen last, die zal wel weer blijven liggen tot 8 uur. Ik loop naar beneden. Ik zie een bord staan, zal ik eten? Nee, ik pak een stukje brood en verkruimel het boven mijn bord, zo lijkt het alsof ik heb gegeten. Ik zet thee en drink het in een paar slokken op. Ik hoor dat er iemand naar beneden komt, het zal mijn moeder wel zijn. Ik pak mijn tas, vul een fles met water en stop hem in mijn tas samen met mijn etui. Mijn moeder komt binnen, zegt goedemorgen en pakt een beker voor haar thee. Ik loop ondertussen naar de badkamer. Ik poets mijn tanden en vlecht mijn haren snel in. Als ik terugkom van de badkamer staat mijn fiets al buiten zodat ik naar school kan

Ik loop de school binnen, mijn vriendin tessa komt direct op me af. 'Goedemorgen, heb je goed geleerd voor de toetsen?' Met een neppe glimlach op mijn gezicht antwoord ik: "nee, je kent me toch."  Ik mag Tessa, ze is aardig. Niet zoals de andere meiden, die zijn ook wel aardig maar Tessa is anders. Ze blijft rustig, maar als je te ver gaat zet ze je meteen op je plaats. Dat doet ze niet bij mij trouwens, maar het is wel grappig om te zien hoe de jongens bang voor haar zijn. 

Dan gaat de bel, we lopen naar het lokaal. Als ik op mijn plek zit komt hij achter me zitten. Mijn vriendje, Julian. Hij kijkt me aan met een vreemde blik in zijn ogen. Ik vertrouw het voor geen meter. Dan kijkt hij naar mijn arm, zijn ogen worden groot. Hij vraagt: "wat is dat?"Ik kijk naar mijn arm en merk dan pas dat mijn snee te zien is. Ik trek snel mijn mouw omlaag. "Ik had toch verteld dat het door een tak kwam?"Hij kijkt me argwanend aan. "Je weet wat de consequenties zijn he?" Ik draai me om, natuurlijk weet ik die. Als ik mezelf snijd maakt hij het uit. Dat heeft hij gezegd tenminste. 

Na de toets loop ik snel naar buiten, ik wil zo snel mogelijk naar huis. Dan hoef ik Julian tenminste niet aan te kijken. Hij zal zien dat ik lieg. Ik voel een hand op mijn schouder, ik weet wie het is. Ik trek mezelf los en loop harder. Snel pak ik mijn fiets en rijd weg.