Nankörsün.

49 18 12
                                    

Ben senin dağınık olduğunu bildiğim halde geldim sana. Bunu bile bile sevdim seni. Dağınık bir insan yorgundur, dağıtmaz dağıtamaz dedim. Fakat sen, seni bir başkası dağıttı diye beni de kimsenin toplayamayacağı bir biçimde güzel dağıttın. "Olsun" dedim, "Dağıtıcaksa beni yanlızca o dağıtsın. Bu ilk yıkılışım değil, bir şekilde yine toparlanırım." Senden gelen her acıya razıydım. Ama sen bana gecenin bi saati yatağın bir ucuna oturup, yastığımı ısırarak ağlamakla sabahı edemeyeceğim geceler, tek başıma yürümekle bir yere varamayacağım yollar, birdaha kimseyi sevemeyecegim kadar büyük acılar ve pişmanlıklar bıraktın. Sen farkında değildin belki ama ben sana ne yaparsam yapayım yaranamadım. Mutlu olman ve içindeki acıyı biraz da olsa hafifletmek için yapmadığım şey kalmadı yine de farkına varmadın. Sen her defasında, seni toparlamaya çalışan bir insanın yüzüne eski sevgilinin sana bıraktığı acıların gözyaşlarını döktün. Nankörsün.

Sende Alışırsın YokluğunaHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin