Ο νέος γείτονάς μου είναι Bad boy

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 14

Όλο το βράδυ δεν κοιμήθηκα. Σκεφτόμουνα. Τι μπορεί να της συμβαίνει. Μα γιατί δεν μου μιλάει. Χτες δεν άντεξα και πείρα τα κορίτσια τηλέφωνο να τις τα πω όλα. Είναι μεγάλο το βάρος και δεν μπορώ να το κουβαλάω μόνη μου. Ανησύχησαν και αυτές. Το άκουγα από τις φωνές τους στο τηλέφωνο.

Σηκώνομαι. Πετάω το πάπλωμα από πανω μου. Το κρύο εισχωρεί στο σώμα μου πράγμα που προκαλεί ένα ελαφρύ τρέμουλο. Πηγαίνω με βαριεστημένα βήματα στην ντουλάπα και αρπάζω μια ζέστη μεγάλη ζακέτα που  την βουτιξα από τον αδερφό μου.

Ανοίγω το φως και μπαίνω στο μπάνιο.  Αφού ριξω παγωμένο νερό στο πρόσωπο μου ξεθωλονουν όλα. Μπινκο! Μου ήρθε ιδέα. Μα πως δεν το σκεφτείκα πιο νωρίς. Με γρήγορες δρασκιελιες τρέχω στο δωμάτιο μου. Βάζω στα γρήγορα μια γρι φόρμα. Πηγαίνω  με νιτρο σπιριτ στο σαλόνι.
Πέφτω κάτω τρογαντας μια  σαβούρα. Αλλά δεν πτωουμε.

Κυρίες και κύριοι η αννα είναι έτοιμη για μια θριαμβευτική κούρσα ταχύτητας 2017-2018. Περνάει μέσα από τις καρέκλες με φοβερές ελαστικές  κινήσεις. Βρίσκει ένα εμπόδιο Αλλά το ρίχνει με δύναμη κάτω. Μα για μισό. Αυτό το εμπόδιο μην με γελούν τα μάτια μου είναι ο αδερφός της.

"Ρε ηλίθια πας καλά τι κάνεις" μου λέει ο αδερφός μου με νεύρο βγάζοντας με από τις σκέψεις μου.
"Σιγα μωρέ εδώ σημερα πήγα να καταριψω ενα νεο ρεκόρ. Θα γίνω ο καινούργιος Γιουσεϊμ Μπολντ. Σε θυλικο." Λέω με υπερηφάνεια στην φωνή μου.

"Αιντε αιντε έπιασαν τα κρύα βλέπω εε;;"μου απαντάει με ειρωνεία στην φωνή του.
"Δεν εχω χρόνο για τις βλακείες σου. Φεύγω πάω για πρωινό τρεξιμο."σκαρφιζομαι μια δικαιολογία στο μυαλό μου.
"Εσύ πρωινό,τρέξιμο. Έλα Χριστέ και παναγιά. Μας ψεκάζουν δεν εξηγείτε"λέει με έκπληξη.

"Άντε φεύγω" φωνάζω για να με ακούσει και κατευθύνομαι προς την πόρτα. Την ανοίγω και την κλείνω με γρήγορους ρυθμούς. Ευτυχώς μου οι γονείς μου λείπουν στην δουλειά και δεν χρειάζεται να εξηγώ που θα πάω,με ποιόν,γιατί και τέτοια. Και εσάς σας την σπάνε τέτοιες ερωτήσεις παραδεχτητε το.

Προσπαθούν να μας προστατεψουν αλλα. Οκ χαλαρώστε λίγο τα καύσιμα σας. Χωρίς να το καταλάβω έχω βρεθεί μπροστά από την πόρτα του και είμαι έτοιμη να πατήσω κουδούνι. Ξαφνικά ένα κόμπος με πιάνει στο λαιμό και μια ταχυπαλμία αρχίζει να με κατακλύζει θυμουμενη το τελευταίο φιλί. Πρέπει να τα αφήσω αυτά πίσω μου έχω έρθει για ένα σκοπό.

Το χέρι μου κατευθύνεται στο μικρό κυκλακι όπου και το πατάω με μεγάλη πίεση μεχρι να ακούσω το χαρακτηριστικό ήχο.