MY GENIUS PRINCE (SEASON 2) ON GOING

CHAPTER 9

LORRAINE'S POV

"Love bumangon ka na nga diyan. Hirap na hirap na ako. Wala akong magising ba tao pag may gusto akong kainin. Love I miss you so much." Hinalikan ko ang forehead niya at yumakap ako sandali.

Pero pa man ako makahiwalay niyakap ako ni Jake napatingin ako sa kanya nakangiti. Pinindot ko ka agad ang button in case of emergency.

"Love gising ka na, thanks god" kahit di ko man siya makilala sa lagay niya siya pa rin ang Jake na asawa ko at ang mahal ko

Inobserbahan siya ng mga doctor. It is a good sign daw na gumagaling na ang pasyente.

Almost 3 hours din ang na consume sa pag o-observe kay Jake.

Nakabalik na rin siya sa kwarto niya.

Pero may slight amnesia si Jake. Kahit ang sakit tanggapin kelangan kong maging matatatag.
Para sa kanya at sa anak namin.

Pero bigla na lang nag straight line. Napatingin ako kay Jake. Agad kong tinawag ang doctor.

"Sis calm down di makakabuti yan sayo. Tandaan mong buntis ka."

"A-Ate? P-pano kung iiwan niya kami??"

"Be strong. Di niya kayi iiyan" patuloy pa rin sila sa pag comfort sa akin.

Iyak na ako ng iyak. Di ko kaya na mawala siya sa akin. Not now please. I need you.

Ilang minuto akong nagstay sa labas ng operation room ng mapagpasyahan kong pumunta sa prayer room.

"Lord, wag muna ngayon. Di pa ako ready at kailangan pa siya ng anak namin at magiging anak pa namin. Please Lord. I'm begging you di ko kaya, di ko kayang mawala siya. Ikamamatay ko *sob* s-siya lang ang n-nakakaintindi sa akin*sob*--" naramdaman ko ang pag ikot ng paligid ko at napakapit ako ng maayos sa niluluhuran ko. Pero bago pa man ako mawalan ng malay may nakita akong isang tao.

THIRD PERSON's POV

Bago pa man mapahiga si Lorraine ay agad siyang nasalo ng isang lalaki.

Tumawag ng nurse ang lalaki para mag asikaso kay Lorraine.

Tiningnan siya ng lalaki na parang kilala niya ito.

AUBREY'S POV

"What happened to her? How's the baby?"
Nag aalala kong tanong. Nahimatay na naman siya buti na lang at nasalo siya ng lalaki. Wait--

Ba't hanggang ngayon nandito pa rin siya? He looks familiar.

"Mr? Do I know you? You look so familiar" he chuckled. Napatitig ako sa kanya.

Familiar talaga siya sa akin.

"Of course you know me Aubrey. She's pregnant? Right?" Tumango ako. Di pa rin mag sink in kung sinong tao ang nasa harapan ko. "Chill Aubrey. It's me Drylle.?" Napaatras ako ng kunti. Si Drylle ba talaga ito? Ang laki ng pinagbago niya. Gwapo na siya noon pa pero mas gwapo siya ngayon.

"It's you nga. Long time no see. How are you?" Tanong ko sa kanya.

"I'm fine. Bat ba nasa hospital kayo ngayon? Parang problemado si Lorraine" nagbago ang expression ko. Naging malungkot. Kasi w-wala na si Jake paano ko ito sasabihin sa kanya?

"Last 3 months he got an accident. Comatose siya within 3 months. Alam naming himala ng magising pa siya. Pero nagbabasakali pa rin si Lorraine. Kanina nagising ito pero makalipas ng 4 na oras inatake ito at di na survived nf mga doctor" natigalan siya sa sinabi ko habang ako naman. Umiiyak.

Naawa ako sa baby nila. At yung pinagbubuntis pa ni Lorraine? Ano na lang ang magiging buhay niya.

"Condolence"

"No its okay. Di ko lang Alam kung paano ipapaalam sa kanya" sabay tingin ko kay Lorraine na tulog.

"Wag muna nating ipaalam sa kanya ako ng bahala sa kanya. Ako muna ang magbabantay sa kanya" binigyan ko siya ng mga tingin na puno ng curiosity. Don't tell me? He's still into her?

Kaya ba bumalik siya dito sa Pinas?

"Salamat sa tulong Drylle we can handle this"

"Nope. You need to rest too. So I insist" naka ngiti pang sabi niya.
Tumango na lang ako at iniwan muna siya. Inaasikaso na nila Tita ang libing ni Jake. Hindi makakabuti kay Lorraine ang ma stress lalo. Baka bumigay na ang anak nito.

Ayokong pati siya ay mawalan ng anak. Mas masakit sa isang ina yun.

Sis? Pagpakatatag ka. Magiging okay ang lahat. Kailangan ka ni baby Precious ngayon.

"Toms? Tulala ka? Nasaan si Lorraine?" Tanong ng walangyang asawa ko. Sinamaan ko siya ng tingin yung tipong pwede na siyang mamatay. "Chill hon. I love you." Niyakap niya naman ako. Pero umiyak lang ako. "Shhh. Hon? Bakit ka umiiyak. I'm so sorry"

"N-naawa ako sa kanila. B-bakit kailangang m-maging ganito? M-mawawalan na ng ganang mabuhay si Lorraine" hinagod niya lang ang likod ko habang nakayakap pa tin ito sa akin.

"Hon? Kelangan nila tayo ngayon. Kaya daoat maging matatag tayo para sa kanila lalo na kay baby Precious." Tumango lang ako kahit nakayakap rin ako sa kanya.

Humiwalay si Drake sa akin at pinunasan niya ang mga luha ko. At kiniss sa forehead.

"I love you hon. Kaya natin ito"

Di na ako sumagot pa nagpatuloy ba kami sa paglabas ng hospital at alam niya na ring na confine si Lorraine at si Drixc ang nagbabantay dito. Una tutol siya pero kailangan din naming magpahinga. At walang makakasama si Precious.

.......

VOTE AND COMMENT

A/N OMG!!!!! bumalik na si Drylle. Wahhhh!!

Sinong nakakatanda kay Drylle? Ang maka sagot mention ko sa next chapter. Hihihi. Thanks readers.

Sorry Talaga sa Late update. Wala lang talagang maiisip si author