MY GENIUS PRINCE (SEASON 2) ON GOING

CHAPTER 16

  CLARK'S POV 

"Hon? Nag aaral na ba si Jaesan?" 

 "Yes Hon. But she don't like to any prestigious school. So I decided to enrolled her to public school" nagulat ako sinabi niya. Public school??

 "What? Hon. Naman alam mo namang ang gulo sa mga public" inis kong sabi. 

 "Hon please we need to respect her decision, okay? That's what she wants." Sagot niya naman at niyakap ako. Niyakap ko rin siya pabalik. 

"I love you hon" bulong ko sa kanya.

 "I love you too Hon" Ayaw ko ng makipagtalo pa sa kanya kung anak namin ang nagdesisyun. I let her 

 Aubrey's POV 

 this is it. Tapos na ang one week na pahingang binigay namin Kay Lorraine pero paano ko sisimulan? Kinakabahan ako Ako ang naiiyak. Iniisip ko pa lang ang mangyayari mamaya. Nawawalan na ako ng lakas. Ayaw kong makitang miserable ulit ang buhay ng kapatid ko tama na yung napagdaanan niya noon.

 "Babe?" Nilingon ko si Drake. Naguguluhan ako. Di ko alam paano ko haharapin si Lorraine.

 "Drake. Di ko kaya." Lumapit lang siya sa akin at niyakap ako.

 "Shhh. She need to know the truth. Babe. Please be strong. She needs you." 

 "Babe di ko kaya. Kahit sila Dad at Tita di nila alam kung paano sisimulan. Nasasaktan ako"

 Napahagulhol na lang ako sa iyak. Wala na akong magagawa kung di sabihin ang totoo.

 Nakatingin lang ako sa kawalan habang nasa byahe kami papunta sa bahay nila Lorraine. 

 "Ate? Okay ka lang ba?" Tiningnan ko lang siya. Naiiyak na naman ako. Paano ko ba ito Sisimulan?? 

 "Yeah. I'm fine. Let's go? Drake, Steph and Zarina? Let's go" tumango naman sila. Sumakay na sila sa loob ng sasakyan. Pero bago pa man makasakay si Steph ay hinila ko siya. 

 "Yes bessshy??"

 "Steph. I don't know how to say" nakayuko kong sabi. 

 "W-what do you mean?"

 "Nevermind." Iling-iling pang sabi nito. Naiinis ako. Bat ko pa pinatagalan? Ako ang nahihirapan sa ngayon.

"Are you okay Baby?" Nag aalalang tanong ni Drake. Tumango na lang ako bilang tugon. 

 "Where are we going ate? Hindi naman ata ito way papunta sa hospital kung saan naka confined si Jake" Naguguluhang sabi ni Lorraine. Tiningnan ko lang siya at binigyan ng pilit na ngiti. Ngumiti rin siya pabalik. Alam kong nagtataka din siya. 

 "We're here" malungkot kong sabu sa kanila. 

 "Are you kidding me?? This is what you called hospital ate? Nahihibang ka ba!!" Inis na inis na sabi ni Lorraine. 

 "Just follow us guys" sambit ko. Nakahawak ako ng mahigpit sa braso ni Drake sa kanya lang ako pwedeng kumuha ng lakas sa kanya Lang. 

 "A-Ate sandali nga! Pinagloloko mo ata kami!" Saktong paghinto namin nasa tapat na kami ng puntod ni Jake. 

 "I'm so sorry but I'm not. Look at that" turo ko sa malapit na lapida sa kinatatayuan namin. Pa iling-iling siyang umatras na parang di makapaniwala.

 "N-No! H-Hindi *sob*siya y-yan. Gino-good time mo lang ako. D-diba ate?" Buti na lang naalalayan siya agad ni Drylle. Malapit pa siyang matumba. 

 "Sorry sis. Wala kang malay non-" di ko mapagpatuloy ang sasabihin ko dahil naiiyak ako. Sunod-sunod ang nga luhang pumapatak sa mga mata niya. Ako ang nawawalan ng lakas. Lumapit siya sa lapida. Nahihirapan ako sa nakikita ko. Niyakap ako ni Drake pa talikod kay Lorraine. 

 "L-Love? I-ikaw ba talaga ang n-nandiyan? No!!!!!!" Mas lalong lumakas ang hikbi ni Lorraine. Umiiyak na rin ang mga kasama namin. Napalingon ako sa wala sa oras sa kasama ko. Umiiyak na sila. Kahit na si Steph ay hinahagod na ang likod ng fiancee niya. Si Drylle ay pilit na pinapatayo si Lorraine. 

 "Sis-"

 "Sabi mo ok lang siya! Sabi niyo makikita ko siya after a week! Pero ano ito ate? Lapida ang nakikita ko. Bakit ganun? Bakit mo ko niloko. Alam mo pero di mo pinaalam sa akin? Gaguhan ba ito A-ate? U-Umalis k-kayo k*sob*kelangan kong mapag isa!!" Napaatras ako dahil sa sinabi ni Lor. Mas lalo akong nawalan ng lakas. Kung hindi pa ako nahawakan ni Drake ay natumba na ako agad.

 "Sis-"

 "SHUT UP! LEAVE ME ALONE! LEAVE ME!" sigaw niya ulit na kinahagulhol ko ng tuluyan.

 "Please calm down makakasama sa baby mo" mahinahong sabi ni Steph kay Lor. Alam kung di madali ang mga nangyayari kaya naawa ako.

 AUTHOR'S NOTE
FINALLY I'M BACK. I'M SO SORRY READERS NA SIRA PO KASI ANG PHONE KO SANA MAPATAWAD NIYO AKO.