ဆူးနစ္ တစ္ေယာက္ထည္း ထမင္းခ်ိဳင့္ျခင္းႀကီး ကိုင္ၿပီး အတန္းကို လာခဲ့လိုက္သည္။ သူ႔ကိုျမင္ေတာ့ စိမ့္သက္ႏွင္း က
တအံ့တျသ ၾကည့္ၿပီး..
"ဟဲ့... ဆူးနစ္.. နင္ဘယ္တုန္းက ထမင္းခ်ိဳင့္ထည့္တတ္သြားတာလဲ...
နင့္ခ်က္တာဆို ေပးဦး...ငါ ေရႊေလး သြားခ်ထားမလို႔.."
စၿပီ.. မဟုတ္မဟတ္ေတြက....
"အ႐ူး....
ငါ့ဟာ.မဟုတ္ဖူး...
ဟို ကေလးမ ဟာ...
ငါ့ကားကို ဝင္တိုက္မိၿပီး က်ခဲ့တာ..အက္ဒါကို ေျပးသြားတယ္"
"ဘယ္က ကေလးမ..."
"သံသာယြန္းဆက္ ေဟ့...!!!"
"Aww... နင့္ကို နမ္းတဲ့ တစ္ေယာက္..ခ္ခ္...."
"လဒမ... "
"ဟားဟား....မ်က္ႏွာကိုက ေက်နပ္ေနတဲ့႐ုပ္နဲ႔...ဟဟ"
"သြားေသ... ငါ့ဘာသာ ငါ ကိစၥ႐ွိလို႔.."
ကိုယ့္ဘာသာ ဟိုကေလးမ ပံုစံကို ေတြးမိၿပီး ျပံဳးေနတာကို...
"ဘာလဲ... ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း တိုက္မိခဲ့လို႔လား..."
"ECမ!!!!!!!!!!!!!"
လူကို စ ၿပီးတာနဲ႔ တန္းထြက္ေျပးေသာ EC မ ေနာက္ကို ေျပးလိုက္ထုေနေသာ ဆူးနစ္...
အတန္းေနာက္မွာ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ႐ွိသည့္အတိုင္းပင္.....။
~~~~~~~~~~~~~~~
စာသင္ခ်ိန္ ၿပီးသြားေတာ့ သူမရဲ႕ ထမင္းခ်ိဳင့္ျခင္းေလးကို ယူၿပီး ကန္တင္းကို ဆင္းခဲ့လိုက္သည္။
သူမတို႔ တတိယႏွစ္က သံုးထပ္ေဆာင္ရဲ႕ အေပၚဆံုးထပ္က စာသင္ခန္း ၇ မွာမို႔......
ကန္တင္းေရာက္ေတာ့ လိုက္႐ွာမိသည္။
ေဟာ... ေတြ႔ပါၿပီ... ေဘးမွာက ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ႏွင့္...
သူမ သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။
"ဟဲ့..."
ဘယ္က ေရာက္လာမွန္း မသိေသာ EC မ...
"ဘာလဲ... ငါ ဟိုကေလးမ ဆီ ဒါ သြားေပးလိုက္ဦးမယ္.."
ျခင္းကို ျပရင္း သြားမည္အလုပ္...။
VOUS LISEZ
ႏွလံုးသားႏွင့္...ရင္း၍... <Hiatus>
Roman pour Adolescents"ကေလးက အခ်စ္ဦး မဟုတ္ေပမယ့္ ႏွလံုးသားနဲ႔ ရင္းပီးခ်စ္ရတဲ့ အခ်စ္ဆံုးေသာ သူပါ ကေလး..." ~ဆူးနစ္~ "ကိုယ္က စခ်စ္မိလို႔ ႐ွံုးတာမလိုခ်င္ဘူး.... ႏွလံုးသားနဲ႔ ရင္းပီး ပိုခ်စ္မွာ.... ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ ္ 'မ...
