(Y/N: "Zekamız kelimeleri sevdiği kadar kalbimiz bunlardan nefret eder. Kalbimizin dili sûkûttur. Çünkü hiçbir duyguya isim verilemez."
-Peyami Safa
Bir Akşamdı)
"Ah."
kalemi bıraktı elinden adam.
Piyanonun başına oturdu.
Çünkü biliyordu, bu sayfada olması gereken tek şey sûkûttu.
-Meftun
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Melodim~ [Levi•Ra] (Tamamlandı)
FanfictionElleri tozları yeni alınmış piano üzerinde dolaşıyordu yaşlı adamın. Yaşıyla birlikte diğer her şeyi de göçüp gitmişti yanından. Bir şey dışında. Ayakta durmasını sağlayan şey. Aşkı. Bütün ışıklar sönmüştü bile. Aydınlığı sağlayan aşkıydı; konuşması...